Illas Pitcairn

Illas Pitcairn

Bandeira
Himno	Pitcairn Anthem – Come ye Blessed (pt)
Localización
25°04′04″S 130°06′16″O
Estado	Reino Unido
Designación para unha entitade territorial administrativa dun país particular	territorio Británico de Ultramar
Capital	Adamstown
Poboación
Poboación	50 (2019) (1,06 hab./km²)
Lingua oficial	Pitcairnés lingua inglesa
Xeografía
Superficie	47 km²
Datos históricos
Creación	1838
Evento clave Día do Bounty
Organización política
• Mayor of the Pitcairn Islands (en)	Charlene Warren-Peu (pt) (2020–)
Órgano lexislativo	Island Council (en) , (Escano: 10)
Moeda	Dólar neozelandés
Identificador descritivo
Fuso horario	UTC−08:00
Dominio de primeiro nivel	.pn
Prefixo telefónico	+64
Código de país	PN
Santuario internacional do ceo estrelado
Data	2019
Sitio web	government.pn

As Illas Pitcairn (/ˈpɪtkɛərn/; [[Pitkern] ]: Pitkern Ailen), oficialmente as Illas Pitcairn, Henderson, Ducie e Oeno, son un grupo de catro illas volcánicas no sur do océano Pacífico que forman o único Territorio Británico de Ultramar que queda no océano Pacífico. As catro illas Pitcairn, Henderson, Ducie e Oeno, están espalladas por varios centos de quilómetros de océano e teñen unha superficie terrestre combinada duns 47 km². A illa Henderson ocupa o 86% da superficie terrestre, e é a única illa habitada. As illas máis próximas ás illas Pitcairn son Mangareva (da Polinesia Francesa) ao oeste e Illa de Pascua ao leste.

Pitcairn é a xurisdición nacional menos poboada do mundo. Os insulares de Pitcairn son ​​un grupo étnico birracial que descende na súa maioría de nove amotinados da Bounty e un puñado de tahitianas consortes, como aínda se desprende dos apelidos de moitos dos insulares. O motín da Bounty e as súas consecuencias foron obxecto de moitos libros e películas. En xaneiro de 2020, o territorio tiña só 47 habitantes permanentes. (de nove familias).

Historia

As illas Pitcairn tiveron antigamente unha poboación de orixe polinesia que se cre chegou ao arquipélago ao redor do ano 800. Estes poboadores viviron na Illa Pitcairn e na illa de Henderson, xa que o resto do arquipélago non era habitable. As illas tiñan un comercio constante entre elas e coa illa Mangareva, máis afastada, o cal daba aos habitantes dun e outro lado os recursos dos que carecían naturalmente.

Ao redor de 1500 o comercio entre as tres illas desapareceu, probablemente por un desastre ambiental en Mangareva que levaría á extinción de varias especies e a incapacidade de seguir comerciando. Isto provocou o illamento de Pitcairn e Henderson, cuxas poboacións agora carecían de recursos fundamentais para a súa supervivencia e desapareceron. Crese que as illas de Henderson, Ducie e Pitcairn foron redescubertas polo navegante portugués Pedro Fernández de Quirós o 26 de xaneiro de 1606, aínda que non existe total seguridade respecto diso. Do que si podemos estar seguros é de que Pitcairn foi redescuberta en 1767, Ducie en 1791, Henderson en 1819 e Oeno en 1824.

As illas son coñecidas debido a que os amotinados do HMAV Bounty se asentaron nesta illa, converténdose nos seus primeiros habitantes en séculos. Isto ocorreu en 1790 e os descendentes destes amotinados aínda habitan nela.

Pitcairn converteuse en colonia británica en 1838, e en 1850 a illa quedou completamente deshabitada cando a poboación se volveu demasiado grande para sosterse e se mudou á Illa Norfolk. 18 meses despois, 17 habitantes regresaron a Pitcairn para repoboala. Desde ese momento a poboación alcanzou un pico de 223, pero dado que a maioría da xente emigra a Nova Zelandia, normalmente habitan a illa uns 50 habitantes.

En 1838 as illas foron o primeiro territorio do mundo onde se aprobou o sufraxio feminino, coas mesmas características que o sufraxio masculino.

Goberno e política

Nominalmente, o gobernador das illas Pitcairn é o Alto Comisionado británico en Nova Zelandia, actualmente Richard Fell. Debido a que o Alto Comisionado non reside na illa, a xestión diaria correspondía anteriormente ao maxistrado presidente do Concello da Illa (Island Council). Cada tres anos celebrábanse eleccións para este posto. Con todo, logo dunha reforma constitucional en 1998, estas funcións pasaron ao alcalde de Pitcairn a partir de 1999. Os outros cargos electos da illa son o Maxistrado da Illa (Island Magistrate) e o Presidente do Comité Interno (Chairman of the Internal Committee). Desde o 15 de decembro de 2004, o alcalde de Pitcairn é Jay Warren, que substituíu a Steve Christian, ao ser este condenado por violación infantil xunto con outros homes. Un terzo da poboación (de preto de 50 persoas) foi xulgada por abusos sexuais en 2004.

