Hermann Oncken
Hermann Oncken (ur. 16 listopada 1869 w Oldenburgu, zm. 28 grudnia 1945 w Getyndze) – niemiecki historyk, publicysta i polityk.
Studiował w Berlinie i Heidelbergu. Pracował jako archiwista w Oldenburgu. W 1898 r. uzyskał habilitację. Został zatrudniony jako prywatny docent w Berlinie, w 1905 r. gościnnie wykładał w Chicago, w 1906 r. otrzymał profesurę w Gießen, a rok później w Heidelbergu.
Działał w szeregach partii narodowo - liberalnej. Od 1915 r. zasiadał w parlamencie badeńskim. Po I wojnie światowej współpracował z księciem Maxem von Baden i Maxem Weberem przy pertraktacjach pokojowych i tworzeniu republiki weimarskiej. Od 1923 r. pracował na uniwersytecie w Monachium, zaś od 1928 w Berlinie. W 1935 r. przymusowo urlopowany przez nazistów.
Zajmował się dziejami XIX - wieku. Napisał: Lasalle. Zwischen Marx und Bismarck (1904); Rudolf von Bennigsen (1910); Die Rheinpolitik Kaiser Napoleons III (1926); Das Deutsche Reich und die Vorgeschichte des Weltkrieges (1927). Do jego uczniów należeli: Egmont Zechlin, Wolfgang Hallgarten i Walter Frank.
Po 1918 i odzyskaniu przez Polskę niepodległości, wspierał niemieckie roszczenia do byłej tzw. prowincji pruskiej[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Gangolf Hübinger, Awangardy nauk społecznych. Archiv für Sozialwissenschaft und Sozialpolitik (1904-1933), w: Roczniki Historii Socjologii, vol. II/2012, Epigram, Toruń, 2012, s. 85, ISSN 2084-2031
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Hermann Oncken, Lassalle w bibliotece Polona