Przejdź do zawartości

Leszek Jezierski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leszek Jezierski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 maja 1929
Lublin

Data i miejsce śmierci

12 stycznia 2008
Łódź lub Zgierz

Obywatelstwo

polskie

Wzrost

168 cm

Pozycja

prawy napastnik

Informacje klubowe
Klub

brak (koniec kariery)

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1945–1950 WKS Lublinianka/OWKS Lublin
1950–1952 CWKS Warszawa 6 (1)
1952–1961 ŁKS-Włókniarz/ŁKS Łódź 160 (20[a])
1962–1963 Start Łódź
1963 Włókniarz Łódź
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1954–1958 Polska 6 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
Hala Sportowa Łódź (juniorzy)
1968 ŁKS Łódź
1969–1976 Widzew Łódź
1976–1978 ŁKS Łódź
1978–1980 Ruch Chorzów
1981–1984 ŁKS Łódź
1985 Lech Poznań
1985–1987 Pogoń Szczecin
1987–1990 ŁKS Łódź
1992 Pogoń Szczecin
1992 Zawisza Bydgoszcz
1993 Widzew Łódź
1995–1996 ŁKS Łódź
1999 Pogoń Szczecin
2004 ŁKS Łódź (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Leszek Jezierski (ur. 12 maja 1929 w Lublinie, zm. 12 stycznia 2008 w podłódzkiej miejscowości Sokolniki-Las) – polski piłkarz i trener sportowy, reprezentant Polski w piłce nożnej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską rozpoczynał w KS Lublinianka. Podczas odbywania służby wojskowej reprezentował Legię Warszawa, w barwach której w 6 meczach zdobył 1 bramkę. W 1953 przeniósł się do Łódzkiego Klubu Sportowego. Razem z ŁKS zdobył Puchar i mistrzostwo Polski. Reprezentował również barwy Startu Łódź, Włókniarza Łódź i Stomilu Poznań. W reprezentacji Polski zadebiutował 8 sierpnia 1954 w meczu przeciwko Bułgarii. W biało-czerwonym trykocie wystąpił 6 razy.

W karierze trenerskiej jego pierwszym sukcesem było zdobycie w 1966 mistrzostwa Polski juniorów z zespołem MKS Hala Sportowa. Kierując drużynami w Łodzi, doprowadził łódzką piłkę nożną do bardzo silnej pozycji krajowej. Wykorzystywał przy tym niedocenianych gdzie indziej zawodników[1]. W 1975 awansował z Widzewem Łódź do ekstraklasy. Kolejnym krokiem w karierze trenerskiej był ŁKS Łódź. Pracując w tym klubie został wybrany trenerem roku. Jego największymi osiągnięciami jako trenera było zdobycie mistrzostwa Polski w 1979 r. przez prowadzony przez niego klub Ruch Chorzów oraz wicemistrzostwa Polski w sezonie 1986/1987 przez Pogoń Szczecin. Prowadził też m.in. Lecha Poznań, Zawiszę Bydgoszcz[1]. Trzykrotnie wybierano go na trenera roku w plebiscycie "Piłki Nożnej". Znajdował się w radzie trenerskiej PZPN.

Ostatnie lata swojego życia spędził w swoim domu w Sokolnikach-Lesie[potrzebny przypis]. Zmarł 12 stycznia 2008 r. w Łodzi[1] lub w Zgierzu[2]. Został pochowany w alei zasłużonych cmentarza komunalnego na Dołach w Łodzi (kwatera XV, rząd 49, grób 22).

Grób Leszka Jezierskiego na cmentarzu komunalnym na Dołach w Łodzi
  1. Bez danych z sezonu 1953.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Odeszli w 2008 roku [online], Kronika Sportu Polskiego [zarchiwizowane z adresu 2013-12-02].
  2. Leszek Jezierski [online], 90minut.pl [dostęp 2020-05-10].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945-1962). 100 lat prawdziwej historii (3), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017