Xeografía

As illas Pitcairn constitúen unha extensión xeolóxica do arquipélago Tuamotu da Polinesia Francesa, e consisten en cinco illas: a Pitcairn (illas Pitcairn), Sandy, Oeno, Henderson e Ducie:

As illas Pitcairn son un grupo de illas cuxa área de exclusión marítima se estende por 56.000 km². Pitcairn é unha illa volcánica, Ducie e Oeno son atois de coral, a illa Sandy é só unha barra de area que forma parte do mesmo atol de Oeno, e a illa Henderson é unha illa de coral formada tras levantamentos tectónicos.

• A única illa habitada, Pitcairn, ten unha superficie de 5 km² e está situada a 300 km de Tahití (|25|04|S|130|06|W|display=inline}}), só accesible a través da Baía de Bounty.
• A illa Henderson, que representa o 67% da superficie total do territorio, está situada a 200 km ao noroeste de Pitcairn (|24|22|01|S|128|18|57|W|display=inline}}). A súa costa comprende uns cantís de calcaria de orixe coralina que rodean uniformemente toda a illa.
• O atol formado por Sandy e Oeno está situado a 140 km ao norte da illa principal (|23|55|26|S|130|44|03|W|display=inline}}).
• A illa máis remota é o atol de Ducie a 360 km de Henderson (|24|22|01|S|128|18|57|W|display=inline}}).

O punto máis elevado da illa é o Pawala Valley Ridge, con 347 m de altitude.

Aínda hoxe a illa está extremadamente apartada e illada. A maior relación mantena con Nova Zelandia, onde a maior parte da poboación está emigrada.

A illa Pitcairn non ten fonte de auga permanente; porén, a illa ten tres mananciais semipermanentes estacionais

Illa ou atol	Tipo	Superficie terrestre (km2)	Superficie total (km2)	Pob. 2020	Coordenadas
Ducie	Atol†	0.7	3.9	0	24|40|28|S|124|47|10|W|}}
Henderson	Illa de coral levantada	37.3	37.3	0	24|22|01|S|128|18|57|W|}}
Oeno	Atol†	0.65	16.65	0	23|55|40|S|130|44|30|W|}}
Pitcairn	Illa volcánica	4.6	4.6	50	25|04|00|S|130|06|00|W|}}
Illas Pitcairn (todas as illas)	-	43.25	62.45	50	23°55′40″ a 25°04′00″S, 124°47′10″ a 130°44′30″W

^† Inclúe o arrecife e a lagoa dos atois.

Economía

O chan fértil dos vales de Pitcairn produce unha gran variedade de froitas e verduras, incluíndo cítricos, cana de azucre, sandías, bananas, iñames, e feixóns. Os habitantes viven da pesca, a agricultura de subsistencia e a artesanía. O troco é moi importante na súa economía. As ganancias de diñeiro veñen principalmente da venda de selos postais para coleccionistas, o mel e a venda de artesanía para os barcos de paso, a maioría que veñen do Reino Unido a Nova Zelandia pasando a través da Canle de Panamá. O comercio está restrinxido debido á complicada xeografía da illa, que carece de portos ou aeródromo, co que todo o comercio se realiza con botes cos barcos ancorados lonxe da costa. Ás veces, algúns pasaxeiros de cruceiros de aventura desembarcan na illa se o tempo o permite.

Demografía

En 1997 a illa tiña unha poboación activa de 12 homes e dun número non determinado de mulleres. É o país menos poboado do mundo (aínda que non é soberano): 46 habitantes, de 9 familias.

A maior parte da poboación descende dos amotinados do barco Bounty, como se pode deducir dos apelidos. Todos os habitantes son membros da Igrexa Adventista do Sétimo Día.

Cultura

A cultura de Pitcairn, como o seu idioma, é unha mestura de influencias inglesas e tahitianas. A Igrexa Adventista, que antigamente foi moi importante na configuración dos costumes dos habitantes, perdeu relevancia, xa que actualmente só oito insulares asisten a misa regularmente. No entanto, aínda a maioría deles acode en ocasións especiais.

Galería

• 
  Vista desde o lado leste da illa Pitcairn
• 
  Foto de satélite da illa Pitcairn
• 
  Mapa das illas Pitcairn
• 
  Vista de Bounty Bay

Véxase tamén

Motín do HMS Bounty

• Mutiny on the Bounty por Charles Nordhoff e James Norman Hall, 1932
• The Bounty: The True Story of the Mutiny on the Bounty por Caroline Alexander (Harper Perennial, Londres, 2003 pp. 491)
• The Discovery of Fletcher Christian: A Travel Book por Glynn Christian, a descendant of Fletcher Christian, Bounty Mutineer (Guild Press, Londres, 2005 pp. 448)

