deha

Kurmancî

Hoker

deha

1. (Tirkmancî) hê, hêj, hêşta, zêdetir, pirrtir, pêtir, -tir

   Ev deha baş e. (Ev hê baştir e.)

Herwiha

• daha

Etîmolojî

Ji tirkî daha

Werger

• Tirkî: dâhilik → tr, deha → tr

Formeke navdêrê

deha

1. (forma pirrjimar yan rêzî ji peyva "deh") Binere: :deh

Tirkî

Navdêr

deha

1. bilîmetî, deha, dahîtî
2. bilîmet, dahî

   müziğimizin dehası

   bilîmetê muzîka me