Saltar al conteníu

Actiniu

De Wikipedia
? ← Actiniu?
   
 
89
Ac
 
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
Tabla completaTabla enantada
Nome Actiniu
Propiedaes atómiques
Electronegatividá 1,1 (Pauling)
Estáu(aos) d'oxidación 3
[editar datos en Wikidata]

L'actiniu[1] ye un elementu químicu de símbolu Ac y númberu atómicu 89. Ye una de les tierres rares y da-y nome a una de les series, la de los actínidos.

Carauterístiques principales

[editar | editar la fonte]

Ye un elementu metálicu, radiactivu de color platiáu. Debío a la so intensa radiactividá brilla na oscuridá con una lluz azulada. L'isótopu 227Ac que s'atopa, sólo en traces nos minerales d'uraniu , ye un emisor de partícules α y β con un periodu de semidesintegración de 21.773 años. Una tonelada de mineral d'uraniu contién cerca de 0,1 g d'actiniu. El so comportamientu químicu ye mui asemeyáu al del restu de les tierres rares y particularmente al del lantanu.2

Aplicaciones

[editar | editar la fonte]

La so radiactividá ye del orde de 150 veces la del radiu, faciéndolo útil como fonte de neutrones; al marxe d'ello, nun tien aplicaciones industriales significatives. El 225Ac s'emplega na medicina na producción de Bi-213 gabitáu en radioterapia.4 2

L'actiniu (del griegu ακτις, ακτινoς, rayu lluminosu), foi descubiertu en 1899 pol químicu francés André-Louis Debierne que lu obtuvo del a pechblenda. En 1902 foi descubiertu, de forma independiente, por Friedrich Oscar Giesel.5 6

Abondanza y obtención

[editar | editar la fonte]

S’atopen traces d'actiniu (227Ac) en minerales d'uraniu, pero comúnmente llogrense pequeñes cantidaes (del orde de miligramos) bombardiando 226Ra con neutrones nun reactor nuclear. El metal llógrase mediante la reducción del fluoruru d'actiniu con vapor de litiu a 1100 - 1300 °C.8

Isótopos

[editar | editar la fonte]

L'isótopu radiactivu 227Ac ye l'únicu que s'atopa na naturaleza y ye'l más estable de la treintena d'isótopos identificaos con un periodu de semidesintegración de 21.773 años, siguíu del 225Ac (10 díes) y 226Ac (29,37 hores). El restu d'isótopos tienen periodos de semidesintegración inferiores a les 10 hores y la mayoría d'ellos menores d'un minutu. El 227Ac llogra l'equilibriu colos sos productos de desintegración trescurríos 185 díes, tresmutándose llueu con arreglu a un periodu de semidesintegración de 21.773 años.

Precauciones

[editar | editar la fonte]

El 227Ac ye estremadamente radiactivu y, teniendo en cuenta los sos potenciales efeutos sobre la salú, ye tan peligrosu como'l plutoniu. La inxesta, inclusive en pequeñes cantidaes, pue facer daños mui graves.

Referencies

[editar | editar la fonte]



Elementos químicos
Llistaos
Nome | Símbolu | Númberu atómicu | Masa atómica | Puntu de fusión | Puntu d'ebullición | Densidá
Grupos
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18
Periodos
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7
Series
Alcalinos | Alcalinotérreos | Lantánidos | Actínidos | Metales de transición | Metales del bloque p | Metaloides | Non metales | Halóxenos | Gases nobles
Bloques
bloque s | bloque p | bloque d | bloque f | bloque g