Mimetyzm
Mimetyzm (gr. mimetés ‘naśladowca’)[1] – adaptacyjna zdolność niektórych zwierząt[1][2][3] (rzadziej roślin)[1] do upodabniania się barwą (homochromia) lub kształtem (homomorfia) do otaczającego je środowiska[1][2][3]. Pojęcie mimetyzmu należy rozumieć w szerszym zakresie niż mimikrę, gdyż obejmuje nie tylko przystosowanie ochronne (w celu ukrycia się przed drapieżnikiem lub jego odstraszenia), lecz również maskowanie, kamuflowanie drapieżników czatujących na potencjalne ofiary.
Przykłady mimetyzmu:
- biały kolor futra niektórych zwierząt klimatu okołobiegunowego[2];
- upodabnianie się do liści (żywych lub suchych) – niektóre owady (np. straszyki[3], modliszki[1], zgarbowate[1], niektóre świerszcze[2]), niektóre płazy (np. rogatka ozdobna[1]), a nawet niektóre ryby[1];
- upodabnianie się do gałązek (żywych lub suchych) – patyczaki[1][2] oraz wiele gąsienic motyli (np. paziowate, miernikowcowate)[1];
- upodabnianie się do ptasich odchodów – gąsienice Papilio menestheus[1] i niektóre tropikalne pająki[1].
Akustyczną formą mimetyzmu jest także naśladowanie głosów, często spotykane u ptaków mimetycznych.
W literaturze[4] i sztuce mimetyzm to naśladowanie lub kopiowanie rzeczywistości w dziele sztuki[5][6].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l mimetyzm, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-08-30].
- ↑ a b c d e Marzena Popielarska, Robert Konieczny, Grzegorz Góralski, Słownik szkolny. Biologia, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2008, s. 204, ISBN 978-83-7435-692-3.
- ↑ a b c Słownik tematyczny. Biologia, cz. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 92, ISBN 978-83-01-16530-7.
- ↑ Bogumiła Kaniewska. Mimetyzm formalny w polskiej prozie współczesnej. „Pamiętnik Literacki”. 83 (3), s. 95–128, 1992.
- ↑ Antoni Ziemba: Iluzja a realizm. Gra z widzem w sztuce holenderskiej 1580–1660. Wyd. 1. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2005, s. 27, 210. ISBN 978-83-235-02364.
- ↑ Agata Stronciwilk: Oszukać oko. Nawiązania do trompe-l’œil w polskiej sztuce współczesnej. W: Patrzenie i widzenie w kontekstach kulturoznawczych. Jakub Dziewit, Małgorzata Kołodziej, Adam Pisarek (red.). Uniwersytet Śląski w Katowicach, 2016, s. 77–102. ISBN 978-83-944202-5-3. [dostęp 2024-02-02].