Przejdź do zawartości

sabotaż

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: sabotáž

sabotaż (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[saˈbɔtaʃ], AS[sabotaš], zjawiska fonetyczne: wygł.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) umyślne niewypełnienie albo wypełnianie wadliwie swoich obowiązków w zamiarze wywołania dezorganizacji, strat i szkód; niewypełnienie danego zadania; zob. też sabotaż w Wikipedii
(1.2) skryte działanie, które ma na celu przeszkodzić realizacji czegokolwiek
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Oskarżono go o gospodarczy sabotaż i w następnym roku zgładzono.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1) dywersja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sabotowanie n, zasabotowanie n, sabotażysta m, sabotażystka ż, sabotażówka ż
zdrobn. sabotażyk m
czas. sabotować ndk., zasabotować dk.
przym. sabotażowy
przysł. sabotażowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. sabotage[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „sabotaż” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.