Hvar
miasto Hvar | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Akwen | |
Powierzchnia |
297,38[1] km² |
Populacja • liczba ludności • gęstość |
|
Położenie na mapie żupanii splicko-dalmatyńskiej | |
Położenie na mapie Chorwacji | |
43°09′35″N 16°38′29″E/43,159722 16,641389 | |
Hvar (wł. Lesina) – górzysta wyspa u wybrzeży Chorwacji.
Wyspa Hvar jest długa (68 km) i wąska (4 do 10,5 km). Powierzchnia wynosi 297,38 km², a liczba mieszkańców 11,5 tys. Długość linii brzegowej wynosi 270,0 km[1]. Odbijająca od lądu stałego na wysokości miasta Drvenik, wyspa rozciąga się pomiędzy Bračem a Korčulą, na linii wschód–zachód. Od północy omywa ją Hvarski kanal, a od południa kanały Šćedrovski, Korčulanski i Neretvanski.
Najwyższy szczyt wyspy to Sveti Nikola (626 m). Po północnej stronie wybrzeża występują półwyspy i zatoczki, natomiast południowy brzeg jest stromy i skalisty. Wyspa porośnięta jest roślinnością śródziemnomorską (makią), a także lawendą dlatego też Hvar znana jest również jako „lawendowa wyspa”, ze względu na sadzoną masowo lawendę, która jest jednym z głównych źródeł dochodów wyspy. Hvar jest znany z niebezpiecznych i krętych dróg. Chorwaci mają nawet swoje powiedzenie, jeśli chcą komuś źle życzyć: „obyś zginął na drogach Hvaru”. Największe w Chorwacji nasłonecznienie (średnio 2724 godz. rocznie) powoduje że wyspa jest atrakcyjna nawet zimą.
Na Hvarze nie ma żadnych rzek ani jezior, a roczna suma opadów wynosi mniej niż 800 mm. Do tradycyjnych zajęć ludności należą rybołówstwo oraz uprawa winnej latorośli, oliwek, fig, a także lawendy i rozmarynu. Bardziej intratne źródło utrzymania to turystyka, którą też można nazwać „tradycyjną”, jako że rozwija się już od ponad 140 lat (pierwszą organizację turystyczną założono w 1868).
Największe miejscowości na wyspie to Hvar, Jelsa, Stari Grad, Vrboska i Sućuraj.
W 2008 krajobraz kulturowy wyspy Hvar został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO pod nazwą Równina Stari Grad[2][3].
Koronki z Hvaru
[edytuj | edytuj kod]Na wyspie Hvar są wytwarzane koronki teneryfowe z nici zrobionych z włókien agawy. Wykonują je wyłącznie zakonnice z miejscowego klasztoru benedyktynek[4].
Koronkarstwo zostało wpisane na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO w Europie.
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
miasto Hvar
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Coastline Lenghts and Areas of Islands in the Croatian Part of the Adriatic Sea Determined from the Topographic Maps at the Scale of 1:25 000. s. 12. [dostęp 2010-11-13]. (ang.).
- ↑ Polski Komitet ds. UNESCO, Chorwacja [online], www.unesco.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).
- ↑ UNESCO World Heritage Centre, Stari Grad Plain [online], whc.unesco.org [dostęp 2024-04-27] (ang.).
- ↑ Koronka z Hvaru.