Vlado Bajić
| VLADO BAJIĆ | |
|---|---|
 Vlado Bajić | |
| Datum rođenja | 17. jula 1915. |
| Mesto rođenja |  Austrougarska |
| Datum smrti | 23. juna 2004. |
| Mesto smrti |  Srbija i Crna Gora |
| Profesija | vojno lice |
| Član KPJ od | 1941. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| U toku NOB-a | komandant Treća krajiška brigada 21. srpska divizija |
| Služba |  NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija |
| Čin |  General-pukovnik |
| Narodni heroj od | 20. decembar 1951. |
Vlado Bajić (Bara, kod B. Petrovca, 17. jula 1915 — Beograd, 23. juna 2004), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, narodni heroj Jugoslavije, komandant Treće krajiške brigade i 21. srpska divizije.
Potiče iz zemljoradničke porodice. Izvjesno vrijeme se bavio zemljoradnjom, a potom je radio u šumarskom preduzeću ŠIPAD. Odmah poslije okupacije Jugoslavije uključio se u pripreme za oružani ustanak. Već 27. jula 1941. godine, sa grupom mještana, učestvovao je u borbi protiv ustaša na Kalabinom Brdu.[1][2]
Sredinom avgusta 1941. primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije i izabran za komandira desetine u Trećoj četi partizanskog bataljona „Sloboda“. Već u prvim akcijama ispoljio je smjelost i odlučnost.
Sredinom oktobra 1941. postao je komandir Drinićkog voda sa kojim je izvodio akcije u Podgrmeču. Kada je Drinićki vod u februaru 1942. godine ušao u sastav Prve čete Prvog krajiškog partizanskog odreda, Vlado je postao zamjenik komandira čete, a kasnije i komandir čete. Ubrzo potom postao je zamjenik komandanta bataljona. Istakao se u jurišu na Italijane u selu Kolunić, maja 1942. godine.
Krajem maja 1942. godine postao je komandant jednog Udarnog bataljona u sastavu Petog krajiškog partizanskog odreda. Pod njegovim rukovodstvom, bataljon je izvršio niz uspješnih akcija na prostoru Janja, Kupresa i Glamoča.
Kada je sredinom avgusta 1942. godine formirana Treća krajiška proleterska udarna brigada, Vlado je postao zamjenik komandanta brigade. U vrijeme borbi kod sela Miostra zajedno sa kurirom razoružao je 12 domobrana. U borbama za oslobođenje Prozora, u zimu 1943. godine, zajedno sa Milanom Bosnićem, razoružao je vod Italijana.
Treća krajiška proleterska udarna brigada učestvovala je u bici na Neretvi i Sutjesci. Posle proboja iz doline reke Sutjeske, kratko je bio komandat Sedme krajiške udarne brigade.
Sredinom avgusta 1943. godine Vlado Bajić je postao komandant Treće krajiške udarne brigade. Brigada je pod komandom Bajića, u drugoj polovini avgusta 1943. oslobodila Donji Vakuf Turbe i Bugojno.
Krajem 1943. i početkom 1944. godine, brigada je pohvaljena od Vrhovnog komandanta NOV i POJ Josipa Broza Tita, a u sastavu Prvog proleterskog korpusa proglašena za „uzor brigadu“. Sve te zasluge i uspesi umnogome su zasluga snalažljivosti, samoinicijative i odlučnosti njenog komandanta Vlada Bajića.
U napadu na neprijateljsko uporište u Zenici 10/11. oktobra 1943. godine, oštećena su i zapaljena fabrička postrojenja, uništena železnička stanica, lokomotive, vagoni, zapaljena velika količina benzina, zaplenjena velika količina oružja i druge opreme. Za ovu akciju brigadi je odato priznanje - pohvaljena je od strane Vrhovnog komandanta.
U vrijeme desanta na Drvar, brigada je razbila neprijatelja na pravcu Livno-Glamoč i spriječila njegov prodor ka Drvaru. Juna 1944. godine, na prostoru Travnik-Bugojno, brigada je u trinestočasovnoj borbi na Crnom Vrhu odbila napade nadmoćnijeg neprijatelja i omogućila izvlačenje ostalih jedinica ka Vranici.
Potom je brigada vodila borbe u Srbiji, za oslobođenje Beograda i na Sremskom frontu. Vlado Bajić je 10. januara 1945. godine postavljen za komandanta 21. srpske divizije, koja je zajedno sa Prvom proleterskom divizijom izvršila proboj Sremskog fronta i produžila borbe za oslobođenje zemlje.
Posle rata, Bajić je bio na visokim vojno političkim dužnostima: komandant divizije, načelnik štaba i komandant korpusa, pomoćnik komandanta armije za političko-pravne poslove i komandant armijske oblasti. Završio je Vojnu akademiju „Vorošilov“ i Višu vojnu akademiju JNA. Penzionisan je u činu general-pukovnika. Bio je član Predsedništva Saveznog odbora SUBNOR-a od 1965. do 1969. i član Konferencije SKJ od 1969. godine. Umro je 23. juna 2004. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju.
- Treća krajiška brigada - zbornik sjećanja (knjiga prva, knjiga druga), Beograd 1969. godina
- Savo Trikić: TREĆA KRAJIŠKA PROLETERSKA BRIGADA, Vojnoizdavački i novinski centar, Beograd 1989.
- ↑ „Vlado Bajić: Sjećanje na ustanak”. Opštinski odbor SUBNOR, 1974 -PETROVAC U NOB, knjiga 1. Pristupljeno 9. 2. 2016.
- ↑ „Nikola Bajić: Bara 1941. godine”. Opštinski odbor SUBNOR, 1974 -PETROVAC U NOB, knjiga 1. Pristupljeno 9. 2. 2016.
