magnanime

Occitan

Etimologia

Del latin magnanimus « qu'a una grand arma, de ment larga ».

Prononciacion

lengadocian /mannaˈnime/, /mannaˈnime/

provençau, gascon /magnaˈnime/, /magnaˈnime/

Sillabas

ma|gna|ni|me

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	magnanime	magnanimes
	[mannaˈnime]	[mannaˈnimes]
Femenin	magnanima	magnanimas
	[mannaˈnimo̞]	[mannaˈnimo̞s]

magnanime

1. Qu'a de grandor, de fòrça d'arma.
2. (Per extension) Qu'a una natura, un caractèr o una personalitat clemença, generosa.

Sinonims

• clemenç
• generós

Variantas dialectalas

• magnanim

Derivats

• magnanimament

Parents

• magnanimitat

Parents

• pusillanime

Traduccions

alemand: großmütig (de) anglés: magnanimous (en) basc: catalan: magnànim (ca)

espanhòl: magnánimo (es) francés: magnanime (fr) italian: magnanimo (it) portugués: magnânimo (pt)

Francés

Etimologia

Del latin magnanimus « qu'a una grand arma, de ment larga ».

Prononciacion

/maɲanim/, /maɲanim/

Sillabas

ma|gna|nime

Adjectiu

magnanime masculin o femenin, (plurals: magnanimes)

1. magnanime ^(oc)