izin

See also: izin-

Azerbaijani

Alternative forms

• izn

Etymology

From Arabic إِذْن (ʔiḏn).

Pronunciation

• IPA^(key): [iˈzin]
• Hyphenation: i‧zin

• Audio:

  (file)

Noun

izin (definite accusative izni, plural izinlər)

1. permission

   Synonyms: (more common) icazə, (less common) rüsxət

   Allahın izni ilə ― God willing (literally, “with God's permission”)

Declension

Declension of izin
	singular	plural
nominative	izin	izinlər
definite accusative	izni	izinləri
dative	iznə	izinlərə
locative	izində	izinlərdə
ablative	izindən	izinlərdən
definite genitive	iznin	izinlərin

Possessive forms of izin
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	iznim	izinlərim
sənin (“your”)	iznin	izinlərin
onun (“his/her/its”)	izni	izinləri
bizim (“our”)	iznimiz	izinlərimiz
sizin (“your”)	izniniz	izinləriniz
onların (“their”)	izni or izinləri	izinləri
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	iznimi	izinlərimi
sənin (“your”)	iznini	izinlərini
onun (“his/her/its”)	iznini	izinlərini
bizim (“our”)	iznimizi	izinlərimizi
sizin (“your”)	izninizi	izinlərinizi
onların (“their”)	iznini or izinlərini	izinlərini
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	iznimə	izinlərimə
sənin (“your”)	izninə	izinlərinə
onun (“his/her/its”)	izninə	izinlərinə
bizim (“our”)	iznimizə	izinlərimizə
sizin (“your”)	izninizə	izinlərinizə
onların (“their”)	izninə or izinlərinə	izinlərinə
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	iznimdə	izinlərimdə
sənin (“your”)	iznində	izinlərində
onun (“his/her/its”)	iznində	izinlərində
bizim (“our”)	iznimizdə	izinlərimizdə
sizin (“your”)	izninizdə	izinlərinizdə
onların (“their”)	iznində or izinlərində	izinlərində
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	iznimdən	izinlərimdən
sənin (“your”)	iznindən	izinlərindən
onun (“his/her/its”)	iznindən	izinlərindən
bizim (“our”)	iznimizdən	izinlərimizdən
sizin (“your”)	izninizdən	izinlərinizdən
onların (“their”)	iznindən or izinlərindən	izinlərindən
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	iznimin	izinlərimin
sənin (“your”)	izninin	izinlərinin
onun (“his/her/its”)	izninin	izinlərinin
bizim (“our”)	iznimizin	izinlərimizin
sizin (“your”)	izninizin	izinlərinizin
onların (“their”)	izninin or izinlərinin	izinlərinin

Derived terms

• izinsiz

Further reading

• “izin” in Obastan.com.

Indonesian

Alternative forms

• ijin
• idzin (pre-1947, nonstandard)

Etymology

From Malay izin, borrowed from Arabic إِذْن (ʔiḏn). Semantic loan from Dutch consent.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɪzɪn/
• Rhymes: -ɪzɪn, -zɪn, -ɪn, -n
• Hyphenation: izin

Noun

izin (plural izin-izin, first-person possessive izinku, second-person possessive izinmu, third-person possessive izinnya)

1. (law) license; permit; permission
2. (aviation) allowance
3. (medicine, pharmacy) consent

Verb

izin

1. (colloquial) to permit someone, to do something or to excuse theirselves.

Derived terms

• berizin
• diizinkan
• keizinan
• mengizinkan
• perizinan
• seizin
• terizinkan

 

• izin edar
• izin mendirikan bangunan
• izin mengemudi
• izin praktik
• izin prinsip bank
• izin terbit
• izin tinggal tetap
• izin usaha
• izin usaha bank

 

Further reading

• “izin” in Kamus Besar Bahasa Indonesia, Jakarta: Agency for Language Development and Cultivation – Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic of Indonesia, 2016.

Malay

Etymology

Borrowed from Arabic إِذْن (ʔiḏn).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈizɪn]
• Hyphenation: izin

Noun

izin (Jawi spelling ايذين, plural izin-izin, informal 1st possessive izinku, 2nd possessive izinmu, 3rd possessive izinnya)

1. (law) permission
2. (medicine, pharmacy) consent

Derived terms

• berizin
• keizinan
• mengizinkan
• perizinan
• seizin
• terizin

 

Further reading

• “izin” in Pusat Rujukan Persuratan Melayu | Malay Literary Reference Centre, Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, 2017.

Northern Kurdish

Etymology

From Arabic إِذْن (ʔiḏn, “permission”).

Noun

izin f

1. permission

Turkish

Pronunciation

• IPA^(key): [iˈzin]
• Hyphenation: i‧zin

Etymology 1

From Ottoman Turkish اذن (izn, izin, “permission; acquiescence”), from Arabic إِذْن (ʔiḏn, “permission”).

Noun

izin (definite accusative izni, plural izinler)

1. permission
2. leave of absence

   Dün, işten izin aldım.

   Yesterday I took a day off work.

Declension

Inflection
Nominative	izin
Definite accusative	izni
	Singular	Plural
Nominative	izin	izinler
Definite accusative	izni	izinleri
Dative	izne	izinlere
Locative	izinde	izinlerde
Ablative	izinden	izinlerden
Genitive	iznin	izinlerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular iznim izinlerim 2nd singular iznin izinlerin 3rd singular izni izinleri 1st plural iznimiz izinlerimiz 2nd plural izniniz izinleriniz 3rd plural izinleri izinleri Definite accusative Singular Plural 1st singular iznimi izinlerimi 2nd singular iznini izinlerini 3rd singular iznini izinlerini 1st plural iznimizi izinlerimizi 2nd plural izninizi izinlerinizi 3rd plural izinlerini izinlerini Dative Singular Plural 1st singular iznime izinlerime 2nd singular iznine izinlerine 3rd singular iznine izinlerine 1st plural iznimize izinlerimize 2nd plural izninize izinlerinize 3rd plural izinlerine izinlerine Locative Singular Plural 1st singular iznimde izinlerimde 2nd singular izninde izinlerinde 3rd singular izninde izinlerinde 1st plural iznimizde izinlerimizde 2nd plural izninizde izinlerinizde 3rd plural izinlerinde izinlerinde Ablative Singular Plural 1st singular iznimden izinlerimden 2nd singular izninden izinlerinden 3rd singular izninden izinlerinden 1st plural iznimizden izinlerimizden 2nd plural izninizden izinlerinizden 3rd plural izinlerinden izinlerinden Genitive Singular Plural 1st singular iznimin izinlerimin 2nd singular izninin izinlerinin 3rd singular izninin izinlerinin 1st plural iznimizin izinlerimizin 2nd plural izninizin izinlerinizin 3rd plural izinlerinin izinlerinin

Synonyms

• müsaade

References

• Nişanyan, Sevan (2002–) “izin”, in Nişanyan Sözlük
• Redhouse, James W. (1890) “اذن”, in A Turkish and English Lexicon‎^[2], Constantinople: A. H. Boyajian, page 54

Etymology 2

Noun

izin

1. inflection of iz:
   1. genitive singular
   2. second-person singular possessive