Μετάβαση στο περιεχόμενο

Master of Reality

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Master of Reality
Στούντιο άλμπουμ από Black Sabbath
Κυκλοφορία21 Ιουλίου 1971
ΗχογράφησηΙανουάριος - Μάιος 1971 στο Λονδίνο
Μουσικό είδοςHard Rock, Heavy Metal
Διάρκεια34:29
ΠαραγωγήΡότζερ Μπέιν
ΔισκογραφικήVertigo Records
Δισκογραφικό χρονολόγιο
(Black Sabbath)
Paranoid
(1970)
Master of Reality
(1971)
Volume 4
(1972)

Master of Reality είναι ο τίτλος του τρίτου στούντιο δίσκου του βρετανικού χέβι μέταλ συγκροτήματος Black Sabbath. Στις 30 Ιουνίου 2009 επανεκδόθηκε σε μορφή διπλού CD από την "Sanctuary", με το δεύτερο μέρος της έκδοσης να περιλαμβάνει εναλλακτικές και ορχηστρικές εκτελέσεις των τραγουδιών του δίσκου.[1]

Ιστορία του δίσκου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι ηχογραφήσεις του "Master of Reality" ξεκίνησαν στις αρχές του 1971 και διήρκεσαν τέσσερις μήνες, δίνοντας την άνεση στο συγκρότημα να δημιουργήσει το νέο του άλμπουμ χωρίς την πίεση χρόνου η οποία υπήρχε στα πρώτα δύο άλμπουμ τους. Ο δίσκος παρουσιάζει ένα σκοτεινότερο και βαθύτερο ήχο, αφού ο κιθαρίστας Τόνι Αϊόμι κατέβασε τον ήχο του κατά τρία ημιτόνια με τον μπασίστα Γκίζερ Μπάτλερ να ακολουθεί. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το άλμπουμ να θεωρείται ένας από τους προπομπούς του doom metal και του stoner rock.[2]

Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 21 Ιουλίου 1971 ανεβαίνοντας στο # 5 των βρετανικών καταλόγων επιτυχιών και το # 8 των αντίστοιχων αμερικάνικων. Οι προπαραγγελίες για το άλμπουμ στις Ηνωμένες Πολιτείες ξεπέρασαν το μισό εκατομμύριο κάνοντας το δίσκο χρυσό πριν καν κυκλοφορήσει, ενώ βραβεύθηκε ως πλατινένιος τον Οκτώβριο του 1986 και ως διπλά πλατινένιος τον Ιούλιο του 2001.

Παρ' όλη τη μεγάλη εμπορική επιτυχία του, το "Master of Reality" έλαβε αρνητικές κριτικές όπως και τα δύο πρώτα άλμπουμ των Black Sabbath, με το περιοδικό Rolling Stone να το χαρακτηρίζει "μονότονο". Με την πάροδο των χρόνων η γενικότερη άποψη άλλαξε, με το "Allmusic" να του δίνει την άριστη βαθμολογία των πέντε αστέρων και το "Ultimate Guitar" 9,6 / 10.[3] Το περιοδικό "Classic Rock" το κατέταξε 20ό στη λίστα με τα καλύτερα άλμπουμ της ροκ μουσικής, το "Digital Dream Door" στην έβδομη θέση των μέταλ άλμπουμ όλων των εποχών[4] και το "Rolling Stone" το συμπεριέλαβε στον κατάλογο των 500 καλύτερων δίσκων όλων των εποχών.

Η περιοδεία για την προώθηση του δίσκου ξεκίνησε από το Σαιντ Πωλ της Μινεσότα στις 1 Ιουλίου 1971, με το συγκρότημα να συμπεριλαμβάνει στο set list του τα "Sweet Leaf" και "Embryo / Children of the Grave" από το νέο δίσκο μαζί με διάφορα τραγούδια των πρώτων δύο άλμπουμ τους. Οι Black Sabbath παρέμειναν στις Ηνωμένες Πολιτείες για δύο μήνες, δίνοντας 32 συναυλίες πριν μεταβούν στην Ευρώπη για τρεις εμφανίσεις στο Σπάιερ της Γερμανίας, τη Βιέννη της Αυστρίας και το Παλέρμο στην Ιταλία.

Στη συνέχεια επέστρεψαν στις Ηνωμένες Πολιτείες για 23 ζωντανές εμφανίσεις το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 1971. Το Νοέμβριο περιόδευσαν στη Μεγάλη Βρετανία μαζί με τους Wild Turkey και τους Nazareth πριν κάνουν ένα διάλειμμα για τα Χριστούγεννα. Στα τέλη Ιανουαρίου ξεκίνησαν μία ακόμη βρετανική περιοδεία, κατά τη διάρκεια της οποίας έδωσαν 22 συναυλίες μέσα σε ένα μήνα. Η περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ έκλεισε με 32 εμφανίσεις στον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες από τις 1 Μαρτίου 1972 μέχρι τις 2 Απριλίου.

Ανάλυση τραγουδιών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτο τραγούδι του "Master of Reality" είναι το "Sweet Leaf" οι στίχου του οποίου μιλούν για μαριχουάνα και το τραγούδι ξεκινάει με τον βήχα του Τόνι Αϊόμι. Ακολουθεί το "After Forever" με χριστιανικούς στίχους οι οποίοι είχαν σαν σκοπό να αποστομώσουν τους κατακριτές του συγκροτήματος που τους χαρακτήριζαν ως σατανικό συγκρότημα.

Τρίτο κομμάτι του δίσκου είναι η ορχηστρική εισαγωγή του "Children of the Grave" με τίτλο "Embryo", με το κύριο κομμάτι να ακολουθεί ως ένα από τα δυνατότερα και γρηγορότερα τραγούδια του συγκροτήματος τη δεκαετία του '70, αποτελώντας ένα από τα πρώτα χέβι μέταλ τραγούδια. Ακολουθεί άλλο ένα ορχηστρικό, ακουστικό κομμάτι, το "Orchid" το οποίο οδηγεί στο βαρύ και επιβλητικό "Lord of this World".

Έβδομο τραγούδι του δίσκου είναι η μπαλάντα "Solitude" για την οποία ο Αϊόμι έχει δηλώσει ότι είναι το πρώτο ερωτικό τραγούδι το οποίο έχουν ηχογραφήσει, ενώ στο συγκεκριμένο κομμάτι έπαιξε και φλάουτο. Ο δίσκος κλείνει με το "Into the Void" το οποίο μιλάει για την αναζήτηση νέων κατοικήσιμων πλανητών από τους ανθρώπους μετά την καταστροφή της Γης. Η χαμηλή ρύθμιση της κιθάρας είναι φανέρη στο συγκεκριμένο κομμάτι όπως και στα "Children of the Grave" και "Lord of this World".

1. Sweet Leaf (Iommi, Osbourne, Butler, Ward) - 5:05
2. After Forever (Iommi, Osbourne, Butler, Ward) - 5:27
3. Embryo (Iommi, Osbourne, Butler, Ward) - 0:28
4. Children of the Grave (Iommi, Osbourne, Butler, Ward) - 5:18
5. Orchid (Iommi, Osbourne, Butler, Ward) - 1:31
6. Lord of this World (Iommi, Osbourne, Butler, Ward) - 5:27
7. Solitude (Iommi, Osbourne, Butler, Ward) - 5:02
8. Into the Void (Iommi, Osbourne, Butler, Ward) - 6:13

Master of Reality (άλμπουμ)

Επίσημη κυκλοφορία: 21 Ιουλίου 1971

Χώρα Θέση
Ηνωμένο Βασίλειο 5
Γερμανία 5
Ιταλία 8
Αυστραλία 8
Ηνωμένες Πολιτείες 8
Ολλανδία 10
Νορβηγία 12

Master of Reality (άλμπουμ)

  • Classic Rock Τα 100 καλύτερα άλμπουμ της ροκ μουσικής, όλων των εποχών (2001): # 20 [5]
  • Classic Rock Τα 100 καλύτερα άλμπουμ βρετανικού ροκ όλων των εποχών (2006): # 42 [6]
  • Metal Rules, Τα 100 καλύτερα χέβι μέταλ άλμπουμ όλων των εποχών: # 55 [7]
  • Kerrang! Τα 100 καλύτερα χέβι μέταλ άλμπουμ όλων των εποχών: # 53 [8]
  • Rolling Stone Τα 500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών: # 300 [9]

Τα μέλη του συγκροτήματος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Master of Reality ηχογραφήθηκε από τους εξής μουσικούς: