donosiciel

donosiciel (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdɔ̃nɔˈɕiʨ̑ɛl], AS: [dõnośićel], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten, kto donosi

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	donosiciel	donosiciele
dopełniacz	donosiciela	donosicieli
celownik	donosicielowi	donosicielom
biernik	donosiciela	donosicieli
narzędnik	donosicielem	donosicielami
miejscownik	donosicielu	donosicielach
wołacz	donosicielu	donosiciele

przykłady:

(1.1) W organizacji było ponad dwudziestu donosicieli.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) delator; pot. kapuś, kabel, kret, gumowe ucho

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) informator

hiponimy:

(1.1) denuncjant, denuncjator, konfident, skarżypyta, szpieg

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. donos m, donosik m, donosicielstwo n, donoszenie n, donaszanie n, doniesienie n

forma żeńska donosicielka ż

czas. nosić, znosić, donosić ndk., donaszać ndk., donieść dk.

przym. donosicielski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. donosić + -iciel

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) informer, informant, squealer
• baskijski: (1.1) salatari
• białoruski: (1.1) даносчык m
• bułgarski: (1.1) доносник m
• czeski: (1.1) donašeč m, udavač m, pot. bonzák m
• hiszpański: (1.1) delator m, soplón m
• niemiecki: (1.1) Denunziant m
• nowogrecki: (1.1) καταδότης m
• rosyjski: (1.1) доноситель m, доносчик m, стукач m, ябедник m
• słowacki: (1.1) donášač m, udavač m
• włoski: (1.1) informatore m

źródła: