Piotr Maszerau

Piotr Maszerau
	; Znaczek pocztowy z podobizną Piotra Maszerowa
Data i miejsce urodzenia	26 lutego 1918 ; Szyrki koło Sienna
Data i miejsce śmierci	4 października 1980 ; Mińsk
	I sekretarz Komunistycznej Partii Białorusi
Okres	od 30 marca 1965; do 4 października 1980
Poprzednik	Kiriłł Mazurow
Następca	Tichon Kisielow
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Piotr Mironawicz Maszerau (biał. Пётр Міронавіч Машэраў, ros. Пётр Миро́нович Машеров; ur. 26 lutego 1918, zm. 4 października 1980) – I sekretarz Komunistycznej Partii Białorusi w latach 1965–1980.

Życiorys

Urodził się jako Piotr Maszero we wsi Szyrki koło miasta Sienno niedaleko Witebska. Studia ukończył w 1939 roku i następnie do 1941 roku pracował jako nauczyciel fizyki i matematyki w szkole średniej we wsi Rossony. W czerwcu 1941 zmobilizowany do Armii Czerwonej, w lipcu 1941 wzięty do niemieckiej niewoli, zbiegł. W latach 1941–1942 był nauczycielem i aktywistą podziemnych organów Komsomołu, a w latach 1942–1944 dowodził oddziałem sowieckich partyzantów (dwukrotnie ranny w walkach), za co 15 sierpnia 1944 roku został odznaczony orderem Bohatera Związku Radzieckiego. Od 1943 był członkiem WKP(b).

W lecie 1944 roku rozpoczął karierę partyjną. 9 kwietnia 1959 został sekretarzem, 18 grudnia 1962 drugim sekretarzem, by 30 marca 1965 zostać pierwszym sekretarzem Komunistycznej Partii Białorusi. W przeciwieństwie do innych sekretarzy partyjnych, był lubiany przez ludzi i dbał o rozwój Białoruskiej SRR. Za wkład w rozwój republiki został uhonorowany w 1978 roku orderem Bohatera Pracy Socjalistycznej. Był uważany za potencjalnego następcę Leonida Breżniewa. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 3 do 5 i od 7 do 10 kadencji, od 1966 był członkiem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR.

Zginął w wypadku samochodowym po tym, jak jego samochód zderzył się z ciężarówką. Oficjalnie uznano to za wypadek, choć istnieje teoria, iż wypadek zaaranżowało KGB, celem wyeliminowania go z wyścigu o stanowisko Sekretarza Generalnego KPZR.^{[potrzebny przypis]}

W Witebsku ustawiono jego popiersie.

Odznaczenia

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (15 sierpnia 1944)
Medal Sierp i Młot Bohatera Pracy Socjalistycznej (10 lutego 1978)
Order Lenina (siedmiokrotnie, m.in. 15 sierpnia 1944 i 10 lutego 1978)

Bibliografia