muyum

Ayrıca bakınız: müyüm

Türkçe

Köken

mu + -yum

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /mu.jum/
• Heceleme: mu‧yum

Son ek

muyum

1. (dil bilimi) 1. tekil şahsın gelecek/geniş/şimdiki zaman soru eki

Ayrıca bakınız

Türkçede soru ekleri
zaman	tekil			çoğul
	1.	2.	3.	1.	2.	3.
gelecek geniş şimdiki	mıyım miyim muyum müyüm	mısın misin musun müsün	mı mi mu mü	mıyız miyiz muyuz müyüz	mısınız misiniz musunuz müsünüz	mı mi mu mü
-di'li geçmiş	mıydım miydim muydum müydüm	mıydın miydin muydun müydün	mıydı miydi muydu müydü	mıydık miydik muyduk müydük	mıydınız miydiniz muydunuz müydünüz	mıydı(lar) miydi(ler) muydu(lar) müydü(ler)
-miş'li geçmiş	mıymışım miymişim muymuşum müymüşüm	mıymışın miymişin muymuşun müymüşün	mıymış miymiş muymuş müymüş	mıymışız miymişiz muymuşuz müymüşüz	mıymışınız miymişiniz muymuşunuz müymüşünüz	mıymış(lar) miymiş(ler) muymuş(lar) müymüş(ler)
Soru ekleri hep ayrı yazılır.