stedenbouwkunde
Uiterlijk
- ste·den·bouw·kun·de
- samenstelling van stedenbouw en kunde
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | stedenbouwkunde | - |
verkleinwoord | - | - |
de stedenbouwkunde v
- (planologie), (techniek) het vakgebied dat onderzoek doet naar wenselijke en mogelijke ontwikkelingen voor bestaande en nieuw in te richten gebieden inc. de openbare ruimte, als onderdeel van de bouwkunde
- De stedenbouwkunde heeft zich, als generalistische discipline, vanuit de civiele techniek en de architectuur ontwikkeld tot een vakgebied met uiteenlopende rollen in het brede veld van de ruimtelijke ordening.[1]
1.
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- Het woord stedenbouwkunde staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.