guziec

guziec (język polski)

guziec (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈɡuʑɛʦ̑], AS: [guźec], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. Phacochoerus F. Cuvier, przypominający świnię masywny ssak afrykański o długich kłach; zob. też guziec w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	guziec	guźce
dopełniacz	guźca	guźców
celownik	guźcowi	guźcom
biernik	guźca	guźce
narzędnik	guźcem	guźcami
miejscownik	guźcu	guźcach
wołacz	guźcu	guźce

przykłady:

(1.1) Cechą charakterystyczną guźca są dwie pary kłów wystających z otworu gębowego i zakrzywionych ku górze.

składnia:

kolokacje:

(1.1) guziec pustynny • guziec zwyczajny • polować na guźce

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zwierzę

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *guzъ, pol. -ec

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) warthog
• białoruski: (1.1) бародавачнік m (barodavačnìk)
• duński: (1.1) vortesvin n
• esperanto: (1.1) verukapro
• ido: (1.1) fakochero
• niemiecki: (1.1) Warzenschwein n
• norweski (bokmål): (1.1) vortesvin n
• norweski (nynorsk): (1.1) vortesvin n
• rosyjski: (1.1) борода́вочник m (borodávočnik)
• szwedzki: (1.1) vårtsvin n
• włoski: (1.1) facochero m, facocero m

źródła: