ظاہریت
☆بسلسلہ شرعی علوم☆ |
ظاہریہ اک فقہی مسلک اے (تے بعض محققین دے نزدیک ایہ اک فکری تے فقہی منہج سی) جس دا آغاز تیسری صدی ہجری دے وسط وچ بغداد وچ ہويا۔ اس مسلک دے پیروکاراں دے امام داؤد ظاہری سن۔ بعد ازاں علی ابن حزم اندلسی اس دے امام رہے۔ بعض ذرائع دے مطابق ایہ اہل سنت دا پنجواں مسلک اے۔
تعارف
[سودھو]ظاہری مکتب فکر دے نزدیک قرآن، سنت رسول تے اجماع صحابہ قطعی مآخذ شریعت نيں جدوں کہ ہور مآخذ مثلاﹰ قیاس، استحسان، مصالح مرسلہ، سد ذرائع وغیرہ ظنی نيں۔ چنانچہ ظاہری منشائے الہی نوں سمجھنے دے لئی کتاب اللہ، سنت رسول تے اجماع صحابہ ہی نوں حجت مندے نيں۔ کہیا جاندا اے کہ ظاہری مسلک دے پیروکار قیاس جلی دے وی قائل سن لیکن ایہ غلط اے۔ کیونکہ ظاہریاں نے اس دی تردید کیتی اے جنہاں وچ سرفہرست ابن حزم اندلسی نيں، انہاں نے اپنی کتاب محلی وچ قیاس جلی اُتے سخت نقد کیتا اے۔
حوالے
[سودھو]باہرلے جوڑ
[سودھو]ظاہریت دی اصطلاح اردو لغت اُتے
|