Harnack-Medaille
De Harnack-Medaille is een wetenschapsprijs die door het Max-Planck-Gesellschaft uitgereikt wordt.
De in 1924 ontstane Harnack-Medaille is de hoogst mogelijke onderscheiding voor bijzondere verdiensten van het Max-Planck-Gesellschaft. Tot 1936 werd de onderscheiding uitgereikt door de Kaiser-Wilhelm-Gesellschaft vanaf 1953 door het Max-Planck-Gesellschaft. De onderscheiding wordt op basis van een senaatsbesluit van het Max-Planck-Gesellschaft door de president uitgereikt. De naam is afkomstig van Adolf von Harnack, de oprichter en eerste president van het in 1911 opgerichte "Kaiser-Wilhelm-Gesellschaft ter bevordering van de wetenschappen".
Medailledragers
- 1925 – Adolf von Harnack
- 1926 – Fritz Haber
- 1929 – Friedrich Schmidt-Ott
- 1932 – Carl Correns, Franz von Mendelssohn
- 1933 – Max Planck, Gustav Krupp von Bohlen und Halbach
- 1934 – Carl Duisberg
- 1936 – Albert Vögler, Ludwig Prandtl
- 1953 – Gustav Winkler
- 1954 – Otto Hahn, in Goud 1959
- 1959 – Theodor Heuss
- 1960 – Erich Kaufmann
- 1962 – Georg Schreiber
- 1963 – Otto Warburg
- 1964 – Heinrich Lübke
- 1965 – Alfred Kühn
- 1970 – Carl Wurster
- 1973 – Adolf Butenandt, in Goud 1983
- 1974 – Walther Gerlach
- 1981 – Kurt Birrenbach
- 1984 – Hans Merkle
- 1990 – Richard von Weizsäcker
- 1993 – Reimar Lüst
- 1996 – Heinz A. Staab, Michael Sela
- 1998 – Hans F. Zacher
- 2001 – Haim Harari
- 2004 – Hubert Markl
- 2006 – Lu Yongxiang
- 2008 – Hermann Neuhaus
Literatuur
- Eckart Henning und Marion Kazemi: Die Harnack-Medaille der Kaiser-Wilhelm-/Max-Planck-Gesellschaft zur Förderung der Wissenschaften, 1924–2004. 2005, (= Veröffentlichungen aus dem Archiv zur Geschichte der Max-Planck-Gesellschaft, Band 19)