پرش به محتوا

میرزا محمدتقی شیرازی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
میرزا محمدتقی شیرازی

میرزا محمدتقی شیرازی
اطلاعات شخصی
زاده
میرزا محمدتقی شیرازی

۱۲۵۸ قمری
درگذشته۱۳۳۸ قمری
محل دفنحرم امام حسین، کربلا
محل اقامتکربلا
آثار معروفحاشیه بر مکاسب شیخ انصاری
حاشیه‌ای بر فرائد الاصول شیخ انصاری
شرح الارجوزة الرضاعیة
القصاعد الفاخرة فی مدح العترة الطاهرة
و …
تحصیلاتکربلا، سامرا، نجف
استادانسید علی نقی طباطبایی
فاضل اردکانی
فشارکی اصفهانی
میرزا محمدحسن شیرازی (میرزای اول)

میرزا محمدتقی شیرازی ( زاده ۱۲۲۱ شمسی در شیراز – درگذشته ۶ شهریور ۱۲۹۹ شمسی در کربلا) مشهور به میرزای دوم[۱] فقیه، اصولی و از مراجع تقلید شیعی بود. وی پس از درگذشت سید محمدکاظم طباطبایی یزدی، مرجعیت عامه شیعه را بر عهده داشت.[۲]

تحصیل

[ویرایش]

برای فراگیری علوم دینی به کربلا رفت و از سید علی نقی طباطبایی و فاضل اردکانی درس آموخت. سپس به همراه فشارکی اصفهانی به سامرا رفت و در درس میرزا محمدحسن شیرازی شرکت کرد.[نیازمند منبع]

میرزا محمدتقی بعد از ترک سامرا، به کاظمین رفت و در آن جا حوزهٔ درسی ترتیب داد و پس از آن چندی در کربلا اقامت کرد و بعد به نجف رفت و ریاست حوزهٔ علمیهٔ نجف را بر عهده گرفت.[نیازمند منبع]

وی که به یکی از علمای بزرگ در عالم تشیع تبدیل شده بود، در سال ۱۳۳۷ و پس از فوت سید محمد کاظم یزدی، صاحب عروةالوثقی، مرجع تقلید شیعیان امامیه گردید.[نیازمند منبع]

شهرت وی، هنگامی در جهان اسلام بیش از پیش افزون شد که در جنگ جهانی اول، علیه انگلیس‌ها حکم جهاد داد که به «فتوای دفاعیه» مشهور است.[۳]

شاگردان

[ویرایش]

آثار

[ویرایش]
  • حاشیه بر مکاسب شیخ انصاری
  • حاشیه‌ای بر فرائد الاصول شیخ انصاری
  • شرح الارجوزة الرضاعیة
  • القصاعد الفاخرة فی مدح العترة الطاهرة
  • حاشیه بر العروة الوثقی
  • ذخیرة العباد لیوم المعاد[۶]

درگذشت

[ویرایش]

شیرازی در شب ۱۳ ذیحجه ۱۳۳۸ قمری درگذشت و در صحن حرم حسین بن علی در کربلا دفن شد.[۷]

دربارهٔ علت مرگ او اختلاف شده‌است. سید مرتضی طباطبایی دربارهٔ کیفیت مرگ او می‌گوید:

«انگلیسی‌ها با نیرنگ و حیله به میرزا سم دادند و او را به قتل رساندند. این کار توسط یکی از کارگزارانشان که تظاهر به تدین و تقدس می‌کرد و به شغل عطاری مشغول بود، صورت گرفت…»[۸]

پانویس

[ویرایش]
  1. محمدعلی مدرس، ریحانة الادب، ج ۴، ص ۳۴۰ و ۳۴۱.
  2. آقا بزرگ تهرانی، نقباءالبشر، ج ۱، ص ۲۶۳.
  3. نورالدین شاهرودی، اسرة المجدد الشیرازی، ص ۱۰۲.
  4. «سید حسین طباطبایی قمی». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ مه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۷.
  5. آیت‌الله سید حسین طباطبایی قمی
  6. الذریعة، آقا بزرگ تهرانی، ج ۶، ص ۲۱۸؛ ج ۱۳، ص ۷۱؛ نقباءالبشر، ج ۱، ص ۲۶۳؛ معارف الرجال، ج ۲، ص ۲۱۶.
  7. نگاهی به تاریخ انقلاب اسلامی ۱۹۲۰ عراق، محمد صادقی تهرانی، ص ۷۲.
  8. نقباء البشر، ج ۱، ص ۲۶۳؛ الامام القائد، ص ۴۴.

منابع

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]