Przejdź do zawartości

Proletaryat

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Proletaryat
Ilustracja
Proletaryat występujący na Małej Scenie podczas Pol’and’Rock Festival 2023
Rok założenia

1987

Pochodzenie

 Polska (Pabianice)

Gatunek

punk rock, hard rock, heavy metal

Wydawnictwo

Arston, Polskie Nagrania „Muza”, Izabelin Studio, ESKA, Tres, Agencja Artystyczna MTJ

Powiązania

Virgin Snatch, Rezerwat

Skład
Tomasz Olejnik
Dariusz Kacprzak
Robert Hajduk
Wiktor Daraszkiewicz
Byli członkowie
Zbigniew Marczyński
Piotr Zalewski
Piotr Pniak
Ireneusz Zugaj
Robert Szymański
Piotr Zalewski
Jarosław Siemienowicz
Konrad Jeremus
Antoni Roker
Strona internetowa
„Proletaryat” – koncert w klubie „Imosówka” w Busku-Zdroju, 27 kwietnia 2012

Proletaryat – polski zespół rockowy z Pabianic.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Powstał w listopadzie 1987, założony przez byłych muzyków grup: Zero i Nev: wokalistę Tomasza Olejnika, gitarzystę Jarosława Siemienowicza, basistę Dariusza Kacprzaka i perkusistę Roberta Szymańskiego, którego wkrótce zastąpił Zbigniew Marczyński. Muzycy zadebiutowali w maju 1988, biorąc udział w jednym z lokalnych przeglądów. W 1989 zakwalifikowali się do festiwalu w Jarocinie, w którym wystąpili zdobywając Nagrodę Publiczności i Nagrodę Dziennikarzy. W tym samym roku dokonali pierwszych nagrań, które ukazały się w Polsce (Kaszana Warsaw Factory) i we Francji (RIT Rec.) na kasecie Revolt (wydawnictwo wznowiono na CD w listopadzie 2003). Nagrania zespołu zainteresowały realizatora Andrzeja Puczyńskiego, który zaproponował muzykom nagranie płyty. W 1990 zespół wystąpił ponownie na festiwalu w Jarocinie, gdzie zdobył 3 nagrody (publiczności, organizatorów i dziennikarzy). Jeszcze przed występem na festiwalu grupa rozpoczęła prace nad debiutanckim albumem Proletariat, który ukazał się w roku następnym. Jesienią muzycy przystąpili do rejestracji kolejnej płyty Proletaryat, która również ukazała się w roku następnym. W październiku 1991 Proletaryat wystąpił w poznańskiej hali „Arena”. Koncert ten ukazał się dwa lata później na kasecie Proletaryat in Concert.

W 1992 zespół po raz kolejny pojechał na festiwal do Jarocina, gdzie wystąpił z nowym perkusistą Piotrem Pniakiem. Na wiosnę 1993 muzycy przystąpili do nagrań kolejnej płyty Czarne Szeregi, która ukazała się jesienią. Trasę promocyjną albumu Proletaryat zagrał wspólnie z zespołem Vader. Koncerty udokumentował album Tour 1993, który został wydany w 1994. W listopadzie tego samego roku ukazała się kolejna studyjna płyta zespołu IV, promowana trasą z zespołem Gdzie Cikwiaty. Jesienią następnego roku do zespołu powrócił Szymański, a także dołączył drugi gitarzysta Piotr Zalewski. W tym składzie zespół zagrał trasę u boku Vadera, Sweet Noise i Testora. Na początku 1996 Zalewski opuścił zespół, a Szymańskiego ponownie zastąpił Piotr Pniak. Jako kwartet zespół nagrał płytę Zuum, która ukazała się na jesieni. Przed końcem roku Pniaka zastąpił Robert Hajduk. W marcu 1997 w dziesiątą rocznicę powstania Proletarytu muzycy wydali płytę The Best of..., zawierającą nagrania z całego okresu działalności[1].

W 1999 ukazał się album Made in U.S.A., na którym pojawił się drugi gitarzysta Ireneusz Zugaj. Jesienią 2003 na 15-lecie istnienia zespołu ukazał się na CD materiał z kasety Revolt jako REVOLT (Special Edition 2003) uzupełniony dodatkowymi nagraniami dokonanymi na czasie. W 2006 ukazały się płyty ReC i Recycling. W tym samym roku odszedł z zespołu Jarosław Siemieniowicz, którego zastąpił Konrad „Wołowina” Jeremus. W 2008 Jeremusa zastąpił Wiktor Daraszkiewicz (wcześniej współpracujący z zespołem Rezerwat)[2].

We wrześniu 2010 roku ukazała się kolejna płyta Proletaryatu zatytułowana Prawda, na której znalazło się 10 nowych kompozycji. Do dwóch utworów – „Ból” i „Ruchomy cel”, zespół nagrał teledyski. W grudniu tego samego roku została wydana gra komputerowa Music Master Chopin, do której Proletaryat nagrał anglojęzyczny utwór zatytułowany „Time to Rise”. Zgodnie z wizją gry, był on zainspirowany twórczością Fryderyka Chopina.

13 kwietnia 2015 roku nakładem Agencji Artystycznej MTJ ukazał się album zespołu zatytułowany Oko za oko. Płytę promował singel „Nie wyrażam zgody”[3].

