Hessonit
Wygląd
Granat hessonit z Asbestos, Quebec, Kanada | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Skład chemiczny |
ortokrzemian wapnia, glinu i żelaza (Ca3Al2(SiO4)3) |
---|---|
Twardość w skali Mohsa |
6,5–7,5 |
Przełam |
nierówny |
Łupliwość |
niewyraźna, równoległa do ścian postaci |
Układ krystalograficzny |
regularny |
Gęstość minerału |
3,61 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
żółta, cynamonowo-brunatna |
Rysa |
bezbarwna |
Połysk |
szklisty lub tłusty |
Inne |
dyspersja: 0,024–0,028 |
Hessonit – rzadka odmiana grossularu. Inaczej zwany jest kamieniem cynamonowym, dawniej kanelem.
Właściwości
[edytuj | edytuj kod]Tworzy kryształy izomeryczne o postaci dwunastościanu rombowego lub dwudziestoczterościanu deltoidowego. Jest kruchy, przezroczysty.
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Niemal wyłącznie występuje w skałach metamorficznych. Najczęściej spotykany w skarnach, rzadziej rodingitach. Niekiedy jest składnikiem piasków i żwirow.
Miejsca występowania: Sri Lanka – spotykany w piaskach i żwirach, Kanada – Asbestos, USA – Kalifornia, Meksyk, Brazylia, Madagaskar, Niemcy, Czechy.
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]- Kamień poszukiwany przez kolekcjonerów
- stosowany dość często do wyrobu biżuterii już od czasów starożytnych.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kazimierz Maślankiewicz: Kamienie szlachetne. Wyd. 3 poprawione i uzupełnione. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1982.
- Michał Sachanbiński: Vademecum zbieracza kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1984. ISBN 83-220-0199-1.
Identyfikatory zewnętrzne: