Paluzzo Paluzzi-Altieri

Paluzzo Paluzzi-Altieri degli Albertoni

Kardynał biskup
Kardynał Paluzzo Paluzzi Altieri degli Albertoni (ok. 1666/67)
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1623 Rzym
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 1698 Rzym
Miejsce pochówku	?↗
Kamerling
Okres sprawowania	4 sierpnia 1671–29 czerwca 1698
Arcybiskup Rawenny
Okres sprawowania	19 maja 1670–19 lutego 1674
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	2 maja 1666
Kreacja kardynalska	14 stycznia 1664 (in pectore, publikacja 15 lutego 1666) Aleksander VII
Kościół tytularny	SS. XII Apostoli (15 marca 1666) S. Crisogono (1 grudnia 1681) S. Maria in Trastevere (13 listopada 1684) biskup Sabiny (28 lutego 1689) biskup Palestriny (8 sierpnia 1691) biskup Porto e S. Rufina (27 stycznia 1698)

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	2 maja 1666
Konsekrator	Ulderico Carpegna
Współkonsekratorzy	Stefano Ugolini Giovanni Tommaso Pinelli
Konsekrowani biskupi Azon Ariosti 22 września 1669 Gaspare Carpegna 22 czerwca 1670 Benedykt XIII 3 lutego 1675 Juan Tomás de Rocaberti 14 lutego 1677 Nicola Oliva 30 listopada 1677 Giovanni Borgoforte 30 listopada 1677 Antonio de Monroy y Hijar 11 czerwca 1685 Flavio Chigi 24 marca 1686 Leone Strozzi 6 sierpnia 1690 Raimondo Ferretti 6 sierpnia 1690 Laurent Buti 5 sierpnia 1691 José Guerrero de Torres 18 kwietnia 1693 Gianfrancesco Bembo 7 marca 1694

Paluzzo Paluzzi-Altieri degli Albertoni (ur. 8 czerwca 1623 w Rzymie, zm. 29 czerwca 1698 w Rzymie), włoski duchowny katolicki, wpływowy kardynał w okresie pontyfikatu Klemensa X.

Życiorys

Na Uniwersytecie w Perugii obronił doktorat prawa. W połowie lat 40. XVII wieku rozpoczął pracę w Kurii Rzymskiej, był m.in. audytorem generalnym Komnaty Apostolskiej. Papież Aleksander VII mianował go kardynałem, początkowo w tajemnicy (in pectore, 14 stycznia 1664), ogłaszając powszechnie nominację w lutym 1666. Paluzzi otrzymał tytuł prezbitera SS. XII Apostoli, w marcu 1666 został także biskupem Montefiascone i Corneto (konsekrowany 2 maja 1666).

29 kwietnia 1670 na papieża został wybrany kardynał Emilio Altieri, który przyjął imię Klemensa X. Będący w podeszłym wieku nowy papież uczynił spowinowaconego kardynała Paluzziego najbliższym współpracownikiem, przyjmując go jednocześnie do swojej rodziny (wówczas przy nazwisku kardynała pojawił się człon Altieri) i mianując kardynałem-nepotem. Paluzzi był przedostatnim oficjalnym kardynałem-nepotem (tj. bliskim krewnym urzędującego papieża sprawującym oficjalną władzę w Państwie Kościelnym) w dziejach Kościoła.

Kardynał Paluzzi-Altieri zgromadził w swoim ręku dużą władzę i liczne stanowiska. Był m.in. legatem w Awinionie (1670-77) i Urbino (1673-77), wikariuszem generalnym Rzymu (od kwietnia do sierpnia 1671) oraz sekretarzem ds. Brewe Apostolskich. Od sierpnia 1671 był także kamerlingiem Świętego Kościoła Rzymskiego. Przez kilka lat sprawował funkcję arcybiskupa Rawenny (1670-1674), jednak nigdy nie rezydował w swej archidiecezji. Wykonywał funkcję kardynała-protektora wobec licznych zakonów, wspólnot i instytucji, m.in. wobec zakonu dominikańskiego oraz katolików irlandzkich. Zasiadał w następujących kongregacjach kardynalskich:

• Kongregacji Dobrego Rządu (1667–1698)
• Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów (1667–1698)
• Świętej Konsulcie (1667–1698)
• Kongregacji ds. Dobrobytu (1668–1698)
• Kongregacji Rozkrzewiania Wiary (1668–1698, w tym 1671–1698 jako prefekt)
• Kongregacji ds. Wód (1670–1698)
• Kongregacji Konsystorialnej (1670–1698)
• Kongregacji ds. Soboru Trydenckiego (1670–1698, w tym 1671–1673 jako prefekt)
• Kongregacji ds. Egzaminowania Biskupów (1670–1698)
• Fabryce Świętego Piotra (1670–1698)
• Kongregacji Świętego Oficjum Inkwizycji (1670–1698)
• Kongregacji ds. Odpustów i Świętych Relikwii (1670–1698)
• Kongregacji ds. Obrzędów (1670–1698)
• Kongregacji ds. Legacji Awiniońskiej (jako legat 1670–1677)
• Kongregacji ds. Ulg dla Poddanych (w 1670)
• Kongregacji Indeksu (1671–1698, jako prefekt)
• Kongregacji ds. Brzegów Tybru (1671–1698, jako kamerling)
• Trybunale Apostolskiej Sygnatury Łaski (1674–1698)
• Kongregacji ds. Dróg (1674–1698)
• Kongregacji ds. Stanu Zakonnego (1676–1698)
• Kongregacji ds. Wizytacji Apostolskich (1676–1698)
• Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników (w latach 1682–1684)

Liczne stanowiska kardynał wykorzystał do wzbogacenia się, wielkie sumy wydał na budowę okazałego pałacu rodowego w Rzymie. Niepopularny, pozostał jednak w Kurii Rzymskiej także po śmierci protektora. W latach 1678–1679 sprawował kadencyjną funkcję kamerlinga Kolegium Kardynalskiego. Na konklawe 1691 był poważnym kandydatem na papieża. W 1689 został promowany na kardynała biskupa, kolejno diecezji Sabina (1689-91), Palestrina (1691-98) i Porto e Santa Rufina (1698). Od 1693 był archiprezbiterem bazyliki laterańskiej.

Zmarł nagle w Rzymie jako subdziekan Kolegium Kardynałów i został pochowany w rzymskim kościele S. Maria in Campitelli.

Jego osoba jest ważna dla Kościoła Rzymskokatolickiego nie ze względu na jakieś nadzwyczajne osiągnięcia lub biografię ale raczej na fakt, że prawie wszyscy (91%) biskupi Kościoła Rzymskokatolickiego w sukcesji apostolskiej mają jego jako poprzednika. Jego własne święcenia mają więc szczególnie istotne znaczenie.

Jego własna linia sukcesji apostolskiej to:

• Ulderico Kardynał Carpegna
• Luigi Kardynał Caetani
• Ludovico Kardynał Ludovisi
• Arcybiskup Galeazzo Sanvitale
• Girolamo Kardynał Bernerio OP
• Giulio Antonio Kardynał Santorio
• Scipione Kardynał Rebiba

Bibliografia

• internetowy słownik biograficzny kardynałów Salvadora Mirandy
• Paluzzo Cardinal Paluzzi Altieri Degli Albertoni w Catholic-Hierarchy