aanhechten

Dutch

Alternative forms

• aanheften (obsolete)

Etymology

From aan +‎ hechten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌɦɛx.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧hech‧ten

Verb

aanhechten

1. (transitive) to (physically) attach, to join
2. (transitive, by extension) to attach, to append, to include

Conjugation

Conjugation of aanhechten (weak, separable)
infinitive	aanhechten
past singular	hechtte aan
past participle	aangehecht
infinitive	aanhechten
gerund	aanhechten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hecht aan	hechtte aan	aanhecht	aanhechtte
2nd person sing. (jij)	hecht aan	hechtte aan	aanhecht	aanhechtte
2nd person sing. (u)	hecht aan	hechtte aan	aanhecht	aanhechtte
2nd person sing. (gij)	hecht aan	hechtte aan	aanhecht	aanhechtte
3rd person singular	hecht aan	hechtte aan	aanhecht	aanhechtte
plural	hechten aan	hechtten aan	aanhechten	aanhechtten
subjunctive sing.1	hechte aan	hechtte aan	aanhechte	aanhechtte
subjunctive plur.1	hechten aan	hechtten aan	aanhechten	aanhechtten
imperative sing.	hecht aan
imperative plur.1	hecht aan
participles	aanhechtend	aangehecht
1) Archaic.

Derived terms

• aanhechting