Naar inhoud springen

grot

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs

[bewirk]

Zelfsjtendig naamwaord

[bewirk]

grot v (Nederlands: grot)

Verbuging

grotte, grötje


'n grot [1]

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

grot v /ɣrɒt/

  1. 'n bès groeate, netuurlik-veurkómmendje häöldje die zich gevörmp haet óngere gróndj of inne wandj van 'n klumming (wie 'n rotswandj)
  2. (euverdrechtelik) e duuster hökske van stein gemaak dore miens, wie veur 'nen hèlge te verieëre
Aafbraeking
  • grot
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 145-146.

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif grot grotte grotten
IPA /ɣrɒt/ /ɣrɒd/ /ɣrɒtə/ /ɣrɒtən/
dim. sjrif grötje grötjen grötjes
IPA /ɣrœce/ /ɣrœcen/ /ɣrœces/ /ɣrœcez/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

bewirk
  • Algemein Gesjreve Limbörgs: grot


[2]

bewirk
  • Algemein Gesjreve Limbörgs: grot


Nederlandjs

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

grot g /ɣrɔt/

  1. grot

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
nom.: grot grotten
dim.: grotje grotjes