Despois do Motín

• Men Against the Sea por Charles Nordhoff e James Norman Hall, 1933
• Pitcairn's Island por Charles Nordhoff e James Norman Hall, 1934
• The Pitcairners by Robert B. Nicolson (Pasifika Press, Auckland, 1997 pp. 260)
• After the Bounty: The Aftermath of the Infamous Mutiny on the HMS Bounty—An Insight to the Plight of the Mutineers by Cal Adams, a descendant of John Adams, Bounty Mutineer (Self-published, Sydney, 2008 pp. 184)
• The "Re-colonising of Pitcairn por Sue Farran, Senior Lecturer, University of Dundee; Visiting Lecturer, University of the South Pacific.
• Ball, Ian M. – Pitcairn: Children of Mutiny. 1973
• Belcher, Lady – The Mutineers of the Bounty and Their Descendants in Pitcairn and Norfolk Islands. 1870
• Birkett, Dea – Serpent in Paradise. Anchor Doubleday, 1997. ISBN 0-385-48870-X.
• Brodie, Walter – Pitcairn Island and the Islanders in 1850. 1851
• Christian, Glynn – Fragile Paradise: The Discovery of Fletcher Christian, Bounty Mutineer. 2005
• Clarke, Peter – Hell and Paradise: The Norfolk-Bounty-Pitcairn Saga. 1986
• Fullerton, W. Y. – The Romance of Pitcairn Island. 1923
• Hancock, W. K. – Politics in Pitcairn and Other Essays. 1947
• Lucas, Charles – The Pitcairn Island Register Book. 1929
• Lummis, Trevor – Pitcairn Island: Life and death in Eden. 1997
• Manorial Research with the National Maritime Museum (UK) – Mutiny on the Bounty, 1789-1989. 1989
• Murray, Rev. T. B. – Pitcairn: The Island, the People, and the Pastor. 1853
• Oliver, Dawn, ed. – Justice, Legality and the Rule of Law: Lessons from the Pitcairn Prosecutions. 2009
• Oliver, Douglas – Return to Tahiti: Bligh's Second Breadfruit Voyage. 1988
• Randall, John E. – Reef and Shore Fishes of the South Pacific: New Caledonia to Tahiti and the Pitcairn Islands. 2005
• Shapiro, Harry L. – The Heritage of the 'Bounty': The Story of Pitcairn Through Six Generations. 1936
• Silverman, David – Pitcairn Island. 1967
• Tobin, George, Lt. – Captain Bligh's Second Chance: An eyewitness account of his return to the South Seas. 2007

Ficción

• Chamier, Frederick – Jack Adams, the Mutineer. 1838
• Kinsolving, William – Mister Christian. 1996
• McDermid, Val – The Grave Tattoo. 2006
• Mountain, Fiona – Isabella. 1999
• Nordhoff, Charles e James Norman Hall – Pitcairn's Island. 1934
• Souhami, Diana – Coconut Chaos: Pitcairn, mutiny and a seduction at sea. 2007
• Wilson, Erle – Adams of the Bounty. 1958

Outros

• Amoamo, Maria (2017). "Resiliance and Tourism in Remote Locations: Pitcairn Island". En Butler, Richard W. Tourism and Resiliance. Centre for Agriculture and Bioscience International. pp. 163–180. ISBN 9781780648330. 
• Chaitanya, Devraj; Harper, Sarah; Zeller, Dirk (2012). "Reconstruction of total marine fisheries catches for the Pitcairn Islands (1950–2009)". Fisheries Centre Research Reports (University of British Columbia) 20 (5): 87–94. ISSN 1198-6727. 
• Eshleman, Michael O. (2011). "Law in Isolation: The Legal History of Pitcairn Island, 1900-2010". ILSA Journal of International & Comparative Law 18 (1). 
• Eshleman, Michael O. (January 2012). "The New Pitcairn Islands Constitution: Strong, Empty Words for Britain's Smallest Colony". Pace International Law Review 24 (1). 
• Ferdon, Jr., Edwin N. (January 1958). "Pitcairn Island, 1956". Geographical Review 48 (1): 69–85. JSTOR 211702. doi:10.2307/211702. 

Ligazóns externas

• "Pitcairn". Encyclopædia Britannica 21 (11ª ed.). 1911. 

Goberno

• Pitcairn Government official website Arquivado 17 de marzo de 2021 en Wayback Machine.

Viaxes

• Pitcairn Island Tourism Official tourism site of the Pitcairn Islands.
• Google Street View June 2013
• Wikimedia Atlas de Pitcairn Islands.

Noticias locais

• Pitcairn News from Big Flower Arquivado 02 de setembro de 2022 en Wayback Machine. News from Big Flower, Pitcairn Island.
• Pitcairn Miscellany News from Pitcairn Island. Jacqui Christian, ed.
• Pitcairn News Arquivado 23 de xuño de 2021 en Wayback Machine. information from Chris Double, a Bounty descendant based in Auckland
• Uklun Tul Un Dem Tul Pitcairn news by Kari Young, a Pitcairn resident.

Grupos de estudo

• U.S. Pitcairn Islands Study Centre
• U.S. Pitcairn Islands Study Group