Jump to content

pervenio

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /perˈwenioː/(classice)
Syllabificatio phonetica: per·ve·ni·ō — morphologica: per-ven-io

Notatio

[+/-]

Vide radicem ven.

Latine: per + veniō

Verbum intransitivum

[+/-]

pervĕn|ĭō, -īre, pervēnī, perventum (passivē impersonaliter, cum acc.) [1][2][3][4][5]

  1. Ad finem viae ire.
  2. In potestate alicuius ire.

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

Thema Vox activa
perven- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. perveniō perveniam   perveniēbam pervenīrem perveniam  
II. sing. pervenīs perveniās pervenī! perveniēbās pervenīrēs perveniēs pervenītō!
III. sing. pervenit perveniat   perveniēbat pervenīret perveniet pervenītō!
I. plur. pervenīmus perveniāmus   perveniēbāmus pervenīrēmus perveniēmus  
II. plur. pervenītis perveniātis pervenīte! perveniēbātis pervenīrētis perveniētis pervenītōte!
III. plur. perveniunt perveniant   perveniēbant pervenīrent pervenient perveniuntō!­
Thema Vox passiva
perven- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
III. sing. pervenītur perveniātur   perveniēbātur pervenīrētur perveniētur
Thema Vox activa
pervēn- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. pervēnī pervēnerim pervēneram pervēnissem pervēnerō
II. sing. pervēnistī pervēneris pervēnerās pervēnissēs pervēneris
III. sing. pervēnit pervēnerit pervēnerat pervēnisset pervēnerit
I. plur. pervēnimus pervēnerimus pervēnerāmus pervēnissēmus pervēnerimus
II. plur. pervēnistis pervēneritis pervēnerātis pervēnissētis pervēneritis
III. plur. pervēnērunt
pervēnēre
pervēnerint pervēnerant pervēnissent pervēnerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
pervenīre pervēnisse perventūrum,
-am, -um esse
perveniēns   perventūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
pervenīrī perventum,
-am, -um esse
perventum īrī   perventus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
perveniendī perveniendus, -a, -um perventum perventū

Dictiones collatae

[+/-]

Composita

Dictiones derivatae

[+/-]

Translationes

[+/-]
Ad finem viae iredilatare ▼
Ad finem viae irecollabi ▲
In potestate alicuius iredilatare ▼
In potestate alicuius irecollabi ▲

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 686 — “PERVĔNĬO, vĕnis, vēni, ventum, vĕnire, n. 4. (per et venio)”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 781 — “per-vĕnĭo, vēni, ventum, 4.”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — per-venio, vēnī, ventum, īre (tom. 2, p. 1660)
  4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)pervenire
  5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)pervenio