Przejdź do zawartości

WWE No Way Out

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z No Way Out (2009))
No Way Out
Inne nazwy

No Way Out of Texas (1998)

Promocja

WWE

Brandy

Raw (2003; 2008–09)
SmackDown (2003-09)
ECW (2008–09)

Pierwsza gala

No Way Out of Texas: In Your House

Ostatnia gala

No Way Out (2012)

Przewodnie typy walk

Elimination Chamber match (2008-09)

No Way Out – zakończony cykl gal profesjonalnego wrestlingu produkowanych w lutym (oraz wyjątkowo w czerwcu 2012) w latach 1998-2012 (prócz 1999, 2010 i 2011) przez WWE i nadawanych na żywo w systemie pay-per-view. Pierwsza gala z cyklu odbyła się 15 lutego 1998 pod nazwą „No Way Out of Texas: In Your House” i należała do cyklu In Your House. Dwa lata później No Way Out stało się oddzielnym cyklem prowadzonym co roku przez federację. Po podzieleniu rosteru na dwa brandy, No Way Out stało się ekskluzywne dla brandu SmackDown w latach 2004–2007. W lutym 2008 WWE zdecydowało się na produkowanie dwóch Elimination Chamber matchów na galach.

No Way Out zostało wycofane w 2010 i zastąpione przez WWE Elimination Chamber, które kontynuowało motyw związany z Elimination Chamber matchem[1][2]. W czerwcu 2012 zorganizowano ostatnią galę No Way Out, które w Niemczech było znane jako No Escape.

Lista gal

[edytuj | edytuj kod]
Gala brandu SmackDown
Gala Lokalizacja Arena Walka wieczoru
No Way Out of Texas: In Your House
15 lutego 1998[3] 		Houston, Teksas[4][5] Compaq Center[4][5] Stone Cold Steve Austin, Owen Hart, Cactus Jack i Chainsaw Charlie vs. Triple H, Savio Vega i The New Age Outlaws (Billy Gunn i Road Dogg)
Non-sanctioned 8-man tag team match[4][6]
No Way Out (2000)
27 lutego 2000[3] 		Hartford, Connecticut[7] Hartford Civic Center[7] Triple H (c) vs. Cactus Jack
Title vs. Career Hell in a Cell match o WWF Championship[8][9]
No Way Out (2001)
25 lutego 2001[3] 		Las Vegas, Nevada[10] Thomas & Mack Center[10][11] Kurt Angle (c) vs. The Rock
Singles match o WWF Championship[10][12]
No Way Out (2002)
17 lutego 2002[13] 		Milwaukee, Wisconsin[13] Bradley Center[13][14] Chris Jericho (c) vs. Stone Cold Steve Austin
Singles match o Undisputed WWF Championship[13][15]
No Way Out (2003)
23 lutego 2003[16] 		Montreal, Quebec[17] Bell Centre[17] The Rock vs. Hulk Hogan
Singles match z sędzią specjalnym Sylvianem Grenierem[16][18]
No Way Out (2004)
15 lutego 2004[19] 		Daly City, Kalifornia[20] Cow Palace[19][20] Brock Lesnar (c) vs. Eddie Guerrero
Singles match o WWE Championship[19][21]
No Way Out (2005)
20 lutego 2005[22] 		Pittsburgh, Pensylwania[23] Mellon Arena[23] John „Bradshaw” Layfield (c) vs. Big Show
Barbed Wired Steel Cage match o WWE Championship[24][25]
No Way Out (2006)
19 lutego 2006[26] 		Baltimore, Maryland[27] 1st Mariner Arena[28] Kurt Angle (c) vs. The Undertaker
Singles match o World Heavyweight Championship[29][30]
No Way Out (2007)
18 lutego 2007[31] 		Los Angeles, Kalifornia[32] Staples Center[32] John Cena i Shawn Michaels vs. Batista i The Undertaker
Tag team match[33][34]
No Way Out (2008)
17 lutego 2008[35] 		Las Vegas, Nevada[36] Thomas & Mack Center[36] Triple H vs. Shawn Michaels vs. John „Bradshaw” Layfield vs. Umaga vs. Chris Jericho vs. Jeff Hardy
Elimination Chamber match o miano pretendenta do WWE Championship na WrestleManii XXIV[37][38]
No Way Out (2009)
15 lutego 2009[39] 		Seattle, Waszyngton[39] KeyArena[36] John Cena (c) vs. Edge vs. Chris Jericho vs. Rey Mysterio vs. Kane vs. Mike Knox
Elimination Chamber match o World Heavyweight Championship[40].
No Way Out (2012)
17 czerwca 2012[41] 		East Rutherford, New Jersey[41] Izod Center[41] John Cena vs. Big Show
Steel Cage match z karierami Ceny i Johna Laurinaitisa na szali

Wyniki gal

[edytuj | edytuj kod]

1998

[edytuj | edytuj kod]
No Way Out of Texas: In Your House
Informacje
Promocja

World Wrestling Federation

Sponsor

Western Union

Data

15 lutego 1998

Widownia

16 110

Hala

Compaq Center

Miejsce

Houston, Teksas

Gale pay-per-view – chronologicznie
Royal Rumble (1998) No Way Out of Texas: In Your House WrestleMania XIV
In Your House – chronologicznie
D-Generation X: In Your House No Way Out of Texas: In Your House Unforgiven: In Your House
No Way Out – chronologicznie
— No Way Out of Texas: In Your House No Way Out (2000)

No Way Out of Texas: In Your House – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 15 lutego 1998 w Compaq Center w Houston w Teksasie. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to dwudziesta gala w chronologii cyklu In Your House, a także pierwsza w chronologii cyklu No Way Out.

