olma

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: ólma and ȭlma

Azerbaijani

[edit]

Verb

[edit]

olma

  1. negative second-person singular imperative of olmaq

Dacian

[edit]

Etymology

[edit]

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

[edit]

olma

  1. The edible danewort plant.

Descendants

[edit]
  • Latin: olma

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

From Dacian olma.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

olma f (genitive olmae); first declension

  1. The plant ebulum among the Dacians

Declension

[edit]

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative olma olmae
Genitive olmae olmārum
Dative olmae olmīs
Accusative olmam olmās
Ablative olmā olmīs
Vocative olma olmae

References

[edit]
  • olma”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • olma in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Romansch

[edit]

Etymology

[edit]

From Latin anima, possibly through a dissimilated Vulgar Latin form *alima. Compare to Italian, Spanish and Portuguese alma.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

olma f (plural olmas)

  1. soul

Turkish

[edit]

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

olma (definite accusative olmayı, plural olmalar)

  1. verbal noun of olmak

Declension

[edit]
Inflection
Nominative olma
Definite accusative olmayı
Singular Plural
Nominative olma olmalar
Definite accusative olmayı olmaları
Dative olmaya olmalara
Locative olmada olmalarda
Ablative olmadan olmalardan
Genitive olmayın olmaların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular olmayım olmalarım
2nd singular olmayın olmaların
3rd singular olmayı olmaları
1st plural olmayımız olmalarımız
2nd plural olmayınız olmalarınız
3rd plural olmaları olmaları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular olmayımı olmalarımı
2nd singular olmayını olmalarını
3rd singular olmayını olmalarını
1st plural olmayımızı olmalarımızı
2nd plural olmayınızı olmalarınızı
3rd plural olmalarını olmalarını
Dative
Singular Plural
1st singular olmayıma olmalarıma
2nd singular olmayına olmalarına
3rd singular olmayına olmalarına
1st plural olmayımıza olmalarımıza
2nd plural olmayınıza olmalarınıza
3rd plural olmalarına olmalarına
Locative
Singular Plural
1st singular olmayımda olmalarımda
2nd singular olmayında olmalarında
3rd singular olmayında olmalarında
1st plural olmayımızda olmalarımızda
2nd plural olmayınızda olmalarınızda
3rd plural olmalarında olmalarında
Ablative
Singular Plural
1st singular olmayımdan olmalarımdan
2nd singular olmayından olmalarından
3rd singular olmayından olmalarından
1st plural olmayımızdan olmalarımızdan
2nd plural olmayınızdan olmalarınızdan
3rd plural olmalarından olmalarından
Genitive
Singular Plural
1st singular olmayımın olmalarımın
2nd singular olmayının olmalarının
3rd singular olmayının olmalarının
1st plural olmayımızın olmalarımızın
2nd plural olmayınızın olmalarınızın
3rd plural olmalarının olmalarının

Verb

[edit]

olma

  1. second-person singular negative imperative of olmak

Uzbek

[edit]
Other scripts
Yangi Imlo
Cyrillic олма
Latin olma
Perso-Arabic
(Afghanistan)

Etymology 1

[edit]

From Common Turkic *alma.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ɒl.ma/, [ɒ̝l.mæ]
  • Hyphenation: ol‧ma

Noun

[edit]

olma (plural olmalar)

  1. apple
Declension
[edit]

Etymology 2

[edit]

Verb

[edit]

olma

  1. second-person singular negative imperative of olmoq