Przejdź do zawartości

bezgraniczny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bezgraniczny (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA: [ˌbɛzɡrãˈɲit͡ʃnɨ], AS: [bezgrãńičny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który nie ma granic; nie jest ograniczony czymś
(1.2) taki, który jest pełny, ma duże nasilenie
odmiana:
(1.1-2)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianownikbezgranicznybezgranicznabezgranicznebezgranicznibezgraniczne
dopełniaczbezgranicznegobezgranicznejbezgranicznegobezgranicznych
celownikbezgranicznemubezgranicznejbezgranicznemubezgranicznym
biernikbezgranicznegobezgranicznybezgranicznąbezgranicznebezgranicznychbezgraniczne
narzędnikbezgranicznymbezgranicznąbezgranicznymbezgranicznymi
miejscownikbezgranicznymbezgranicznejbezgranicznymbezgranicznych
wołaczbezgranicznybezgranicznabezgranicznebezgranicznibezgraniczne
przykłady:
(1.2) Nigdy nie zapomnę tych czarnych oczu, napełnionych bezgraniczną miłością.
składnia:
kolokacje:
(1.2) bezgraniczne zaufanie
synonimy:
(1.1) nieograniczony, bezkresny
(1.2) niezmierny, nieograniczony
antonimy:
(1.1) ograniczony
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bezgraniczność ż, bezgranicze n
przysł. bezgranicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. bez- + granica
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=bezgraniczny&oldid=8463281”