Podczas gali odbyło się siedem walk. Walką wieczoru był ośmioosobowy tag team match bez dyskwalifikacji, w którym Stone Cold Steve Austin, Owen Hart, Cactus Jack i Chainsaw Charlie pokonali Triple H, Savio Vegę i The New Age Outlaws (Billy’ego Gunna i Road Dogga). Ponadto Kane pokonał Vadera w singlowym starciu.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1 The Headbangers (Mosh i Thrasher) pokonali The Artist Formerly Known as Goldust i Marca Mero (z Luną) Tag team match 13:27
2 Taka Michinoku (c) pokonał Panterę Singles match o WWF Light Heavyweight Championship 10:09
3 The Godwinns (Henry O. i Phineas I. Godwinn) pokonali The Quebecers (Jacques’a i Pierre’a) Tag team match 11:15
4 Justin Bradshaw pokonał Jeffa Jarretta (c) (z Jimem Cornettem) przez dyskwalifikację Singles match o NWA North American Heavyweight Championship 08:33
5 Ken Shamrock, Ahmed Johnson i The Disciples of Apocalypse (Chainza, Skulla i 8-Balla) pokonali The Nation of Domination (The Rocka, Faarooqa, D’Lo Browna, Kamę Mustafę i Marka Henry’ego) War of Attrition match 13:44
6 Kane (z Paulem Bearerem) pokonał Vadera Singles match 10:57
7 Stone Cold Steve Austin, Owen Hart, Cactus Jack i Chainsaw Charlie pokonał Triple H, Savio Vegę i The New Age Outlaws (Billy’ego Gunna i Road Dogga) (z Chyną) Non-sanctioned eight-man tag team match 17:37
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
1997 ← Gale pay-per-view WWF 1998 → 1999

2000

[edytuj | edytuj kod]
No Way Out (2000)
Motto gali

Let the Game Begin.
The Road to WrestleMania Continues...

Motyw muzyczny

„On the Tracks” – Derek Todd Sorensen

Informacje
Promocja

World Wrestling Federation

Sponsor

PhoneFree.com

Data

27 lutego 2000

Widownia

12 551

Hala

Hartford Civic Center

Miejsce

Hartford, Connecticut

Gale pay-per-view – chronologicznie
Royal Rumble (2000) No Way Out (2000) WrestleMania 2000
No Way Out – chronologicznie
No Way Out: In Your House No Way Out (2000) No Way Out (2001)

No Way Out (2000) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 27 lutego 2000 w Hartford Civic Center w Hartford w stanie Connecticut. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to druga gala w chronologii cyklu No Way Out.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk. Walką wieczoru był Hell in a Cell match, w którym Triple H pokonał Cactusa Jacka i prócz obrony WWF Championship zakończył karierę swojego rywala. Oprócz tego Big Show pokonał The Rocka i stał się pretendentem do tytułu WWF Championship na WrestleManii 2000, a Kurt Angle zdobył WWF Intercontinental Championship pokonując Chrisa Jericho.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1 Kurt Angle pokonał Chrisa Jericho (c) (z Chyną) Singles match o WWF Intercontinental Championship 10:14
2 The Dudley Boyz (Bubba Ray Dudley i D-Von Dudley) pokonali The New Age Outlaws (Billy’ego Gunna i Road Dogga) (c) Tag team match o WWF Tag Team Championship 05:20
3 Mark Henry (z Mae Young) pokonał Viscerę Singles match 03:44
4 Edge i Christian pokonali The Hardy Boyz (Jeffa i Matta Hardy’ego) (z Terri Runnels) Tag team match wyłaniający pretendentów do WWF Tag Team Championship 15:05
5 Tazz pokonał Big Boss Mana (z Princem Albertem) przez dyskwalifikację Singles match 01:23
6 X-Pac (z Tori) pokonał Kane’a (z Paulem Bearerem) No Holds Barred Match 07:50
7 Too Cool (Grand Master Sexay, Rikishi i Scotty 2 Hotty) pokonali The Radicalz (Chrisa Benoit, Deana Malenki i Perry’ego Saturna) (z Eddiem Guerrero) Six-man tag team match 13:30
8 Big Show pokonał The Rocka Singles match wyłaniający pretendenta do WWF Championship na WrestleManii 2000 09:33
9 Triple H (c) (ze Stephanie McMahon-Helmsley) pokonał Cactusa Jacka Hell in a Cell Title vs. Career match o WWF Championship
Jeśli Jack przegra, będzie musiał przejść na emeryturę. 		23:57
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
1999 ← Gale pay-per-view WWF 2000 → 2001

2001

[edytuj | edytuj kod]
No Way Out (2001)
Motyw muzyczny

„Burning Tree” – WWF Production Theme

Informacje
Promocja

World Wrestling Federation

Sponsor

Weider Nutrition

Data

25 lutego 2001

Widownia

15 223

Hala

Thomas & Mack Center

Miejsce

Las Vegas, Nevada

Gale pay-per-view – chronologicznie
Royal Rumble (2001) No Way Out (2001) WrestleMania X-Seven
No Way Out – chronologicznie
No Way Out (2000) No Way Out (2001) No Way Out (2002)

No Way Out (2001) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 25 lutego 2001 w Thomas & Mack Center w Las Vegas w stanie Nevada. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to trzecia gala w chronologii cyklu No Way Out.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. The Rock pokonał Kurta Angle’a i w walce wieczoru zdobył WWF Championship. Ponadto Chris Jericho pokonał Chrisa Benoit, Eddiego Guerrero i X-Paca, broniąc WWF Intercontinental Championship, a Triple H pokonał Stone Colda Steve’a Austina z wynikiem 2-1 w Three Stages of Hell matchu.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1H Rikishi pokonał Matta Hardy’ego przez dyskwalifikację Singles match 03:50
2 Big Show pokonał Ravena (c) Hardcore match o WWF Hardcore Championship 04:20
3 Chris Jericho (c) pokonał Chrisa Benoit, Eddiego Guerrero i X-Paca Fatal 4-Way match o WWF Intercontinental Championship 12:17
4 Stephanie McMahon-Helmsley pokonała Trish Stratus Singles match 08:29
5 Triple H pokonał Stone Colda Steve’a Austina z wynikiem 2-1 Three Stages of Hell match 39:26
6 Steven Richards (z Ivory) pokonał Jerry’ego Lawlera (z The Kat) Singles match 05:32
7 The Dudley Boyz (Bubba Ray Dudley i D-Von Dudley) (c) pokonali The Brothers of Destruction (Kane’a i The Undertakera) oraz Edge’a i Christiana Triple threat tag team tables match o WWF Tag Team Championship 12:04
8 The Rock pokonał Kurta Angle’a (c) Singles match o WWF Championship 16:53
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat
2000 ← Gale pay-per-view WWF 2001 → 2002

2002

[edytuj | edytuj kod]
No Way Out (2002)
Motyw muzyczny

„Feel So Numb” – Rob Zombie

Informacje
Promocja

World Wrestling Federation

Sponsor

WWFshopzone.com

Data

17 lutego 2002

Widownia

15 291

Hala

Bradley Center

Miejsce

Milwaukee, Wisconsin

Gale pay-per-view – chronologicznie
Royal Rumble (2002) No Way Out (2002) WrestleMania X8
No Way Out – chronologicznie
No Way Out (2001) No Way Out (2002) No Way Out (2003)

No Way Out (2002) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 17 lutego 2002 w Bradley Center w Milwaukee w stanie Wisconsin. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to czwarta gala w chronologii cyklu No Way Out.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W pojedynku wieczoru Chris Jericho pokonał Stone Colda Steve’a Austina i obronił Undisputed WWF Championship. Kurt Angle pokonując Triple H’a zyskał miano pretendenta do tytułu Undisputed WWF Championship na WrestleManii X8, a The Rock pokonał The Undertakera w singlowym starciu.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1H Diamond Dallas Page (c) pokonał Big Boss Mana przez dyskwalifikację Singles match o WWF European Championship[42] 03:19
2 The APA (Bradshaw i Faarooq) wyeliminowali jako ostatnich Billy’ego i Chucka Tag team turmoil match 16:38
3 Rob Van Dam pokonał Goldusta Singles match 11:08
4 Tazz i Spike Dudley (c) pokonali Bookera T i Testa poprzez submission Tag team match o WWF Tag Team Championship 07:16
5 William Regal (c) pokonał Edge’a Brass Knuckles on a Pole match o WWF Intercontinental Championship 10:22
6 The Rock pokonał The Undertakera Singles match 17:25
7 Kurt Angle pokonał Triple H Singles match wyłaniający pretendenta do Undisputed WWF Championship na WrestleManii X8 z sędzią specjalną Stephanie McMahon 14:39
8 Chris Jericho (c) pokonał Stone Colda Steve’a Austina Singles match o Undisputed WWF Championship 21:33
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat
Tag Team Turmoil
Nr. eliminacji Drużyna Nr. wejściowy Wyeliminowani przez
1 Albert i Scotty 2 Hotty 1 The Un-Americans
2 The Un-Americans (Christian i Lance Storm) 2 The Hardy Boyz
3 The Hardy Boyz (Jeff Hardy i Matt Hardy) (z Litą) 4 Billy’ego i Chucka
4 The Dudley Boyz (Bubba Ray Dudley i D-Von Dudley) (ze Stacy Keibler) 3 The Hardy Boyz
5 Billy i Chuck 5 The APA
6 The APA (Bradshaw i Faarooq) Zwycięzcy
2001 ← Gale pay-per-view WWF/WWE 2002 → 2003

2003

[edytuj | edytuj kod]
No Way Out (2003)
Motyw muzyczny

„Bring Me to Life” – Evanescence

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

Raw
SmackDown!

Sponsor

Starburst Sour

Data

23 lutego 2003

Widownia

15 100

Hala

Bell Centre

Miejsce

Montreal, Quebec

Gale pay-per-view – chronologicznie
Royal Rumble (2003) No Way Out (2003) WrestleMania XIX
No Way Out – chronologicznie
No Way Out (2002) No Way Out (2003) No Way Out (2004)

No Way Out (2003) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 23 lutego 2003 w Bell Centre w Montralu w prowincji Quebec. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to piąta gala w chronologii cyklu No Way Out.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W rewanżu z WrestleManii X8, The Rock pokonał Hulka Hogana. Ponadto powracający Stone Cold Steve Austin pokonał generalnego menadżera brandu Raw Erica Bischoffa, a Triple H obronił World Heavyweight Championship pokonując Scotta Steinera.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1H Rey Mysterio pokonał Jamiego Noble'a Singles match 04:35
2 Chris Jericho pokonał Jeffa Hardy’ego poprzez submission Singles match 12:59
3 Lance Storm i William Regal (c) pokonali Kane’a i Roba Van Dama Tag team match o World Tag Team Championship 09:20
4 Matt Hardy (z Shannonem Moore’em) pokonał Billy’ego Kidmana (c) Singles match o WWE Cruiserweight Championship 09:31
5 The Undertaker pokonał Big Showa (z Paulem Heymanem) poprzez submission Singles match 14:08
6 Brock Lesnar i Chris Benoit pokonali Team Angle (Charliego Haasa, Kurta Angle’a i Sheltona Benjamina) (z Paulem Heymanem) poprzez submission Handicap match 13:19
7 Triple H (c) (z Rikiem Flairem) pokonał Scotta Steinera Singles match o World Heavyweight Championship 13:01
8 Stone Cold Steve Austin pokonał Erica Bischoffa Singles match 04:26
9 The Rock pokonał Hulka Hogana Singles match 12:20
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat
2002 ← Gale pay-per-view WWE 2003 → 2004

2004

[edytuj | edytuj kod]
No Way Out (2004)
Motto gali

Wanted For: Lying. Cheating. Stealing.

Motyw muzyczny

„Crossing Borders” – Rey Mysterio

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

SmackDown!

Sponsor

THQ

Data

15 lutego 2004

Widownia

11 000

Hala

Cow Palace

Miejsce

Daly City, Kalifornia

Gale pay-per-view – chronologicznie
Royal Rumble (2004) No Way Out (2004) WrestleMania XX
No Way Out – chronologicznie
No Way Out (2003) No Way Out (2004) No Way Out (2005)

No Way Out (2004) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu SmackDown!. Odbyła się 15 lutego 2004 w Cow Palace w Daly City w Kalifornii. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to szósta gala w chronologii cyklu No Way Out.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru Eddie Guerrero pokonał Brocka Lesnara i odebrał mu WWE Championship. Oprócz tego Kurt Angle pokonał Big Showa i Johna Cenę o miano pretendenta do WWE Championship na WrestleManii XX, zaś Chavo Guerrero zdobył WWE Cruiserweight Championship pokonując Reya Mysterio.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1H Akio, Sakoda i Tajiri pokonali Billy’ego Kidmana, Paula Londona i Último Dragóna Six-man tag team match 05:35
2 Rikishi i Scotty 2 Hotty (c) pokonali The Basham Brothers (Danny’ego Bashama i Douga Bashama) i Shaniquę Handicap match o WWE Tag Team Championship 08:16
3 Jamie Noble pokonał Nidię poprzez submission Blindfold match 04:23
4 The World’s Greatest Tag Team (Shelton Benjamin i Charlie Haas) pokonali The APA (Bradshawa i Faarooqa) Tag team match 07:21
5 Hardcore Holly pokonał Rhyno Singles match 09:54
6 Chavo Guerrero (z Chavo Classic) pokonał Reya Mysterio (c) (z Jorge Páezem) Singles match o WWE Cruiserweight Championship 17:21
7 Kurt Angle pokonał Big Showa i Johna Cenę poprzez submission Triple threat match wyłaniający pretendenta do WWE Championship na WrestleManii XX 12:18
8 Eddie Guerrero pokonał Brocka Lesnara (c) Singles match o WWE Championship 30:07
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat
2003 ← Gale pay-per-view WWE 2004 → 2005

2005

[edytuj | edytuj kod]
No Way Out (2005)
Motyw muzyczny

„Enemy” – Fozzy

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

SmackDown!

Sponsor

Subway

Data

20 lutego 2005

Widownia

9500

Hala

Mellon Arena

Miejsce

Pittsburgh, Pensylwania

Gale pay-per-view – chronologicznie
Royal Rumble (2005) No Way Out (2005) WrestleMania 21
No Way Out – chronologicznie
No Way Out (2004) No Way Out (2005) No Way Out (2006)

No Way Out (2005) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu SmackDown!. Odbyła się 20 lutego 2005 w Mellon Arena w Pittsburghu w Pensylwanii. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to siódma gala w chronologii cyklu No Way Out.

Podczas gali odbyło się siedem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. Walką wieczoru był Barbed Wired Steel Cage match o WWE Championship, w którym John „Bradshaw” Layfield pokonał Big Showa i zachował tytuł. John Cena pokonując Kurta Angle’a stał się pretendentem do WWE Championship na WrestleManii 21, a Eddie Guerrero i Rey Mysterio pokonali The Basham Brothers (Danny’ego i Douga Bashama) zdobywając WWE Tag Team Championship.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1H Charlie Haas i Hardcore Holly pokonali Kenzo Suzukiego i Renégo Duprée (z Hiroko) Tag team match 05:20
2 Eddie Guerrero i Rey Mysterio pokonali The Basham Brothers (Danny’ego i Douga Bashama) (c) Tag team match o WWE Tag Team Championship 14:50
3 Booker T pokonał Heidenreicha przez dyskwalifikację Singles match 06:49
4 Chavo Guerrero pokonał Akio, Funakiego (c), Paula Londona, Shannona Moore’a i Spike’a Dudleya Cruiserweight Open o WWE Cruiserweight Championship 09:43
5 The Undertaker pokonał Luthera Reignsa Singles match 11:44
6 John Cena pokonał Kurta Angle’a Singles match wyłaniający pretendenta do WWE Championship na WrestleManii 21 19:22
7 John „Bradshaw” Layfield (c) pokonał Big Showa Barbed Wired Steel Cage match o WWE Championship 15:11
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat
Turniej o miano pretendenta do WWE Championship
Ćwierćfinały Półfinały Finał
                   
       
 Booker T Pin
 Eddie Guerrero  
 Booker T
   John Cena Pin  
 Orlando Jordan
 John Cena Pin  
 John Cena Pin
   Kurt Angle 19:21
 The Undertaker DCO
 René Duprée DCO  
 
   Kurt Angle  
 Rey Mysterio
 Kurt Angle Sub  
  • Pin – przypięcie
  • Sub – submission
  • DCO – podwójne wyliczenie poza-ringowe
2004 ← Gale pay-per-view WWE 2005 → 2006

2006

[edytuj | edytuj kod]
No Way Out (2006)
Motyw muzyczny

„Deadly Game” – Theory of a Deadman

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

SmackDown!

Sponsor

Subway

Data

19 lutego 2006

Widownia

11 000

Hala

1st Mariner Arena

Miejsce

Baltimore, Maryland

Gale pay-per-view – chronologicznie
Royal Rumble (2006) No Way Out (2006) WrestleMania 22
No Way Out – chronologicznie
No Way Out (2005) No Way Out (2006) No Way Out (2007)

No Way Out (2006) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu SmackDown!. Odbyła się 19 lutego 2006 w 1st Mariner Arena w Baltimore w stanie Maryland. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to siódma gala w chronologii cyklu No Way Out.

Podczas gali odbyło się siedem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru Kurt Angle pokonał The Undertakera i zachował World Heavyweight Championship. Prócz tego Randy Orton pokonał Reya Mysterio i stał się pretendentem do World Heavyweight Championship na WrestleManii 22, a Chris Benoit pokonał Bookera T i zdobył WWE United States Championship.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1H The Boogeyman pokonał Simona Deana Singles match 01:55
2 Gregory Helms (c) pokonał Briana Kendricka, Funakiego, Kid Kasha, Nunzio, Paula Londoan, Psicosisa, Scotty’ego 2 Hotty’ego i Super Crazy’ego Cruiserweight Open o WWE Cruiserweight Championship 09:42
3 John „Bradshaw” Layfield pokonał Bobby’ego Lashleya Singles match 10:58
4 Matt Hardy i Tatanka pokonali MNM (Joeya Mercury’ego i Johnny’ego Nitro) (z Meliną) Tag team match 10:28
5 Chris Benoit pokonał Bookera T (z Sharmell) (c) poprzez submission Singles match o WWE United States Championship 18:13
6 Randy Orton pokonał Reya Mysterio Singles match wyłaniający pretendenta do World Heavyweight Championship na WrestleManii 22 17:28
7 Kurt Angle (c) pokonał The Undertakera Singles match o World Heavyweight Championship 29:38
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat
2005 ← Gale pay-per-view WWE 2006 → 2007

2007

[edytuj | edytuj kod]
No Way Out (2007)
Motyw muzyczny

„Powertrip” – Monster Magnet

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

SmackDown!

Data

18 lutego 2007

Widownia

14 000

Hala

Staples Center

Miejsce

Los Angeles, Kalifornia

Gale pay-per-view – chronologicznie
Royal Rumble (2007) No Way Out (2007) WrestleMania 23
No Way Out – chronologicznie
No Way Out (2006) No Way Out (2007) No Way Out (2008)

No Way Out (2007) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu SmackDown!. Odbyła się 18 lutego 2007 w Staples Center w Los Angeles w Kalifornii. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to ósma gala w chronologii cyklu No Way Out. No Way Out było ostatnią galą będącą ekskluzywną dla jakiegokolwiek brandu federacji do czasu produkcji gali Backlash z 2016.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. Walką wieczoru był Tag team match, w którym John Cena i Shawn Michaels (reprezentujący brand Raw) pokonali Batistę i The Undertakera (reprezentujących brand SmackDown!). Oprócz tego Mr. Kennedy pokonał Bobby’ego Lashleya przez dyskwalifikację i nie odebrał mu ECW World Championship, a Chavo Guerrero wygrał Cruiserweight Open i zdobył WWE Cruiserweight Championship.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D Rob Van Dam pokonał Sheltona Benjamina Singles match 5:02
2 Chris Benoit i The Hardy Boyz (Jeff i Matt Hardy) pokonali MNM (Joeya Mercury’ego i Johnny’ego Nitro) oraz Monetal Vontavious Portera (z Meliną) poprzez submission Six-man tag team match 14:19
3 Chavo Guerrero pokonał Daivariego, Funakiego, Gregory’ego Helmsa (c), Jamiego Noble'a, Jimmy’ego Wang Yanga, Scotty’ego 2 Hotty’ego i Shannona Moore’a Cruiserweight Open o WWE Cruiserweight Championship 14:11
4 Finlay i Little Bastard pokonali The Boogeymana i Little Boogeymana Mixed tag team match 06:44
5 Kane pokonał King Bookera (z Queen Sharmell) Singles match 12:38
6 Brian Kendrick i Paul London (c) pokonali Deuce ’n Domino (z Cherry) Tag team match o WWE Tag Team Championship 08:07
7 Mr. Kennedy pokonał Bobby’ego Lashleya (c) przez dyskwalifikację Singles match o ECW World Championship 15:27
8 John Cena i Shawn Michaels (Raw) pokonali Batistę i The Undertakera (SmackDown!) Tag team match 22:09
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
Cruiserweight Open
Nr. eliminacji Wrestler Wyeliminowany przez Metoda eliminacji Czas
1 Daivari Scotty’ego 2 Hotty’ego Worm 01:39
2 Scotty 2 Hotty Gregory’ego Helmsa Double knee facebreaker 03:30
3 Funaki Gregory’ego Helmsa Roll-up 03:50
4 Shannon Moore Gregory’ego Helmsa Double knee facebreaker 05:40
5 Gregory Helms Jimmy’ego Wang Yanga Yang Time 07:20
6 Jamie Noble Jimmy’ego Wang Yanga Yang Time 10:44
7 Jimmy Wang Yang Chavo Guerrero Frog splash 14:11
Zwycięzca: Chavo Guerrero
2006 ← Gale pay-per-view WWE 2007 → 2008

2008

[edytuj | edytuj kod]
No Way Out (2008)
Motyw muzyczny

„Fake It” – Seether

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

Raw
SmackDown
ECW

Sponsor

Frontlines: Fuel of War

Data

17 lutego 2008

Widownia

15 240

Hala

Thomas & Mack Center

Miejsce

Las Vegas, Nevada

Gale pay-per-view – chronologicznie
Royal Rumble (2008) No Way Out (2008) WrestleMania XXIV
No Way Out – chronologicznie
No Way Out (2007) No Way Out (2008) No Way Out (2009)

No Way Out (2008) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 17 lutego 2008 w Thomas & Mack Center w Las Vegas w stanie Nevada. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to dziewiąta gala w chronologii cyklu No Way Out.

