Przejdź do zawartości

Renzo Piano

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Renzo Piano
Ilustracja
Renzo Piano (2012)
Data i miejsce urodzenia

14 września 1937
Genua

Narodowość

włoska

Dziedzina sztuki

architektura

Wieżowiec The Shard w Londynie
Centrum Nemo w Amsterdamie
Wieża ratownicza na plaży w Monako

Renzo Piano (ur. 14 września 1937 w Genui) – włoski architekt, laureat Nagrody Pritzkera.

30 sierpnia 2013 w uznaniu zasług został mianowany przez prezydenta Giorgio Napolitano dożywotnim senatorem[1].

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Uczył się, a potem sam nauczał na Politechnice Mediolańskiej. W latach 1965–1970 pracował z Louisem Kahnem i Mackowskym. Od 1971 do 1977 współpracował z Richardem Rogersem – ich najbardziej znany projekt to Centre Georges Pompidou w Paryżu (1977).

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Zaprojektował także Menil Collection Museum w Houston (1986), jedno z najbardziej niezwykłych dzieł inżynierii XX wieku – lotnisko Kansai International Airport w Osace (1988), Centrum Kulturalne Jean-Marie Tjibaou na Nowej Kaledonii (1991) oraz część placu Poczdamskiego w Berlinie należącą do spółki Daimler-Benz. W 2002 zakończono budowę Auditorium-Parco della Musica w Rzymie – największą tego typu budowlę w Europie. W 2003 natomiast otwarto Kościół Pielgrzymkowy Ojca Pio w San Giovanni Rotondo, a w 2005 muzeum Paula Klee w Bernie. Piano projektował także stadiony piłkarskie, mosty, statki pasażerskie i samochody.

Jednym z jego najnowszych projektów jest wieżowiec Shard London Bridge (zwany także Odłamek szkła) w Londynie.

W 2008 otrzymał honorowe obywatelstwo Sarajewa[2].

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Główne dzieła

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nominacje na dożywotnich senatorów. Za zasługi. money.pl. [dostęp 2013-08-30]. (pol.).
  2. A. H., Ko su počasni građani Grada Sarajeva [online], Haber.ba, 3 marca 2019 [dostęp 2020-06-04] (bośn.).
  3. Renzo Piano. Kyoto Prize. [dostęp 2018-10-05]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]