آله
ظاهر
فارسی
[ویرایش](لُ)
ریشهشناسی
[ویرایش]اوستایی و پهلوی و سانسکریت
آله، آلوه، الوه ) به چَم عقاب است.
این واژه پارسی است.
در شاخه آریا:
اوستایی: 𐬆𐬭𐬆𐬰𐬌𐬟𐬌𐬌𐬀ARVA, ERRZA - THIA
پارسی باستان: ARDUTHIA
پهلوی: ALUH
کردی: HALU, ALEH, EYLO
سانسکریت:RJRA
واژگان همریشه در دیگر شاخه های هندواروپایی:
ارمنی: ARCTV
یونانی: AIGUPIOS
لاتین: AQUILA
فرانسه: AIGLE
اسپانیایی: AGUILA
ایتالیایی: AGUILA
رومانی: ACERD
پرتغالی: AGUIA
نکته: این واژه با واژه راست همریشه است.
پَسگشت ( =مرجع ) : چنانکه در برگه67 - 68 از نبیگِ ( فرهنگ ریشه های هند و اروپایی زبان پارسی )(فرهنگ کوچک زبان پهلوی) امده است.
.
آوایش
[ویرایش]/ɑlɛˈ/
اسم
[ویرایش]آله
مترادفها
[ویرایش]صفت
[ویرایش]ابلق (این واژه دست کم در شمال استان فارس متداول است.)
References
[ویرایش]- “اله” در دهخدا, w:لغتنامه دهخدا, تهران: مؤسسه لغتنامه دهخدا, ۱۳۱۹–.
- “āluh” در مک کنزی, فرهنگ پهلوی, لندن: آکسفورد, ۱۹۷۱–.