Edukira joan

Hegoaldeko India

Wikipedia, Entziklopedia askea
Indiako eskualde nagusiak.

Hegoaldeko Indiako indiar azpikontinentearen eta Indiako estatuaren hegoaldeak osatzen du. Andhra Pradesh, Karnataka, Kerala, Tamil Nadu eta Telanganako indiar estatuak hartzen ditu bere baitan, baita Lakshadweep eta Puducherry batasunaren lurraldeak ere.

Indiako azaleraren %19,31 (635.000 km2) eta biztanleen %20. Dekango goi-ordokiaren hegoaldea dago bere baitan, Bengala badiak mugatzen du ekialdean, Arabiako itsasoak mendebaldean eta Indiako ozeanoak hegoaldean. Eskualdeko geografia anitza, baina erdigunea goi-ordoki batek hartzen du, Ekialdeko Ghat eta Mendebaldeko Ghat mendizerrek mugatrua. Bere ibaia nagusiak dira Godavari, Krishna, Kaveri, Tungabhadra, Periyar, Bharathappuzha, Pamba, Thamirabarani, Palar eta Vaigai. Indiako hegoaldeko biztanle gehienek hizkuntza drabidiko nagusietako bat hitz egiten dute: Telugu, Tamil, Kannada eta Malabarera. Estatu eta lurralde batzuetan hizkuntza minoritarioaek estatusa dyte: Telanganako urdua eta Puducherry-ko frantsesa.[1] Hizkuntza horiez gain, komunikazio ofizialetarako erabiltzen da ingelesa, eta kartel publiko gehienetan ere agerikoa da.

Historian zehar, zenbait erresuma dinastiko Indiako azpikontinentean zehar. Asiako hego-ekialdean izandako konkista musulmanek eragina izan zuten eskualde horietako historian eta kulturan. Indiako hegoaldean ezarritako dinastia nagusien artean daude Txerak, Txolak, Pandya, Pallavas, Satavahana, Chalukyas, Rashtrakutas, Bahmani, Dekkango sultanerriak eta beste batzuk. Indiako azken estatu subiraia, Hyderabad estatua, Nizamek gobernatua, eskualdean iraun zuen 20. mendera arte.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]