fuks
fuks (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (2.1) pot. niespodziewane szczęście, powodzenie[1]
- (2.2) pot. niespodziewana wygrana[1]
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (3.1) daw. ktoś początkujący w jakimś zawodzie[1]
- (3.2) środ. student pierwszego roku studiów artystycznych przed zakończeniem otrzęsin[2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik fuks fuksy dopełniacz fuksa fuksów celownik fuksowi fuksom biernik fuksa fuksy narzędnik fuksem fuksami miejscownik fuksie fuksach wołacz fuksie fuksy - (2.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik fuks fuksy dopełniacz fuksa fuksów celownik fuksowi fuksom biernik fuks fuksy narzędnik fuksem fuksami miejscownik fuksie fuksach wołacz fuksie fuksy - (3.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik fuks fuksy dopełniacz fuksa fuksów celownik fuksowi fuksom biernik fuksa fuksów narzędnik fuksem fuksami miejscownik fuksie fuksach wołacz fuksie fuksy
- przykłady:
- (2.1) Zdałem egzamin na prawko tylko fuksem.
- (3.2) Opisuje, jak ze zawiązanymi oczami fuksy i fuksice przechodzili przez różne pokoje (…)[2].
- składnia:
- synonimy:
- (2.1) fart
- (2.2) szczęśliwy traf
- (3.1) nowicjusz
- antonimy:
- hiperonimy:
- (3.2) student, pierwszoroczniak
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. fuksiarz m, fuksiara ż, fuksówka ż, fuksica ż
- przym. fuksiarski, fuksówkowy
- przysł. fuksiarsko
- związki frazeologiczne:
- (3.2) środ. fuks roku zerowego • środ. złapać fuksa[2]
- etymologia:
- (3.2) < (2.1)[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- duński: (2.1) lykketræf n, slumpetræf n
- źródła:
