Alain Louvier

Alain Louvier (Parijs, 13 september 1945) is een Frans componist, muziekpedagoog en dirigent.

Levensloop

Louvier studeerde van 1953 tot 1967 aan het Conservatoire à rayonnement régional de Boulogne-Billancourt bij Marcel Landowski en van 1967 tot 1970 aan het Conservatoire national supérieur de musique in Parijs bij Manuel Rosenthal, Norbert Dufourcq, Henriette Puig-Roget, Olivier Messiaen, Tony Aubin en Robert Veyron-Lacroix en behaalde negen 1e prijzen. In 1968 was hij de laatste winner van de Prix de Rome met zijn cantate Folie et mort d’Ophélie. Daarmee verbonden was een beurs voor een 3-jarig verblijf in de Villa Medici in Rome. Na zijn terugkomst werd hij nog met verdere prijzen bekroond zoals de Prix Arthur Honegger (1975), de Prix Paul Gilson (1981) en de Prix George Enescu door de Franse Auteursrechtsmaatschappij Société des Auteurs, Compositeurs et Éditeurs de Musique (SACEM).

Van 1972 tot 1986 was hij directeur van het Conservatoire à rayonnement régional de Boulogne-Billancourt en zijn directeurschap was gekenmerkt door een onderwijsvernieuwing en een opmerkelijke opdracht aan rond 50 componisten voor korte nieuwe werken voor zijn muziekstudenten. Van 1986 tot 1991 was hij directeur van het Conservatoire national supérieur de musique in Parijs. Van 1991 tot 2009 doceert hij muziekanalyse en orkestratie aan dit conservatorium. In mei 2009 werd hij opnieuw directeur van het Conservatoire à rayonnement régional de Boulogne-Billancourt.

Als dirigent leidde hij vanaf 1971 vele uitvoeringen (premières) van nieuwe muziek. Vooral met het Ensemble de l’Itinéraire voerde hij werken uit van Karlheinz Stockhausen, Giacinto Scelsi, Gérard Grisey, Michaël Levinas, Roger Tessier, Aurèle Stroë, Tristan Murail, Thierry Blondeau, Fabio Campana, Bruno Mantovani en Régis Campo.

Ook als componist is hij opmerkelijke wegen gegaan. Hij schreef met een zeer persoonlijk gebarenspel bijvoorbeeld voor toetseninstrumenten (Études pour Agresseurs, Agrexandrins). Zijn werktitels verraden ook zijn interesse aan de muzikale uitwerking van geometrische figuren of numerieke sequenties (Hommage à Gauss, 9 Carrés pour 4 flûtes, Chant des Aires, l’Isola dei Numeri) en opent ook nieuwe perspectieven door de invoering van de modaliteit in de wereld van microtonale nuances (kwarttonen) (le Clavecin non Tempéré, Suite en Do, Anneaux de Lumière, « S »).

Composities

Werken voor orkest

1969 Chant des Limbes, voor orkest
1973 Trois Pièces Faciles, voor jeugd- of schoolorkest
1974 Trois Atmosphères, voor orkest
1. Méthane
2. Azote
3. Hélium
1977 Suite en Do, voor orkest
1. Prélude
2. Lude
3. Postlude
1982 Concerto pour orchestres
1987 Tutti, voor jeugdorkest
1993 Itinéraires d’Outre-Rêve, voor piano en 17 instrumenten
1996 Concert, voor altviool en orkest
1998 Météores, voor 2 piano's en orkest
2007 Etudes pour Agresseurs (Livre 7), voor piano, klavecimbel, orgel en orkest

Werken voor harmonieorkest

2006 Archimède, voor harmonieorkest
Concert, voor harp, piano, celesta en harmonieorkest

Missen en andere kerkmuziek

1978 Messe des Apôtres, voor 12 mannenstemmen, kinderkoor, orgel en slagwerk
1994 Missa de Angelis, voor 18 zangstemmen, 2 hoorns en slagwerk

Muziektheater

Toneelmuziek

1971 Sept Caractères, d’après La Bruyère, voor piano en 13 instrumenten
1976 Casta Diva, muzikaal en choreografisch spektakel

Vocale muziek

Cantates

1967 « Voyageur, où t’en vas-tu ? », voor sopraan, mezzosopraan, bas en orkest - tekst: Rabindranath Tagore
1968 « Folie et mort d’Ophélie », cantate voor sopraan, bariton en orkest - tekst: William Shakespeare

Werken voor koor

1981 Et Dieu créa l’Enfant, voor kinderkoor en strijksextet
1986 Musique de Neige, voor kinderkoor, 8 dwarsfluiten, cello en 2 slagwerkers
1990 Atomes de Requiem, voor gemengd koor en piano met een 16-tonig octaaf-systeem
1999 Une cloche de feu rose dans les nuages, voor 11 zangstemmen en piano

Liederen

1968 Quatre Poèmes de Mallarmé, voor sopraan, spreker en orkest
1. Cantique de Saint Jean
2. Sainte
3. Au seul souci de voyager...
4. Ses purs ongles très haut dédiant leur onyx...
1976 Canto di Natale voor zangstem en 12 instrumenten
1984 Poèmes de Ronsard, voor zangstem en kamerorkest
2001 Lagunes et Lucanes, voor zangstem, sopraansaxofoon (ook baritonsaxofoon) en piano - tekst: van de componist

Kamermuziek

1965 Cinq Pièces, voor koperkwintet
1972 An de Grâce 1947, voor 3 blokfluiten
1972 Cromagnon, voor tuba en celesta
1974 Cinq Portraits et une Image, voor hobo, klarinet, fagot en altsaxofoon
1975 Hydre à 5 têtes, voor piano en klarinet (of fagot of hoorn of altsaxofoon of trombone)
1976 Deux Brèves et une Longue, voor cello solo en 16 celli
1976 Qu’est devenu ce bel œil ?, voor dwarsfluit (of hobo) en bandrecorder
1977 Raga, voor cello (of Ondes Martenot) en bandrecorder
1981 Cinq Ephémères, voor sopraansaxofoon (of klarinet) en piano
1981 Sempre piu alto, voor altviool en piano
1984 Trois Nuits en Trio, voor klarinet, cello en piano
1986 Envols d’écailles, voor dwarsfluit, altviool en harp
1988 Chant des Aires, voor dwarsfluit solo en fluitkoor
1991 Eclipse, voor dwarsfluit, viool, altviool en cello
1994 Clamavi, voor cello en slagwerk
1994 Le Zoo de Noé, voor dwarsfluit (ook piccolo), hobo (ook althobo), klarinet, trompet, hoorn, tuba, harp, viool, altviool, cello, piano en 2 slagwerkers
1995 Janus et Moebius, voor 2 klarinetten
1995-1999 Strijkkwartet
1995 Un Gamelan à Paris, voor gamelan, slagwerk, synthesizer en bandrecorder
2000 Nuit de feu, rumeur d’espace, voor viool, altviool, cello, contrabas en piano
2001 Diurne, voor 2 klarinetten en basklarinet
2003 Heptagone, voor dwarsfluit, klarinet, viool, altviool, cello, piano en harp
2004 Herbies 1, voor 2 tot 4 dwarsfluiten
2005 Herbier 2, voor harp, gitaar en mandolines
2009 Bach, Bachelios, voor dwarsfluit, viool, altviool en cello
2010 Quatre Bagatelles sur le nom de Haydn, voor strijkkwartet

Werken voor orgel

1983 Etudes pour Agresseurs (Livre 6)
1984 Quatre Alléluias
2010 Organo di Luce

Werken voor piano

1964 Etudes pour Agresseurs (Livre 1)
1964 Thème et variations
1966 Sonate, voor 2 piano's
1967 Etudes pour Agresseurs (Livre 2)
1967-1972 Etudes pour Agresseurs (Livre 4), voor 2 piano's
1972 Etude 37 pour 8 Agresseurs
1972 Etude 38 pour 16 Agresseurs Apprivoisés
1975 Trois Gymnopédies Automatiques
1981 Agrexandrins (Livre 1)
1983 Anneaux de Lumière, voor 2 kwarttoonpiano's
1991 l’Isola dei Numeri
1995 La Dormeuse et les Oiseaux de Nuit
1997 Triangle, voor piano vierhandig
1999 « S », voor piano en 1 kwarttoonpiano
2006 Dextres
Agrexandrins (Livre 2)
Agrexandrins (Livre 3)

Werken voor klavecimbel

1969 Etudes pour Agresseurs (Livre 3)
1972 Etudes pour Agresseurs (Livre 5)
1973-1978 Le Clavecin Non Tempéré
1976 Etudes pour Agresseurs (Livre 3 bis)
1987-1993 Livre pour Virginal

Werken voor celesta

2011 Études pour Agresseurs (Livre 8)

Werken voor harp

1973 Chimère
1980 Joutes, voor 2 harpen
2009 L’Harpenteur étrange

Werken voor slagwerk

1970 Duel, voor 2 tot 5 slagwerkers
1970 Shima, voor 6 slagwerkers^[1]
1972 Candrakala, voor 6 slagwerkers

Bibliografie

Jozef Robijns, Miep Zijlstra: Algemene muziek encyclopedie, Haarlem: De Haan, 1979-1984, ISBN 978-90-228-4930-9
Wolfgang Suppan, Armin Suppan: Das Neue Lexikon des Blasmusikwesens, 4. Auflage, Freiburg-Tiengen, Blasmusikverlag Schulz GmbH, 1994, ISBN 3-923058-07-1
Martial Leroux: Histories musicales des Hauts-de-Seine, 1993. 490 p.
Suzanne Montu-Berthon: La musique a deux claviers (clavecin, piano, clavicorde ... ), 1987, 141 p.

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Shima door Les Percussions de Strasbourg. Gearchiveerd op 6 april 2017.

[1] Shima door Les Percussions de Strasbourg. Gearchiveerd op 6 april 2017.

[1]