پرش به محتوا

شاگرد

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /شا/گِرد/

اسم

[ویرایش]

شاگرد

  1. آنکه در حال آموختن علم، هنر، یا کاری است. کسی که نزد دیگری علم و ادب یا هنر آموزد.
    شاگرد لغوی کاملا فارسی هست و از کلمه های «شاه گرد» افرادی که دور شاه جمع میشدن گرفته شده که به مرور زمان به «شاگرد» تغییر یافته است.

––––

برگردان‌ها

[ویرایش]
ترجمه‌ها

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ لغت معین
  • فرهنگ بزرگ سخن