Naar inhoud springen

Michel Gondry

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Michel Gondry
Gondry op het Deauville American Film Festival in 2012
Gondry op het Deauville American Film Festival in 2012
Geboren Versailles, 8 mei 1963
Geboorteland Vlag van Frankrijk Frankrijk
Jaren actief 1986-heden
Beroep filmregisseur
scenarioschrijver
filmproducent
(en) IMDb-profiel
(nl) Moviemeter-profiel
(mul) TMDB-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Michel Gondry (Versailles, 8 mei 1963) is een Frans scenarioschrijver, filmregisseur en videoclipmaker, befaamd voor zijn vernieuwende visuele stijl en zijn manipulatie van de mise en scène. Hij won een Academy Award (Oscar) voor het beste scenario met zijn film Eternal Sunshine of the Spotless Mind.

Michel Gondry is geboren en opgegroeid in Versailles. Hij begon op jonge leeftijd met tekenen en had als kind de ambitie om kunstschilder of uitvinder te worden.[1] Gondry's grootvader had een muziekwinkel, die later werd overgenomen door zijn vader. De zaak ging na een aantal jaren failliet, maar vlak daarvoor gaf hij Michel en zijn broer een drumstel en een basgitaar. Samen speelden ze in enkele bands, totdat Michel naar Parijs vertrok om aan de kunstacademie te studeren.[2] Daar vormde hij de band Oui Oui met een groep klasgenoten. Oui Oui bracht twee studioalbums uit, maar viel begin jaren 90 uiteen.[1]

Voor Oui Oui besloot Gondry (behalve de muziek) zich ook bezig te houden met het maken van de muziekvideo's. In deze video's probeerde hij vaak de 'echte wereld' met animatie te combineren.[2] Een belangrijk punt voor Gondry's carrière was de samenwerking met Björk. De zangeres nam contact met hem op nadat ze enkele video's van Gondry had gezien. Björk besloot hem de video voor "Human Behaviour" te laten regisseren.[3] In de zomer van 1993 werd de muziekvideo uitgebracht.[4] Hij werd zesmaal genomineerd voor een MTV Video Music Award en eenmaal voor de Grammy Award voor Best Music Video.

De "Human Behaviour"-video leverde bekendheid op voor Gondry en in de daaropvolgende jaren mocht hij video's voor onder andere The Rolling Stones, Daft Punk, Massive Attack, Kylie Minogue en Beck produceren. In de jaren 90 hield Gondry zich ook bezig met het maken van reclamevideo's. Zo werkte hij onder meer voor Levi's, Nike en BMW. In 2002 verscheen Gondry's eerste speelfilm: Human Nature, gebaseerd op een script van Charlie Kaufman. De film bleek minder succesvol dan zijn vervolg: Eternal Sunshine of the Spotless Mind, met Jim Carrey en Kate Winslet in de hoofdrollen en wederom met een script van Kaufman.[2] De film werd lovend ontvangen en leverde Gondry een Oscar op voor 'Best Original Screenplay'. De prijs werd gedeeld met Kaufman en Pierre Bismuth.[3] In 2006 volgde een samenwerking met Dave Chappelle, met wie hij de film Dave Chappelle's Block Party maakte.[2]

Michel Gondry in maart 2008
  • "Isobel" - Björk (1995)
  • "Protection" - Massive Attack (1995)
  • "High Head Blues" - The Black Crowes (1995)
  • "Army of Me" - Björk (1995)
  • "Fire On Babylon" - Sinéad O'Connor (1994)
  • "Lucas With the Lid Off" - Lucas (1994)
  • "Little Star" - Stina Nordenstam (1994)
  • "This is it (Your Soul)" - Hothouse Flowers (1993)
  • "It's Too Real (Big Scary Animal)" - Belinda Carlisle (1993)
  • "Human Behaviour" - Björk (1993)
  • "Believe" - Lenny Kravitz (1993)
  • "She Kissed Me" - Terence Trent D'Arby (1993)
  • "Voila, Voila, Qu'ça r'Commence" - Rachid Taha (1993)
  • "Je Danse Le Mia" - IAM (1993)
  • "Snowbound" - Donald Fagen (1993)
  • "La Tour de Pise" - Jean François Coen (1993)
  • "Hou! Mamma Mia" - Les Négresses Vertes (1993)
  • "Les Jupes" - Robert (1992)
  • "Two Worlds Collide" - Inspiral Carpets (1992)
  • "Close But No Cigar" - Thomas Dolby (1992)
  • "Paradoxal Système" - Laurent Voulzy (1992)
  • "La Ville" - Oui Oui (1992)
  • "How the West Was Won" - Energy Orchard (1992)
  • "Les Voyages Immobiles" - Étienne Daho (1992)
  • "Blow Me Down" - Mark Curry (1992)
  • "Comme un ange (qui pleure)" - Les Wampas (1992)
  • "Dad, laisse-moi conduire la Cad" - Peter & the Electro Kitsch Band (1991)
  • "La normalité" - Les Objects (1991)
  • "Sarah" - Les Objects (1991)
  • "Ma Maison" - Oui Oui (1990)
  • "Tu rimes avec mon coeur" - Original MC (1989)
  • "Les Cailloux" - Oui Oui (1989)
  • "Il y a ceux" - l'Affaire Louis Trio (1989)
  • "Dô, l'enfant d'eau" - Jean-Luc Lahaye (1988)
  • "Bolide" - Oui Oui (1987)
  • "Junior Et Sa Voix D'Or" - Oui Oui (1987)
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Michel Gondry.