bezwinny

Old Polish

Etymology

From bez- +‎ wina +‎ -ny. First attested in the 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /bɛzvinnɨː/
• IPA^(key): (15^th CE) /bɛzvinnɨ/

Adjective

bezwinny

1. (attested in Lesser Poland) innocent (not guilty)

   Synonyms: czysty, niepowinny, niewinny, niewinowaty, prawy, przezwinny, sprawiedliwy

   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki‎^[1], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego, pages 17, 28:

     S møszem bezwinnim bezvinni bødzesz

     [S mężem bezwinnym bezwinny będziesz]

Derived terms

nouns

• bezwiństwo

 

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “bezwinny”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN