Przejdź do zawartości

Neubrandenburg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Neubrandenburg
Ilustracja
Neubrandenburg i Tollensesee
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

 Meklemburgia-Pomorze Przednie

Burmistrz

Silvio Witt

Powierzchnia

85,65 km²

Populacja (2013-12-31)
• liczba ludności
• gęstość


63 437
741 os./km²

Nr kierunkowy

0395

Kod pocztowy

17033, 17034, 17036

Tablice rejestracyjne

NB

Położenie na mapie Meklemburgii-Pomorza Przedniego
Mapa konturowa Meklemburgii-Pomorza Przedniego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Neubrandenburg”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Neubrandenburg”
Ziemia53°33′N 13°16′E/53,550000 13,266667
Strona internetowa
Stargarder Tor i Konzertkirche (Kościół Mariacki przekształcony w salę koncertową)

Neubrandenburg (pol. hist. Nowy Branibórz[1], Branibór Nowy[2]), Vier-Tore-Stadt[3] (pol. Miasto czterech bram) – miasto powiatowe w Niemczech w południowo-wschodniej części Meklemburgii-Pomorza Przedniego na Pojezierzu Meklemburskim, siedziba powiatu ziemskiego Mecklenburgische Seenplatte. Jest położone na północnym skraju jeziora Tollensesee w pobliżu miejsca, gdzie wypływa zeń rzeka Tollense. Miasto obejmuje także wzgórze Datzeberg, na którym wybudowano osiedle bloków mieszkalnych.

Gród Słowian Połabskich był wzmiankowany po raz pierwszy w 939 roku pod nazwą Brennaburg i w 948 roku jako Brendanburg. Fundacja miasta miała miejsce 4 stycznia 1248, kiedy margrabia brandenburski Jan I postanowił wybudować miasto strzegące północnych rubieży jego ziem. Od 1292 r. miasto jest częścią Meklemburgii.

Do dzisiaj zachowały się średniowieczne mury obronne wraz z czterema bramami miejskimi, które są wizytówką miasta („Neubrandenburg – miasto czterech bram”).

Miasto rozwijało się jako ośrodek handlowy aż do wojny trzydziestoletniej (1618–1648), kiedy to pozycja ta została utracona w wyniku nieustannych działań wojennych. Po wkroczeniu szwedzkiej armii Gustawa Adolfa do Niemiec miasto zostało obsadzone garnizonem szwedzkim, ale w 1631 r. zostało odbite przez siły Cesarskiej Ligi Katolickiej, której żołnierze dokonali masakry protestanckich żołnierzy.

Podczas II wojny światowej w granicach miasta Fünfeichen znajdowały się dwa niemieckie obozy jenieckie dla jeńców alianckich różnych narodowości: duży Stalag II-A i przyległy Oflag II-E/67 dla oficerów. W mieście znajdował się także obóz pracy przymusowej dla Sinti i Romów.

W 1945 roku po zajęciu niebronionego i w większości opuszczonego miasta, Armia Czerwona spaliła 80% zabudowy, a setki mieszkańców popełniło samobójstwa. Od tego czasu odbudowano wiele budynków o znaczeniu historycznym. Po wojnie, w latach 1945-1948, obóz specjalny NKWD Nr 9 mieścił się na terenie byłego Stalagu II-A.

Za czasów NRD w latach 1952–1990 stolica okręgu (Bezirk).

W mieście znajduje się stacja kolejowa.

W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, środków transportu, spożywczy, materiałów budowlanych, gumowy oraz farmaceutyczny[4].

Zabytki i atrakcje

[edytuj | edytuj kod]
  • Neubrandenburg zachował w całości średniowieczne mury miejskie. W murze o wysokości 7 m i obwodzie 2,3 km znajdują się cztery ceglane bramy miejskie z XIV i XV wieku.
  • Spośród bram najbardziej imponującą jest Stargarder Tor z charakterystycznym szczytem oraz filigranowymi maswerkami i rozetami.
  • Ważnym zabytkiem jest gotycki ceglany kościół Marienkirche (Kościół Najświętszej Marii Panny lub Kościół Mariacki, Konzertkirche), ukończony w 1298 r. Kościół został prawie zupełnie zniszczony podczas wojny w 1945 r., ale został odrestaurowany w 1975 r. i obecnie mieści salę koncertową (otwartą w 2001 r.).
  • Najwyższym budynkiem w mieście jest zbudowany w czasie NRD 56-metrowy Haus der Kultur und Bildung (HKB, Dom Kultury i Edukacji), otwarty w 1965 roku. Dzięki smukłemu wyglądowi zyskał przydomek Kulturfinger („palec kultury”).

Inne atrakcje to m.in. Muzeum Regionalne w Neubrandenburgu.

Współpraca zagraniczna

[edytuj | edytuj kod]

Neubrandenburg posiada następujące umowy partnerskie[5]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Antoni Rehman: Niżowa Polska opisana pod względem fizycznogeograficznym. Lwów: Drukarnia Ludowa, 1904, s. 348.
  2. ks. Stanisław Kozierowski: Atlas nazw geograficznych Słowiańszczyzny Zachodniej. T. Zeszyt IIA. Poznań: 1937.
  3. Tytuł miasta.
  4. Neubrandenburg, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-07-31].
  5. Współpraca międzynarodowa.