rozprawiczyć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From roz- +‎ prawiczek +‎ -yć.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /rɔs.praˈvi.t͡ʂɘt͡ɕ/
  • Rhymes: -it͡ʂɘt͡ɕ
  • Syllabification: roz‧pra‧wi‧czyć

Verb

[edit]

rozprawiczyć pf (imperfective rozprawiczać)

  1. (transitive, colloquial) to deflower, to devirginate, to devirginize (to deprive a boy or a man of virginity)
    Synonym: zdeflorować
    Coordinate term: rozdziewiczyć

Conjugation

[edit]
Conjugation of rozprawiczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozprawiczyć
future tense 1st rozprawiczę rozprawiczymy
2nd rozprawiczysz rozprawiczycie
3rd rozprawiczy rozprawiczą
impersonal rozprawiczy się
past tense 1st rozprawiczyłem,
-(e)m rozprawiczył
rozprawiczyłam,
-(e)m rozprawiczyła
rozprawiczyłom,
-(e)m rozprawiczyło
rozprawiczyliśmy,
-(e)śmy rozprawiczyli
rozprawiczyłyśmy,
-(e)śmy rozprawiczyły
2nd rozprawiczyłeś,
-(e)ś rozprawiczył
rozprawiczyłaś,
-(e)ś rozprawiczyła
rozprawiczyłoś,
-(e)ś rozprawiczyło
rozprawiczyliście,
-(e)ście rozprawiczyli
rozprawiczyłyście,
-(e)ście rozprawiczyły
3rd rozprawiczył rozprawiczyła rozprawiczyło rozprawiczyli rozprawiczyły
impersonal rozprawiczono
conditional 1st rozprawiczyłbym,
bym rozprawiczył
rozprawiczyłabym,
bym rozprawiczyła
rozprawiczyłobym,
bym rozprawiczyło
rozprawiczylibyśmy,
byśmy rozprawiczyli
rozprawiczyłybyśmy,
byśmy rozprawiczyły
2nd rozprawiczyłbyś,
byś rozprawiczył
rozprawiczyłabyś,
byś rozprawiczyła
rozprawiczyłobyś,
byś rozprawiczyło
rozprawiczylibyście,
byście rozprawiczyli
rozprawiczyłybyście,
byście rozprawiczyły
3rd rozprawiczyłby,
by rozprawiczył
rozprawiczyłaby,
by rozprawiczyła
rozprawiczyłoby,
by rozprawiczyło
rozprawiczyliby,
by rozprawiczyli
rozprawiczyłyby,
by rozprawiczyły
impersonal rozprawiczono by
imperative 1st niech rozprawiczę rozprawiczmy
2nd rozprawicz rozprawiczcie
3rd niech rozprawiczy niech rozprawiczą
passive adjectival participle rozprawiczony rozprawiczona rozprawiczone rozprawiczeni rozprawiczone
anterior adverbial participle rozprawiczywszy
verbal noun rozprawiczenie
[edit]
nouns

Further reading

[edit]