Fluorki
| Ogólne informacje | |
| Wzór sumaryczny |
F− |
|---|---|
| Masa molowa |
19,00 g/mol |
| Identyfikacja | |
| Numer CAS | |
| PubChem | |
| Podobne związki | |
| Podobne związki | |
Fluorki – związki chemiczne, sole kwasu fluorowodorowego, w których występują jony F−
. Część z nich może być trująca w dużych stężeniach.
W wodzie rozpuszczalne są fluorki litowców, amonu, chromu(III), srebra, bizmutu, cyny(II) oraz cyny(IV). Do trudno rozpuszczalnych zalicza się fluorki berylowców, cynku, glinu, manganu(III), niklu, kobaltu, żelaza(II) i (III), ołowiu, miedzi oraz kadmu. Fluorki rtęci(I) i (II) w wodzie ulegają rozkładowi.
Ze względu na hydrolizę fluorków do fluorowodoru w roztworach wodnych, są one przechowywane w naczyniach polietylenowych.
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]
Ponieważ fluorki zapewniają ochronę przed próchnicą zębów, na obszarach, gdzie ich zawartość w wodzie pitnej jest mniejsza niż 0,7 mg/dm3 zaleca się stosować suplementację fluorkiem sodu (fluoryzację). Zewnętrzne stosowanie fluorków daje korzystniejsze rezultaty niż ich spożywanie. Najlepsze efekty daje codzienne płukanie jamy ustnej rozcieńczonymi roztworami fluorków. Dobrym źródłem fluorków są też fluorkowane pasty i inne środki do czyszczenia do zębów[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Marc C. Stuart, Maria Kouimtzi, Suzanne R. Hill (red.), WHO Model Formulary 2008, Geneva: World Health Organization, 2009, s. 501–502, ISBN 978-92-4-068424-9, OCLC 609852935 [dostęp 2021-03-26].