kolon

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: kólon and Kolon

Danish

[edit]
Danish Wikipedia has an article on:
Wikipedia da

Etymology

[edit]

From Ancient Greek κῶλον (kôlon).

Noun

[edit]

kolon n (singular definite kolonet, plural indefinite koloner)

  1. a colon (punctuation mark)

References

[edit]

Esperanto

[edit]

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

kolon

  1. accusative singular of kolo

Finnish

[edit]

Etymology 1

[edit]

Noun

[edit]

kolon

  1. genitive/accusative singular of kolo

Etymology 2

[edit]

Verb

[edit]

kolon

  1. first-person singular present indicative of koloa

Indonesian

[edit]
Indonesian Wikipedia has an article on:
Wikipedia id

Etymology

[edit]

Learned borrowing from Latin cŏlon (large intestine), from Ancient Greek κόλον (kólon, the large intestine, also food, meat, fodder).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈkolɔn/
  • Hyphenation: ko‧lon

Noun

[edit]

kolon (first-person possessive kolonku, second-person possessive kolonmu, third-person possessive kolonnya)

  1. (anatomy) colon.
    Hypernym: usus besar

Further reading

[edit]

Maltese

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Italian colon.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

kolon m

  1. (anatomy) colon

Norwegian Bokmål

[edit]
Norwegian Wikipedia has an article on:
Wikipedia no

Etymology

[edit]

From Ancient Greek κῶλον (kôlon).

Noun

[edit]

kolon n (definite singular kolonet, indefinite plural kolon or koloner, definite plural kolona or kolonene)

  1. a colon (punctuation mark)

References

[edit]

Norwegian Nynorsk

[edit]
Norwegian Nynorsk Wikipedia has an article on:
Wikipedia nn

Etymology

[edit]

From Ancient Greek κῶλον (kôlon).

Noun

[edit]

kolon n (definite singular kolonet, indefinite plural kolon, definite plural kolona)

  1. a colon (punctuation mark)

References

[edit]

Swedish

[edit]

Noun

[edit]

kolon n

  1. colon (punctuation mark)

Declension

[edit]

Turkish

[edit]

Etymology

[edit]

From French colonne, from Latin columna.

Noun

[edit]

kolon

  1. (architecture) column

Declension

[edit]
Inflection
Nominative kolon
Definite accusative kolonu
Singular Plural
Nominative kolon kolonlar
Definite accusative kolonu kolonları
Dative kolona kolonlara
Locative kolonda kolonlarda
Ablative kolondan kolonlardan
Genitive kolonun kolonların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular kolonum kolonlarım
2nd singular kolonun kolonların
3rd singular kolonu kolonları
1st plural kolonumuz kolonlarımız
2nd plural kolonunuz kolonlarınız
3rd plural kolonları kolonları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular kolonumu kolonlarımı
2nd singular kolonunu kolonlarını
3rd singular kolonunu kolonlarını
1st plural kolonumuzu kolonlarımızı
2nd plural kolonunuzu kolonlarınızı
3rd plural kolonlarını kolonlarını
Dative
Singular Plural
1st singular kolonuma kolonlarıma
2nd singular kolonuna kolonlarına
3rd singular kolonuna kolonlarına
1st plural kolonumuza kolonlarımıza
2nd plural kolonunuza kolonlarınıza
3rd plural kolonlarına kolonlarına
Locative
Singular Plural
1st singular kolonumda kolonlarımda
2nd singular kolonunda kolonlarında
3rd singular kolonunda kolonlarında
1st plural kolonumuzda kolonlarımızda
2nd plural kolonunuzda kolonlarınızda
3rd plural kolonlarında kolonlarında
Ablative
Singular Plural
1st singular kolonumdan kolonlarımdan
2nd singular kolonundan kolonlarından
3rd singular kolonundan kolonlarından
1st plural kolonumuzdan kolonlarımızdan
2nd plural kolonunuzdan kolonlarınızdan
3rd plural kolonlarından kolonlarından
Genitive
Singular Plural
1st singular kolonumun kolonlarımın
2nd singular kolonunun kolonlarının
3rd singular kolonunun kolonlarının
1st plural kolonumuzun kolonlarımızın
2nd plural kolonunuzun kolonlarınızın
3rd plural kolonlarının kolonlarının
Predicative forms
Singular Plural
1st singular kolonum kolonlarım
2nd singular kolonsun kolonlarsın
3rd singular kolon
kolondur
kolonlar
kolonlardır
1st plural kolonuz kolonlarız
2nd plural kolonsunuz kolonlarsınız
3rd plural kolonlar kolonlardır

Synonyms

[edit]