Muzycy

[edytuj | edytuj kod]
Obecny skład
Byli członkowie
  • Jarosław „Siemion” Siemienowicz – gitara (1987–2006)
  • Zbigniew „Mały” Marczyński – perkusja (1987–1991)
  • Piotr „Zwierz” Pniak – perkusja (1991–1995, 1996)
  • Ireneusz „Zuba” Zugaj – gitara (1997–2003)
  • Robert Szymański – perkusja (1987, 1995–1996)
  • Piotr Zalewski – gitara (1995–1996)
  • Konrad „Wołowina” Jeremus – gitara (2006–2008)

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Pozycja na liście Certyfikat ZPAV
POL
1989 Revolt
  • Data: 1989[4]
  • Wydawca: RIT
1990 Proletariat
  • Data: 1990[4]
  • Wydawca: Arston
1991 Proletaryat
  • Data: 1991[4]
  • Wydawca: Polskie Nagrania Muza
1993 Czarne Szeregi
  • Data: 1993[4]
  • Wydawca: Eska
1994 IV
  • Data: 1994[4]
  • Wydawca: Izabelin Studio
1996 Zuum
  • Data: 1996[4]
  • Wydawca: Polygram Polska
1999 Made in U.S.A.
  • Data: 1999[4]
  • Wydawca: Epic Records
2006 ReC
  • Data: 27 lutego 2006[6]
  • Wydawca: My Music
31[7]
2006 Recycling
  • Data: 18 grudnia 2006[8]
  • Wydawca: Metal Mind Productions
2010 Prawda
  • Data: 24 września 2010[9]
  • Wydawca: Universal Music Polska
40[10]
2015 Oko za oko
  • Data: 13 kwietnia 2015[11]
  • Wydawca: MTJ
2023 Ząb za ząb
  • Data: 17 marca 2023[12]
  • Wydawca: Menago
9[13]
„–” pozycja nie była notowana.

Albumy koncertowe

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Źródło
1993 Proletaryat in Concert
  • Data: 1993
  • Wydawca: Izabelin Studio
[4]
1994 Tour 1993
  • Data: 1994
  • Wydawca: Tres
[4]

Albumy kompilacyjne

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Źródło
1997 The Best of...
  • Data: 1997
  • Wydawca: PolyGram
[14]

Kompilacje różnych wykonawców

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Utwór Źródło
1999 Poniedziałek (ścieżka dźwiękowa)
  • Data: 1999
  • Wydawca: EMI Music Poland
  • Proletaryat – „Burza”
[15]

Notowane utwory

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Pozycja na liście Album
LP3
[16]
SLiP
[17]
30 ton
[18]
1991 „Pokój z kulą w głowie” 5 Proletaryat
1994 „Przemijanie” 26 20 IV
1995 „Do góry” 4
„Jak ptak” 27
„Nie masz nic” 14
1996 „Twarzą w twarz” 33 Zuum
1999 „To znowu my” 40 Made in U.S.A.
2010 „Ból” 44 Prawda
„–” pozycja nie była notowana.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński, Encyklopedia polskiego rocka, Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 349–351, ISBN 83-7129-570-7, OCLC 43868642.
  2. Oficjalna strona zespołu Proletartyat: Historia. [dostęp 2010-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-03)]. (pol.).
  3. Proletaryat – Nie wyrażam zgody. [dostęp 2015-03-04]. (pol.).
  4. a b c d e f g h i Proletaryat: Dyskografia. proletaryat.com.pldyskografia. [dostęp 2012-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-10)]. (pol.).
  5. Złote płyty CD przyznane w 1997 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-07-10].
  6. Płyta ReC. – Proletaryat. muzyka.onet.pl. [dostęp 2012-12-27]. (pol.).
  7. OLiS – sprzedaż w okresie 06.03.2006 – 12.03.2006. olis.onyx.pl. [dostęp 2012-12-27]. (pol.).
  8. Proletaryat – Recycling. muzyka.interia.pl. [dostęp 2012-12-27]. (pol.).
  9. Proletaryat – Prawda. muzyka.wp.pl. [dostęp 2012-12-27]. (pol.).
  10. OLiS – sprzedaż w okresie 27.09.2010 – 03.10.2010. olis.onyx.pl. [dostęp 2012-12-27]. (pol.).
  11. Proletaryat – Oko za oko. MTJ Agencja Artystyczna. [dostęp 2015-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-05)]. (pol.).
  12. Ząb za ząb – Proletaryat. empik.com. [dostęp 2023-03-30]. (pol.).
  13. OLiS – oficjalna lista sprzedaży: Albumy 17.03.2023 – 23.03.2023. olis.pl. [dostęp 2023-03-30]. (pol.).
  14. Proletaryat – The Best of.... muzyka.wp.pl. [dostęp 2012-12-27]. (pol.).
  15. Poniedziałek (Soundtrack). hiphopedia.info. [dostęp 2012-07-17]. (pol.).
  16. LP3 – Statystyki dla wykonawcy Proletaryat. lp3.pl. [dostęp 2012-07-17]. (pol.).
  17. SLiP – Statystyki dla wykonawcy Proletaryat. radioszczecin.pl. [dostęp 2012-07-17]. (pol.).
  18. 30 ton – lista, lista przebojów. rmfpoplista.phorum.pl. [dostęp 2013-03-12]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]