dziedziczenie

dziedziczenie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌd͡ʑɛ̇d͡ʑiˈt͡ʃɛ̃ɲɛ], AS: [ʒ́ėʒ́ičẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• -ni…• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od dziedziczyć

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	dziedziczenie
dopełniacz	dziedziczenia
celownik	dziedziczeniu
biernik	dziedziczenie
narzędnik	dziedziczeniem
miejscownik	dziedziczeniu
wołacz	dziedziczenie

przykłady:

(1.1) W sądzie zebrali się wszyscy uprawnieni do dziedziczenia po zmarłym.

(1.1) Kolejną właściwością NTFS jest dziedziczenie uprawnień, dzięki czemu przypisane do folderu uprawnienia domyślnie przenoszą się na wszystkie znajdujące się w nim podfoldery i pliki.

składnia:

kolokacje:

(1.1) inform. dziedziczenie uprawnień • dziedziczenie majątku

synonimy:

antonimy:

(1.1) niedziedziczenie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. odziedziczenie n, wydziedziczenie n, dziedzic m, dziedziczka ż, dziedzictwo n, dziedziczność ż, Dziedzic m

czas. dziedziczyć ndk., odziedziczyć dk., wydziedziczyć dk.

przym. dziedziczny, dziedzicowy

przysł. dziedzicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) inheritance, heredity, succession
• arabski: (1.1) وراثة ż
• bułgarski: (1.1) наследяване n
• francuski: (1.1) hérédité ż
• hindi: (1.1) उत्तराधिकार m
• tajski: (1.1) มรดก
• włoski: (1.1) eredità ż

źródła: