Otto Tausig
| Otto Tausig | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | 13-an de februaro 1922 en Vieno | ||||
| Morto | 10-an de oktobro 2011 (89-jaraĝa) en Vieno | ||||
| Lingvoj | germana vd | ||||
| Ŝtataneco | Aŭstrio  vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | filmreĝisoro televida aktoro aktoro reĝisoro filmaktoro scenaristo teatra aktoro aŭtoro vd
| ||||
| Laborkampo | Kina aktorado kaj kina reĝisorado vd
| ||||
| Aktiva en | Zuriko vd | ||||
| Aktiva dum | 1956– vd | ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Otto Heinz Tausig (naskiĝis la 13-an de februaro 1922 en Vieno; mortis la 10-an de oktobro 2011 samloke)[1] estis aŭstra aktoro, verkisto kaj reĝisoro.
Vivo
[redakti | redakti fonton]Otto Tausig estis naskita en la loĝejo de siaj gepatroj en la suda urbocentro de Vieno. Li sekrete kandidatiĝis por teatra lernejo kiam li estis 13-jara, sed estis malakceptita kun konsiloj provi denove kiam li estos 16-jara.
En 1938, post la "Aneksado" de Aŭstrio al la Nazia Germanio, liaj gepatroj sendis lin 17-jara pro timo de persekutado kaŭze de sia juda deveno kun grupa transporto de judaj infanoj al Britio, kie li laboris kiel farmisto kaj fabriklaboristo.[2] Lia patrino Franziska Tausig (1895–1989) fuĝis al Ŝanhajo kaj povis elaĉeti sian edzon, kiu jam estis deportita al koncentrejo, kaj kunporti lin. Li mortis en la elmigrado de tuberkulozo. Ŝi publikigis siajn memuarojn de tiu tempo en 1987 sub la titolo Shanghai Passage. Flucht und Exil einer Wienerin [Ŝanhaja pasejo. Fuĝo kaj ekzilo de virino de Vieno]. La juna Otto Tausig en Britio estis internigita kiel "malamika eksterlandano". Dum la du jaroj kiujn li pasigis en pluraj tendaroj, li renkontis la poeton Kurt Schwitters. Post lia liberigo de internigo li iris al Londono, kie li laboris kiel seruristo tage kaj partoprenis en satiraj scenejprogramoj en la Aŭstra Centro de la Libera Aŭstra Movado vespere.
Post la fino de la Dua Mondmilito Otto Tausig revenis al Aŭstrio en 1946, nun edziĝinta kaj post la spertoj de la antaŭaj jaroj konvinkita komunisto. Li komencis studi ĉe la aktora seminario Max Reinhardt en Vieno. Nur du jarojn poste, en 1948, Tausig komencis labori kiel aktoro, reĝisoro kaj ĉefa dramaturgo ĉe la Nova Teatro Scala Wien. La ensemblo estis komunisme orientita, kio signifis ke post kiam la teatro estis fermita en 1956, la aktoroj en la kontraŭkomunisma etoso en Vieno tiutempe apenaŭ povis plulabori. Tausig memoris: Aŭ vi subskribis, ke vi forturniĝas de komunismo en ajna formo, aŭ vi ne ricevis pliajn engaĝiĝojn. Do mi elmigris duan fojon.”[3] Li do translokiĝis al GDR, kaj plulaboris en du ŝtataj teatrejoj de Orienta Berlino. Ĉi tie li laboris kiel scenaristo kaj reĝisoro pri satiraj mallongaj filmoj por la ŝtata filmprodukta institucio DEFA. En tiuj jaroj, antaŭ ol la Berlina muro estis konstruita, ekzistis ankoraŭ moviĝ-libereco, sed la "spionoj de la GDR-aŭtoritatoj tiam komencis nervoziĝi".[3] Poste li forlasis la Komunistan Partion kaj partoprenis en manifestacioj kontraŭ la starigo de raketoj de GDR.
Ekde 1960 Tausig laboris en la Schauspielhaus, la plej granda teatro de Zuriko, antaŭ labori kiel sendependa aktoro kaj direktoro ĉie en Germanio. En 1970 li iĝis membro de la ensemblo kaj direktoro ĉe la Burgtheater en Vieno, kie li laboris ĝis 1983. Dum tiu tempo li fondis lokan grupon de Amnestio Internacia por subteni politike persekutatajn aktorojn kaj artistojn, kun kiu li interalie kampanjis favore al Václav Havel.
Post ĉi tiu engaĝiĝo li denove laboris kiel sendependa artisto en la tuta germanlingva areo. Aldone al sia teatra kariero, li ankaŭ laboris kiel kinoaktoro kaj reĝisoro por filmaj kaj televidaj produktaĵoj kaj kiel profesoro ĉe la aktora seminario Max Reinhardt en Vieno. Li finis sian aktoran karieron en 1999.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Aktoro Otto Tausig mortis. en la retejo orf.at, la 10-an de oktobro 2011
- ↑ Ich glaube nicht mehr, die Welt in meiner Lebenszeit verändern zu können …., germane: Mi ne plu kredas, ke mi povas ŝanĝi la mondon dum mia vivo . ... Intervjuo kun Otto Tausig. En: GEDENKDIENST 4. (memora servo, 2003), Vieno 2003, p. 3-4. artikolo rete, PDF Arkivigite je 2015-09-24 per la retarkivo Wayback Machine
- ↑ 3,0 3,1 Elisabeth Scharang: radiobiografio "Der Stehaufmann" ("La restariĝanta viro") de la aŭstria radia korporacio ORF el julio 2009 (arkivigite)