Przejdź do zawartości

Bas Albertiego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Początek pierwszej części Sonaty fortepianowej C-dur nr 16 Semplice KV 545 W.A. Mozarta z przykładem basu Albertiego

Bas Albertiego – w muzyce klawiszowej figura akompaniamentu zwłaszcza[1] partii lewej ręki, składająca się z rozłożonych trójdźwięków granych w równych wartościach rytmicznych[1] w specyficznej kolejności: najniższy, najwyższy, środkowy, najwyższy[2]. Nie należy rozszerzać użycia terminu na figury o odmiennym kształcie[2]. Nazwa tej figury pochodzi od nazwiska Domenico Albertiego (1710-1740), będącego pierwszym kompozytorem, który regularnie stosował ją w swoich sonatach klawesynowych[3]. Bas Albertiego zastępował akordy, które szybko wybrzmiewały na takich instrumentach, jak klawesyn czy szpinet[1].

Ten rodzaj akompaniamentu stał się charakterystyczny dla faktury klawesynowej stylu galant, a następnie dla faktury fortepianowej klasycyzmu. Stosowali go jeszcze m.in. J. Haydn, L. van Beethoven i W.A. Mozart[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Słowniczek muzyczny, red. Jerzy Habela, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2005, ISBN 83-224-0336-4, s. 24
  2. a b Fuller, David, hasło Alberti bass [w:] Grove Music Online, Oxford Music Online, wersja online [dostęp 20 stycznia 2016]
  3. Hasło Alberti bass [w:] The Oxford Companion to Music, red. Alison Latham, wersja online [dostęp 20 stycznia 2016]
  4. Janusz Zabża, Encyklopedia muzyczna PWM, 1979.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]