Podczas gali odbyło się siedem walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. Walkami wieczoru były dwa Elimination Chamber matche o miano pretendentów na WrestleManii XXIV. W pierwszej walce The Undertaker pokonał Batistę, Finlaya, Montela Vontavious Portera, The Great Khalego oraz Big Daddy’ego V i stał się pretendentem do World Heavyweight Championship, a w drugim Triple H pokonał Jeffa Hardy’ego, Shawna Michaelsa, Chrisa Jericho, Umagę i Johna „Bradshaw” Layfielda zyskując miano pretendenta do WWE Championship.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D Kane pokonał Sheltona Benjamina Singles match 05:32
2 Chavo Guerrero (c) pokonał CM Punka Singles match o ECW Championship 07:06
3 The Undertaker pokonał Batistę, Finlaya, Montela Vontavious Portera, The Great Khalego (z Ranjinem Singhem) i Big Daddy’ego V (z Mattem Strikerem) Elimination Chamber match o miano pretendenta do World Heavyweight Championship na WrestleManii XXIV 29:28
4 Ric Flair pokonał Mr. Kennedy’ego Career Threatening match 07:13
5 Edge (c) pokonał Reya Mysterio Singles match o World Heavyweight Championship 05:27
6 John Cena pokonał Randy’ego Ortona (c) przez dyskwalifikację Singles match o WWE Championship 15:51
7 Triple H pokonał Jeffa Hardy’ego, Shawna Michaelsa, Chrisa Jericho, Umagę i Johna „Bradshaw” Layfielda Elimination Chamber match o miano pretendenta do WWE Championship na WrestleManii XXIV 23:54
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
Elimination Chamber (SmackDown/ECW)
Nr. eliminacji Wrestler Nr. wejściowy Wyeliminowany przez Metoda eliminacji Czas
1 Big Daddy V 3 Batistę Przypięty po otrzymaniu DDT na podłogę klatki przez The Undertakera 09:07
2 The Great Khali 4 The Undertakera Odklepał po założeniu dźwigni Gogoplata 12:38
3 MVP 6 Finlaya Przypięty po otrzymaniu chokeslam ze szczytu komory przez The Undertakera 22:31
4 Finlay 5 The Undertakera Przypięty po otrzymaniu chokeslamu na podłogę klatki 24:11
5 Batista 2 The Undertakera Przypięty po otrzymaniu Tombstone Piledriver 29:28
Zwycięzca The Undertaker 1 –
Elimination Chamber (Raw)
Nr. eliminacji Wrestler Nr. wejściowy Wyeliminowany przez Metoda eliminacji Czas
1 JBL 4 Chrisa Jericho Przypięty po otrzymaniu Codebreaker 13:44
2 Umaga 3 Chrisa Jericho Przypięty po otrzymaniu Swanton Bomb od Hardy’ego ze szczytu komory 19:45
3 Chris Jericho 1 Jeffa Hardy’ego Przypięty po otrzymaniu Sweet Chin Music od Michaelsa 19:57
4 Shawn Michaels 2 Triple H’a Przypięty po otrzymaniu Pedigree 20:25
5 Jeff Hardy 6 Triple H’a Przypięty po otrzymaniu Pedigree na stalowe krzesło 23:54
Zwycięzca Triple H 5 –
2007 ← Gale pay-per-view WWE 2008 → 2009

2009

[edytuj | edytuj kod]
No Way Out (2009)
Motyw muzyczny

„Hunt You Down” – Saliva

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

Raw
SmackDown
ECW

Sponsor

AT&T

Data

15 lutego 2009

Widownia

11 200

Hala

KeyArena

Miejsce

Seattle, Waszyngton

Gale pay-per-view – chronologicznie
Royal Rumble (2009) No Way Out (2009) WrestleMania XXV
No Way Out – chronologicznie
No Way Out (2008) No Way Out (2009) No Way Out (2012)

No Way Out (2009) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 15 lutego 2009 w KeyArena w Seattle w Waszyngtonie. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to dziesiąta gala w chronologii cyklu No Way Out.

Podczas gali odbyło się sześć walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. Walkami wieczoru były Elimination Chamber matche o WWE Championship oraz World Heavyweight Championship. W pierwszym pojedynku Triple H pokonał Big Showa, Edge’a, Jeffa Hardy’ego, The Undertakera i Vladimira Kozlova zdobywając WWE Championship. Edge zaatakował Kofiego Kingstona i zastąpił go w Elimination Chamber matchu o World Heavyweight Championship, który wygrał pokonując Chrisa Jericho, Kane’a, Johna Cenę, Mike’a Knoxa i Reya Mysterio.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D Melina (c) pokonała Beth Phoenix Singles match o WWE Women’s Championship[43] –
2 Triple H pokonał Big Showa, Edge’a (c), Jeffa Hardy’ego, The Undertakera i Vladimira Kozlova Elimination Chamber match o WWE Championship[44] 35:55
3 Randy Orton pokonał Shane’a McMahona No Holds Barred match[45] 18:16
4 Jack Swagger (c) pokonał Finlaya (z Hornswogglem) Singles match o ECW Championship[46] 07:53
5 Shawn Michaels pokonał Johna „Bradshaw” Layfielda Singles match[47]
Jeśli Michaels wygra, zostanie zwolniony z umowy o pracę z JBL; Jeżeli JBL wygra, Michaels musi być stałym pracownikiem JBL. 		13:20
6 Edge pokonał Chrisa Jericho, Kane’a, Johna Cenę (c), Mike’a Knoxa i Reya Mysterio Elimination Chamber match o World Heavyweight Championship[40] 29:46
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
Elimination Chamber (SmackDown)
Nr. eliminacji Wrestler Nr. wejściowy Wyeliminowany przez Metoda eliminacji Czas
1 Edge (c) 1 Jeffa Hardy’ego Przypięty ruchem inside cradle 02:59
2 Vladimir Kozlov 3 The Undertakera Przypięty po otrzymaniu Last Ride 22:57
3 Big Show 4 Triple H’a Przypięty po otrzymaniu Swanton Bomb od Hardy’ego ze szczytu komory 26:09
4 Jeff Hardy 2 The Undertakera Przypięty po otrzymaniu Tombstone Piledriver 28:28
5 The Undertaker 6 Triple H’a Przypięty po otrzymaniu Pedigree 35:55
Zwycięzca Triple H 5 –
Elimination Chamber (Raw)
Nr. eliminacji Wrestler Nr. wejściowy Wyeliminowany przez Metoda eliminacji Czas
1 Kane 3 Reya Mysterio Przypięty po otrzymaniu Seated Senton ze szczytu komory 09:37
2 Mike Knox 4 Chrisa Jericho Przypięty po otrzymaniu Codebreakera 14:42
3 John Cena (c) 6 Edge’a Przypięty po otrzymaniu Spear 22:22
4 Chris Jericho 2 Reya Mysterio Przypięty ruchem double leg cradle 23:54
5 Rey Mysterio 1 Edge’a Przypięty po otrzymaniu Spear 29:46
Zwycięzca Edge 5 –
2008 ← Gale pay-per-view WWE 2009 → 2010

2012

[edytuj | edytuj kod]
No Way Out (2012)
Motyw muzyczny

„Unstoppable” – Charm City Devils

Informacje
Promocja

WWE

Data

17 czerwca 2012

Widownia

10 001

Hala

Izod Center

Miejsce

East Rutherford, New Jersey

Gale pay-per-view – chronologicznie
Over the Limit (2012) No Way Out (2012) Money in the Bank (2012)
No Way Out – chronologicznie
No Way Out (2009) No Way Out (2012) —

No Way Out (2012) (znane w Niemczech jako No Escape (2012)) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację WWE. Odbyła się 17 czerwca 2012 w Izod Center w East Rutherford w stanie New Jersey. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to jedenasta i ostatnia gala w chronologii cyklu No Way Out.

Podczas gali odbyło się dziesięć walk, w tym jedna podczas pre-show. Walką wieczoru był Steel Cage match, w którym John Cena pokonał Big Showa i zachowując swoją posadę wymusił zwolnienie Johna Laurinaitisa. Ponadto CM Punk pokonał Daniela Bryana i Kane’a w Triple Threat matchu zachowując WWE Championship, a Sheamus pokonał Dolpha Zigglera i utrzymał przy sobie World Heavyweight Championship.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1P Brodus Clay (z Cameron i Naomi) pokonał Davida Otungę poprzez wyliczenie poza-ringowe Singles match[49] 05:43[48]
2 Sheamus (c) pokonał Dolpha Zigglera (z Vickie Guerrero) Singles match o World Heavyweight Championship 15:10
3 Santino Marella pokonał Ricardo Rodrigueza Tuxedo match 04:25
4 Christian (c) pokonał Cody’ego Rhodesa Singles match o WWE Intercontinental Championship 11:30
5 The Prime Time Players (Darren Young i Titus O’Neil) (z A.W.) pokonali Justina Gabriela i Tysona Kidda, Primo i Epico (z Rosą Mendes) i The Usos (Jimmy’ego i Jeya Uso) Fatal Four-way tag team match wyłaniający pretendentów do WWE Tag Team Championship[50] 09:30
6 Layla (c) pokonała Beth Phoenix Singles match o WWE Divas Championship 06:57
7 Sin Cara pokonał Hunico Singles match 05:48
8 CM Punk (c) pokonał Daniela Bryana i Kane’a Triple threat match o WWE Championship[51] 18:17
9 Ryback pokonał Dana Delaneya i Roba Grymesa 2-on-1 Handicap match 01:38
10 John Cena (z Mr. McMahonem) pokonał Big Showa (z Johnem Laurinaitisem) Steel Cage match[52]
Kariery Ceny i Laurinaitisa były na szali. 		24:43
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
P – walka miała miejsce w pre-show
2011 ← Gale pay-per-view WWE 2012 → 2013

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ WWE presents Elimination Chamber. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-12-11].
  2. ↑ WWE Elimination Chamber. Scottrade Center. [dostęp 2009-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-25)].
  3. ↑ a b c SLAM! Wrestling Pay-Per-View events. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-06)].
  4. ↑ a b c John Powell: Austin stuns Chyna. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-19)].
  5. ↑ a b No Way Out (1998) Venue. WWE. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-06)].
  6. ↑ No Way Out of Texas Main Event Synopsis. WWE. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-05)].
  7. ↑ a b No Way Out (2000) Venue. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-19)].
  8. ↑ No Way Out (2000) Main Event Synopsis. WWE. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-24)].
  9. ↑ John Powell: No Way Out for Cactus Jack?. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-19)].
  10. ↑ a b c John Powell: Triple H & The Rock winners at No Way Out. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-19)].
  11. ↑ No Way Out (2001) Venue. WWE. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-06)].
  12. ↑ No Way Out (2002) Main Event Synopsis. WWE. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-19)].
  13. ↑ a b c d Adam Martin: No Way Out (2002) Results. WrestleView. [dostęp 2008-07-12].
  14. ↑ No Way Out (2002) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-24)].
  15. ↑ No Way Out (2002) Main Event Synopsis. WWE. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-07)].
  16. ↑ a b Ryan Droste: No Way Out (2003) Results. WrestleView.com, 2003-02-23. [dostęp 2008-07-12].
  17. ↑ a b No Way Out (2003) Venue. WWE. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-05)].
  18. ↑ No Way Out (2003) Main Event Synopsis. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-19)].
  19. ↑ a b c Kevin Sowers: 2/15 WWE No Way Out PPV review: Sowers's "Alt Perspective" detailed rundown. PW Torch. [dostęp 2008-07-12].
  20. ↑ a b No Way Out (2004) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-26)].
  21. ↑ No Way Out (2003) Main Event Synopsis. WWE. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-25)].
  22. ↑ Adam Martin: No Way Out (2005) Results. WrestleView.com. [dostęp 2008-07-13].
  23. ↑ a b No Way Out (2005) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2008-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-23)].
  24. ↑ No Way Out (2005) Main Event Synopsis. WWE. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-25)].
  25. ↑ Wade Keller: Keller's 2/20 WWE No Way Out PPV: Ongoing "virtual time" coverage of live event. PW Torch, 2005-02-20. [dostęp 2008-07-13].
  26. ↑ No Way Out (2006) History Page. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2008-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-13)].
  27. ↑ Adam Martin: No Way Out (2006) Results. WrestleView.com, 2006-02-19. [dostęp 2008-07-13].
  28. ↑ 1st Mariner Arena Profile. A Cheap Seat. [dostęp 2015-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (lipca 4, 2008)]. Cytat: On February 19, 2006, the 1st Mariner Arena hosted the WWE No Way Out Pay-Per-View event.
  29. ↑ No Way Out (2006) Main Event Synopsis. WWE, 2006-02-19. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-09)].
  30. ↑ Wade Keller: KELLER'S WWE NO WAY OUT PPV REPORT 2/19: Ongoing "virtual time" analysis. PW Torch, 2006-02-19. [dostęp 2008-07-13].
  31. ↑ No Way Out (2007) History Page. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2008-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-13)].
  32. ↑ a b Jen Hunt: Celebs at No Way Out. WWE, 2008-02-18. [dostęp 2008-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-06)].
  33. ↑ Brett Hoffman: Payback. WWE, 2007-02-18. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-09)].
  34. ↑ John Powell: No Way Out an exercise in monotory. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer. [dostęp 2008-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-18)].
  35. ↑ Adam Martin: No Way Out (2008) Results. WrestleView.com, 2008-02-17. [dostęp 2008-07-13].
  36. ↑ a b c James Caldwell: Caldwell's WWE No Way Out report 2/17: Ongoing "virtual time" coverage of PPV. PW Torch, 2008-02-17. [dostęp 2008-07-13].
  37. ↑ Louie Dee: The Deadman doubles down. World Wrestling Entertainment, 2008-02-17. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-03)].
  38. ↑ Corey Clayton: The Game gets his title match at WrestleMania. World Wrestling Entertainment, 2008-02-17. [dostęp 2008-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-31)].
  39. ↑ a b WWE Presents No Way Out. WWE. [dostęp 2008-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-26)].
  40. ↑ a b Craig Tello: Results: Gold way out. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-02-15].
  41. ↑ a b c wrestlinginc.com. [dostęp 2012-03-11].
  42. ↑ No Way Out 2002. Pro Wrestling History. [dostęp 2009-08-20].
  43. ↑ Adam Martin: Dark match result at No Way Out. WrestleView. [dostęp 2009-02-16].
  44. ↑ Mitch Passero: Results: Regaining the throne. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-02-15].
  45. ↑ Aubrey Sitterson: Results: Legacy of Brutality. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-02-15].
  46. ↑ Michael Burdick: Results: Saving face. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-02-15].
  47. ↑ James Vermillion: Results: Sweet Chin Music to our ears. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-02-15].
  48. ↑ James Caldwell: PWTorch.com – CALDWELL'S WWE NO WAY OUT PPV REPORT 6/17: Ongoing 'virtual time' coverage of live PPV – Cena vs. Show, potential 'firings,' who will A.J. choose?. [w:] pwtorch.com [on-line]. 2012-06-17. [dostęp 2015-11-26].
  49. ↑ Ryan Murphy: Brodus Clay def. David Otunga. WWE, June 17, 2012. [dostęp 2012-06-17].
  50. ↑ Kara A. Medalis: The Prime Time Players won a Fatal 4-Way Tag Team Match. WWE, June 17, 2012. [dostęp 2012-06-17].
  51. ↑ WWE Champion CM Punk vs. Daniel Bryan vs. Kane – Triple Threat Match. WWE. [dostęp 2012-06-01].
  52. ↑ John Cena vs. Big Show – Steel Cage Match. WWE. [dostęp 2012-05-12].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Gale pay-per-view i WWE Network federacji WWE
Obecne
Dawne
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=WWE_No_Way_Out&oldid=74103251#2009”