Prijeđi na sadržaj

Predgrađe

Izvor: Wikipedija
Prosečno američko predgrađe
Sličan obrazac gradnje na primeru predgrađa Toronta
Siromašno predgrađe Johanesburga, Soveto

Predgrađe je naziv za naselje pretežno stambenog karaktera. Ono se najčešće smatra zasebnim naseljem u neposrednom okruženju grada, sa kojim je u funkcionalnoj vezi (kao što je slučaj u Evropi, Severnoj Americi i kod nas), ali i stambena celina u okviru grada (Australija). Pregrađa takođe često odlikuje manja gustina naseljenosti od središnjih gradskih celina. Predgrađa se često nazivaju i „spavaonicama gradova“.

Neka od najpoznatijih svetskih predgrađa su: Nju Džerzi, Holivud, Beverli Hils, Grinič, Versaj, Potsdam, Soveto, Pirej.

Predgrađa na Zapadu

[uredi | uredi kod]

Pojam predgrađe se javlja u 19. veku i blisko je povezan sa unapređenjem svih vidova prevoza, što je neposredno omogućilo dnevno kretanje stanovništva na veće razdaljine od onih vezanih za pešačenje. Tada se javlja i javni prevoz (naročito putni). U 20. veku je došlo do naglog rasta predgrađa, a u drugoj polovini veka rast gradova na Zapadu se zasnovao isključivo na rastu predgrađa.

Predgrađa na Zapadu odlikuju:

  • Manja gustina izgradnje u odnosu na središnje delove grada — slobodnostojeće kuće (Severna Amerika, Australija), dvojne kuće, kuće u nizu, manje višeporodične zgrade (Zapadna Evropa) često veoma sličnog izgleda i veličine;
  • Nemešanje namena, tj. razdvajanje stanovanja od nestambenih delatnosti — ovo je prisutnije u Severnoj Americi i Australiji nego u Evropi;
  • Koncentrisani lokalni centri — nestambeni sadržaji sa velikim stepenom koncentracije — veliki tržni centri sa ogromnim parkiralištima;
  • Saobraćajna mreža sa jasnom hijerarhijom — spoljašnja mreža u vidu auto-puteva i trasa prigradske železnice, a unutrašnja mreža u vidu ulica malog kapaciteta i ograničenog saobraćaja (slepe ulice, integrisane ulice i sl.);
  • Istovetno stanovništvo, mahom srednje ili više klase i bele puti.

Poslednjih decenija su razvijene zemlje mnogo uložile u razvoj nestambenih sadržaja u svojim predgrađima u cilju decentralizacije gradova i smanjenja razlika izmeđi pojedinih delova grada.

Predgrađa u zemljama Trećeg sveta

[uredi | uredi kod]

Nerazvijene zemlje su tek proteklih decenija doživele proces brze urbanizacije, koji nije bio praćen opštim razvojem društva i gradova. Shodno tome, predgrađa u datim državama (Indija, Južnoafrička Republika, Latinska Amerika) su postala primer nehigijene i siromaštva (divlja gradnja, tzv. „gradovi od kartona“ ili favele). Tipičan primer je veliko, a siromašno predgrađe Johanesburga, Soveto.

Predgrađe na prostoru bivše Jugoslavije

[uredi | uredi kod]
Predgrađe Beograda, Kaluđerica se smatra najvećim divljim naseljem na Balkanu
Temerin, prigradsko naselje Novog Sada sa statusom središta opštine
Prigradski prevoz, Beovoz u Novoj Pazovi

Predgrađa u bivšoj Jugoslaviji su mahom nekadašnja seoska naselja u blizni većih gradova (posebno Beograda i Novog Sada), koja su se njihovim razvojem i rastom od Drugog svetskog rata našla u zoni širenja gradskog područja.

Kako se ovaj proces dešavao veoma brzo, predgrađa u bivšoj Jugoslaviji, uz izuzetak značajno razvijenije Slovenije) su se obrazovala značajno drugačije od slučaja predgrađa na Zapadu. Njih je odlikovao brz rast stambene izgradnje (najčešće nepropisne, divlje gradnje), koji nije pratila izgradnja infrastrukture — putne mreže, instalacija, mreže javnih ustanova, javnih otvorenih prostora.

Povezano

[uredi | uredi kod]

Spoljašnje veze

[uredi | uredi kod]