Leopold Mozart
Leopold Mozart | |
|---|---|
 njemačko-austrijski kompozitor | |
| Rođenje | 14. novembar 1719. Augsburg, Njemačka |
| Smrt | 28. maj 1787 (67 godina) Salzburg, Austrija |
Johann Georg Leopold Mozart (Augsburg, 14. novembar 1719. - Salzburg, 28. maj 1787.), njemačko-austrijski kompozitor, dirigent, učitelj i violinista.[1] Poznat je kao otac Wolfganga Amadeusa Mozarta i po svom violinskom udžbeniku (njemački Versuch einer gründlichen Violinschule) sa kojim je stekao međunarodnu slavu. Nakon 1760. godine zapostavlja vlastitu muzičku karijeru da bi se posvetio obrazovanju svoje djece, Marije Anne ('Nannerl') i posebno Wolfganga kojeg je vodio na brojne muzičke turneje. [2]
Život
[uredi | uredi izvor]Rane godine
[uredi | uredi izvor]Leopold Mozart rođen je u Augsburgu kao sin knjigoveže Johanna Georga Mozarta (1679 1736 i njegove druge supruge Anne Marie Sulzer. Od rane mladosti je pjevao u horu. Pohađao je lokalnu jezuitsku školu St. Salvator gimnazija, gdje je studirao logiku, nauke, teologiju, diplomirajući magna cum laude 1735. godine. Potom je prešao na višu naprednu školu St. Salvator Licej. Dok je bio student u Augsburgu nastupao je u studentskim pozorišnim predstavama kao glumac i pjevač, te je postao vrsni violinista i orguljaš. Tu je također razvio dugotrajno interesovanje za mikroskope i teleskope. Nakon manje od godinu dana boravka u ovoj školi napušta je i seli se u Salzburg da bi nastavio sa obrazovanjem. U novembru 1737. godine se upisuje na Benediktinski univerzitet da studira filozofiju i sudsku praksu. Leopold je diplomirao na Filozofskom fakultetu 1738. godine. [1]
Muzička karijera
[uredi | uredi izvor]
Godine 1740. započeo je svoju karijeru kao profesionalni muzičar gdje postaje violinista i sobar jednom od glavnih ljudi na univerzitetu, Johannu Baptistu grofu od Thurn-Valsassina i Taxisa. To je bila godina njegovog prvog muzičkog objavljivanja šest Trio sonata, Opus 1. pod prvobitnim nazivom Sonate sei da Chiesa e da kamera. Leopold je nastavio da komponuje, proizvodeći niz kantata za Njemačke pasije. 1743. godine Leopold Mozart je imenovan na mjesto četvrtog violiniste u muzičkoj grupi grofa Leopolda Antona von Firmiana, vladajućeg princa-nadbiskupa u Salzburgu. Njegove dužnosti su bile učenje studenata muzičkoj kompoziciji i sviranju violine (kasnije klavira) hora dječaka u salzburškoj katedrali. Kasnije je bio unaprijeđen u drugog violinistu 1758. godine i 1763. godine na zamjenika kapelnika. Muzički stručnjaci još uvijek raspravljaju o pitanju da li je Leopold bio uspješan kao kompozitor (bilo u smislu umjetničkog uspjeha ili slave). Stručnjaci se slažu u jednom, da je Leopold bio uspješan kao pedagog. Godine 1755. on je napisao svoju sveobuhvatnu raspravu o violinskom sviranju Versuch einer gründlichen Violinschule. Ovaj rad je objavljen 1756. (godina rođenja Wolfgang-a), te je prošla kroz još dva Njemačka izdanja (1769, 1787. godine), te je prevedena na holandski (1766. godine) i francuski jezik (1770. godine). Danas, ovaj rad konsultuju zainteresovani muzičari za izvođačku praksu iz 18. vijeka. To mu donosi ugled u Evropi, a njegovo ime počinje da se pojavljuje u ovo doba po muzičkim riječnicima i drugim radovima iz muzičke pedagogije.[1]
Porodični život u Salzburgu
[uredi | uredi izvor]Ženi se 1747. godine s Annom Marijom Pertl, s kojom je imao sedmoro djece. Samo dvoje od njihove djece doživjelo je određenu starost koji su već u djetinjstvu postali muzička čuda od djece: Maria Anna Mozart (nazvana Nannerl) i Wolfgang Amadeus Mozart.
