Przejdź do zawartości

Ener Julio

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ener Julio
Data i miejsce urodzenia

14 października 1973
Kartagena, Kolumbia

Obywatelstwo

Kolumbia

Wzrost

178 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

junior półśrednia (jr.welterweight)

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

37

Zwycięstwa

26

Przez nokauty

19

Porażki

8

Remisy

3

Ener Julio (ur. 14 października 1973 w Cartagena de Indias) – kolumbijski bokser wagi junior półśredniej, były mistrz świata federacji WBO oraz IBO.

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Ener Julio karierę zawodową rozpoczął w 1994 roku zwyciężając przez nokaut z rodakiem Arnovisem Diazem. W 1998 roku zdobył jeszcze wtedy mało znaczący pas IBO, nokautując Meksykanina Davida Ojedę w 10 rundzie. W 1999 roku przegrał przez niejednogłośną decyzję z przyszłym mistrzem kategorii junior półśredniej, DeMarcusem Corleyem.

22 lipca 2000 roku walczył o mistrzostwo świata WBO w wadze junior półśredniej. Jego rywalem był niebezpieczny mistrz Randall Bailey, który legitymował się rekordem 21(21)-0. Julio zwyciężył niejednogłośnie na punkty (113-111, 114-111, 111-115), po bardzo nieczystej walce[1].

W 2002 roku Julio powrócił na ring i zmierzył się z mistrzem, DeMarcusem Corleyem[2]. Stawką był pas WBO. W rewanżu Corley wygrał wysoko na punkty (105-119, 107-117, 107-118), posyłając Kolumbijczyka 2krotnie na deski.

W 2004 roku Julio walczył o pas IBO w wadze półśredniej, ale pokonał go na punkty, Brytyjczyk Jawaid Khaliq[3]. W następnej walce został zastopowany w 10. rundzie przez przyszłego mistrza świata wagi lekkiej Davida Díaza. Ostatnią walkę stoczył w 2008 r., nokautując w 10. rundzie Jhona Lairo.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]