Układ heksagonalny
Układ heksagonalny – układ krystalograficzny, w którym trzy z czterech osi leżą w jednej płaszczyźnie, mają jednakową długość jednostek osiowych, a kąt między nimi wynosi 120°. Czwarta oś jest osią sześciokrotną, ma inną niż pozostałe długość jednostki osiowej i jest do nich prostopadła[1].
Typowymi postaciami krystalograficznymi tej grupy są:
- sześciokątne graniastosłupy
- sześciokątne piramidy (ostrosłupy)
- dwunastokątne piramidy
- podwójne piramidy
W tym układzie krystalizuje m.in. woda oraz około 8% minerałów, np. grafit, kowelin, molibdenit, pirotyn, beryl, apatyt, piromorfit, mimetezyt, wanadynit, wurcyt, cynkit, kwarc wysokotemperaturowy, nefelin.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zbigniew Bojarski i inni, Krystalografia, wyd. 3 uaktual., Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 20–23, ISBN 978-83-01-14704-4, OCLC 749334638.
