Aller au contenu

coû

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : -coû, cou, cour, çou.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « curtis », lu-minme do bodje vî grek « χόρτος » ‎(« khórtos ») (coû d' cinse, pu stindêye avou ene måjhone et on corti); rifondaedje peurmint walon, avou (avou fondaedje do R); on wåde li cogne avou R (cour), calkêye do francès, po les sinse "cour do rwè", "cour di djustice", "fé l' cour").

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
coû coûs

coû femrin

  1. plaece metowe divant ene måjhon, sovint retourêye di meurs.
    • Il a passé l' baye del coû, et s' fré l' a shû disk' a sol voye Paul Gilles (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Mots vijhéns

[candjî]

Omofoneye possibe

[candjî]

Pwaire minimom

[candjî]

Ratournaedjes

[candjî]
retourêye plaece divant ene måjhon

Etimolodjeye

[candjî]

Loukîz a : «  »

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]

coû omrin

  1. .

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :