Joe Walcott
| |
| Pseudonim |
Barbados Demon |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
156 cm |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
półśrednia |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
166 |
| Zwycięstwa |
95 |
| Przez nokauty |
61 |
| Porażki |
25 |
| Remisy |
24 |
Joe Walcott (zw. Barbados Joe Walcott, ur. 12 marca 1873 w Demerara w Gujanie Brytyjskiej, zm. 4 października 1935 w Massillon) – barbadoski bokser, były zawodowy mistrz świata kategorii półśredniej.
Niektóre źródła podają, że urodził się na Barbadosie[1][2]. Pomimo niskiego wzrostu był niezwykle silny i często mierzył się z pięściarzami o dużo większej wadze. Choć nigdy nie przekroczył limitu wagi półśredniej, spotykał się nawet z bokserami walczącymi w wadze ciężkiej[3].
Wychował się na Barbadosie, a w 1887 przybył do Stanów Zjednoczonych[1], gdzie osiedlił się w Bostonie. Pierwszą walkę zawodową stoczył w 1890. Stopniowo spotykał się z coraz lepszymi przeciwnikami. W 1895 zremisował z Mysterious Billym Smithem, a 2 grudnia w Nowym Jorku pokonał go George „Kid” Lavigne, który był uznawany wówczas za mistrza świata w wadze lekkiej[4]. Ta ostatnia walka przeszła do historii jako niezwykle zażarty i brutalny pojedynek. Walcott musiał zrzucić wagę do limitu 132 funtów i był osłabiony. Mimo to obaj pięściarze wymieniali ciosy przez 15 rund i skończyli pojedynek mocno pokrwawieni[5].
29 października 1897 w San Francisco Lavigne i Walcott zmierzyli się ponownie o mistrzostwo świata wagi lekkiej. Tym razem limit wagi wynosił 135 funtów. Walcott ponownie był osłabiony zrzucaniem wagi i przegrał przez techniczny nokaut w 12. rundzie[5][6].
W tym czasie Walcott uważał się za mistrza świata wagi półśredniej, podobnie jak Mysterious Billy Smith. Obaj bokserzy zmierzyli się 14 kwietnia 1898 w Bridgeport. Walka zakończyła się remisem[7]. W ich kolejnym pojedynku 6 grudnia tego roku w Nowym Jorku lepszy okazał się Smith[8].
W lutym 1900 Walcott pokonał przez techniczny nokaut w 7. rundzie znacznie cięższego Joe Choynskiego. W tym samym roku dwukrotnie wygrał z Mysterious Billym Smithem (który w międzyczasie stracił tytuł mistrza świata na rzecz Rube Fernsa). W 1901 pokonał znacznie cięższych George’a Gardnera i Young Petera Jacksona.
18 grudnia 1901 w Fort Erie Walcott zdobył mistrzostwo świata w kategorii półśredniej, wygrywając przez techniczny nokaut w 5. rundzie z Rube Fernsem[9]. W obronie tytułu pokonał 23 czerwca 1902 w Londynie Tommy’ego Westa, zremisował 2 kwietnia 1903 w Los Angeles z Billy Woodsem i 18 czerwca tego roku w Portland z Young Peterem Jacksonem[10] i znokautował w 3. rundzie Mose’a LaFontise’a 3 lipca 1903 w Butte[11]. W tym okresie mierzył się m.in. ponownie z George’em Gardnerem (porażka) i „Philadelphia” Jackem O’Brienem (walka no decision i remis).
29 kwietnia 1904 w San Francisco Walcott spotkał się w obronie tytułu z Dixie Kidem. W ostatniej 20 rundzie arbiter ogłosił dyskwalifikację Walcotta i zwycięstwo Dixie Kida, mimo że cios Walcotta wydawał się prawidłowy. Jak się później okazało, arbiter postawił pieniądze na wygraną Dixie Kida. Pomimo porażki Walcott nadal był uważany za mistrza świata[12]. 10 czerwca tego roku w Baltimore został znokautowany w 4. rundzie przez Young Petera Jacksona[13], a 5 września w Manchester zremisował z Samem Langfordem.
30 września tego roku w San Francisco Walcott zremisował z mistrzem świata w wadze lekkiej Joe Gansem; nie jest jasne, czy tytuł w wadze półśredniej był stawką tego pojedynku[14]. W październiku przypadkowo postrzelił się w prawą rękę i nie mógł walczyć do początku 1906.
Po powrocie na ring Walcott w pojedynkach o mistrzostwo świata znokautował w 8. rundzie Jacka Dougherty’ego (10 lipca 1906 w Chelsea[15]) i zremisował z Billym Rhodesem (29 września 1906 w Kansas City[16]). 116 października tego roku w Chelsea Honey Mellody odebrał mu tytuł wygrywając na punkty[17]. W walce rewanżowej 29 listopada 1906 Mellody zwyciężył przez techniczny nokaut w 12. rundzie[18].
Walcott walczył zawodowo do 1911, ale bez większych sukcesów. Po zakończeniu kariery pięściarskiej popadł w biedę i był zatrudniony jako stróż w dawnej Madison Square Garden[2].
Zmarł potrącony przez samochód w Massillon w stanie Ohio[3].
Jersey Joe Walcott, mistrz świata wagi ciężkiej w latach 1951–1952, przybrał swój przydomek na cześć Joe Walcotta.
Został wybrany w 1992 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Joe Walcott (the „Barbados Demon”) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-06-06] (ang.).
- ↑ a b c (Barbados) Joe Walcott [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-06-06] (ang.).
- ↑ a b Monte D. Cox, Joe Walcott, The Barbados Demon... „The Bigger They Are The Harder They Fall”. [online], Cox’s Corner Profiles [dostęp 2015-06-06] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1895-12-02 (133lbs) Kid Lavigne w pts 15 Joe Walcott, Empire AC, Maspeth, Queens, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-06] (ang.).
- ↑ a b Mike Casey, Blood, Guts And Greatness: The Incredible Kid Lavigne [online], The Cyber Boxing Zone [dostęp 2015-06-06] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1897-10-29 (135lbs) Kid Lavigne w rtd 12 (20) Joe Walcott, Occidental Club, Mechanics’ Pavilion, San Francisco, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-06] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1898-04-14 (148lbs) Mysterious Billy Smith drew 25 Joe Walcott, Park City Theatre, Bridgeport, Connecticut, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1898-12-06 (145lbs) Mysterious Billy Smith w pts 20 Joe Walcott, Lenox AC, Manhattan, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1901-12-18 (142lbs) Joe Walcott w rsc 5 (20) Rube Ferns, International AC, Fort Erie, Ontario, Canada [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-06] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1903-06-18 (150lbs) Joe Walcott drew 20 Young Peter Jackson, Pastime AC, Portland, Oregon, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-06] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1903-07-03 (142lbs) Joe Walcott w co 3 (10) Mose LaFontise, Broadway Theatre, Butte, Montana, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-06] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1904-04-29 (142lbs) Dixie Kid w disq 20 (20) Joe Walcott, Woodward’s Pavilion, San Francisco, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1904-06-10 (148/150lbs) Young Peter Jackson w co 4 (15) Joe Walcott, Germania Maennerchor Hall, Baltimore, Maryland, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-06] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1904-09-30 (142lbs) Joe Walcott drew 20 Joe Gans, Woodward’s Pavilion, San Francisco, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-06] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1906-07-10 (142lbs) Joe Walcott w co 8 (15) Jack Dougherty, Lincoln AC, Chelsea, Massachusetts, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-06] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1906-09-30 (142lbs) Joe Walcott drew 20 Billy Rhodes, Island Park, Kansas City, Missouri, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-06] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1906-10-16 (145lbs) Honey Mellody w pts 15 Joe Walcott, Lincoln AC, Chelsea, Massachusetts, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-06] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1906-11-29 (142lbs) Honey Mellody w rsc 12 (15) Joe Walcott, Lincoln AC, Chelsea, Massachusetts, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-06] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 236–237. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
- (Barbados) Joe Walcott [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-06-06] (ang.).
- Joe Walcott (the „Barbados Demon”) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-06-06] (ang.).
- Monte D. Cox, Joe Walcott, The Barbados Demon... „The Bigger They Are The Harder They Fall”. [online], Cox’s Corner Profiles [dostęp 2015-06-06] (ang.).
- Wykaz walk zawodowych Walcotta [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-06] (ang.).
- Joe WALCOTT [online], Sport & Note [dostęp 2015-06-06] (ang.).