Leopold Mozart je bio dvorski kapelnik i kompozitor na tadašnjem dvoru salzburškog nadbiskupa. U današnje doba uglavnom je poznat kao otac i pedagog genijalnog sina, iako je komponovao djela koja se i danas izvode.
Godine 1763. Leopold je započeo jedan od mnogih trijumfalnih muzičkih predstavljanja svoje talentovane djece Marije Anne ("Nannerl") koja je bila vrsni klavirista i dovoljno zrelog genija Wolfganga Amadeusa koji je u dobi od šest godina svirao svoja i tuđa muzička djela na nekoliko instrumenata, improvizirajući i svirajući teške i nepoznate kompozicije na licu mjesta. Ovo sve je izazivalo veliki publicitet tokom njihovih turneja. Iako često kritikovan zbog iskorištavanja sina i komercijalizacije njegovog talenta, Leopold Mozart je iskreno smatrao da mu je Bog dao obavezu da razvija muzičke sposobnosti mladog Wolfganga i da ih treba predstavljati svijetu. Nešto od opsežnog dopisivanja između oca i sina je sadržano u pismima Mozarta i njegove porodice prema E. Andersonu iz 1963. godine.[3] Odnos oca i sina očito je zahladio oko 1781./82. godine, kada se Wolfgang nastanio u Beču i oženio Constanze Weber. U kasnijim pismima svojoj kćeri Nannerl spominje Wolfganga Amadéa bez imena, navodeći ga samo kao "tvoj brat". Leopold Mozart suprotstavljao se braku svog sina s Constanze Weber te je tokom jedne posjete Beču kritizirao Wolfgangovu neuhranjenost, njihov neuredan stan i katastrofalnu finansijsku situaciju.
Kao uzrok smrti Leopolda Mozarta navodi se otvrdnuće želuca, što se eventualno može povezati s rakom želuca.
Leopold Mozart je kao i Wolfgang bio član lože slobodnih zidara "Zur wahren Eintracht" u Beču.
Muzička djela
[uredi | uredi izvor]
Muzika Leopolda Mozarta je neizbježno bila zasjenjena radom njegovog sina Wolfganga, a u svakom slučaju otac je dobrovoljno žrtvovao svoju karijeru za promociju svog sina. Međutim, Leopold je Kasacijom u G duru za orkestar i igračke (tzv. Igračke simfonija), koja se prije pripisivala Josephu Haydnu, je i dalje popularna, kao i niz simfonija, Koncert za trubu, i drugi radovi su također preživjeli. Njegov savremenik u svom izvještaju je opisao ono što je Leopold komponovao prije 1757. godine:
"Mnogobrojna kontrapunktalna i druga crkvena djela, veliki broj simfonija, neke za samo 4 muzička instrumenta, ali druge sa svim ostalim uobičajenim instrumentima.
Isto tako više od 30 velikih serenada u kojima se pojavljuju solo dionice za različite instrumente. Osim toga on je komponovao mnoge koncerte, posebno za blok flautu, obou, fagot, trubu itd. Tu su i bezbrojna tria i divertimenta za različite instrumente, 12 oratorija i mnogo muzike za pozorište, čak i pantomima, marševa, tzv. "Nachtstücke" i više stotina menueta, operskih plesova i sličnih muzičkih djela.
Njegov opus je bio veliki, ali tek nedavno su naučnici počeli da procjenjuju opseg i kvalitet njegovog stvaralaštva. Mnogo je izgubljeno i ne zna se koliko njegova preživjela djela predstavljaju njegovo ukupno muzičko stvaralaštvo. Neki od njegovih radova se pogrešno pripisuju Wolfgangu, a neka djela koja su se pripisivala Leopoldu se naknadno pokazalo da su rad Wolfganga. Mnogo onoga što je preživjelo je lagana muzika, ali neka značajnija djela su preživjela uključujući i njegovu Sakrament litaniju u D-duru iz 1762. godine i tri Fortepiano sonate, sve objavljene za njegovog života. [1]
Reference
[uredi | uredi izvor]
